E voto Dordraceno - pagina 87

ZONDAG

IV.

HOOFDSTUK

III.

75

Maar ook

als er een macht komt, die deze velerlei banden losmaakt of dan komt op allerlei manier de dood. De dood tusschen hem en de wereld. De dood in de ontbinding van zijn lijk. De dood in de scheiding van ziel en lichaam. En onder dat alles en als grond van dat alles het schrikkelijkste van den dood, de dood tusschen hem en zijn God, als de geestelijke band tusschen zijn ziel en dat eeuwige Wezen ophoudt te werken. Als God de Heere dus zegt: ,,Ten dage als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven", beteekent dit niet, dat op dienzelfden dag deze velerlei

afsnijdt,

dood opeens en tegelijk over hem komen zal, maar dit, dat de wortel van dood dan terstond in hem openbaar zal worden, door de losmaking van den band, dien hij geestelijk met zijn God had. Zóó zondigt Adam die zonde zelve dien niet, of in dat eigen oogenblik snijdt hij door geestelijken levensband met zijn God door, en dientengevolge valt hij. En zoo was de dood dan in hem. Niet een figuurlijke, niet een mindere dood, maar de wezenlijke dood, waar alle overige dood slechts het verzwakte gevolg van is, de geestelijke dood die inschoof tusschen hem allen

en zijn heiligen Heere.

Eens en voorgoed dient dus gebroken met het valsche begrip, alsof de dood hierin bestond dat iets verging en vernietigd werd. Oppervlakkig bezien schijnt het wel alsof een bloem die verwelkt, vergaat; maar beter onderzoek heeft toch de waarheid aan het licht gebracht, dat al die deeltjes, waaruit die bloem bestond, blijven voortbestaan en slechts overgaan in andere verbindingen en in anderen toestand. Maar die leugen van dit vergaan, die op stoffelijk gebied er nu uit is, raapten thans sommigen onzer godgeleerden weer op, om ze in de eeuwigheid in te dragen, en dorstten zeggen, dat de niet-gezaligden, na den oordeelsdag door God eenvoudig vernietigd worden, zoodat ze niet meer bestaan. Vooral in Engeland en in Frankrijk heeft deze valsche leer, die men noemt ,,de leer van de conditioneele onsterfelijkheid" ook onder Christenen ingang gevonden, en ook ten onzent hebben enkele ethische godgeleerden haar aanbevolen. Ze trachten daardoor te ontkomen aan de ontzettendheid van een eeuwige rampzaligheid, en achten het meer overeenkomstig met de hoogheid van 's Heeren Wezen, om aan het bestaan zelf van zulke onbekeerlijken een eind te maken, dan dat ze eeuwig in hun smarte zouden kwijnen. Onze Catechismus snijdt, gelijk men ziet, dezen uitweg af. Juist omdat de zonde zonde en misdaad tegen de Hoogste Majesteit is, moet haar straf een eeuwige rampzaligheid zijn. Nu is vernietigd worden geen straf, maar het opheffen van alle straf. Wie verging en ophield te bestaan,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen