GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De verflauwing der grenzen - pagina 62

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verflauwing der grenzen - pagina 62

Rede bij de overdracht van het rectoraat aan de Vrije Universiteit op 20 october 1892

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

6o uit,

Calvinistische

dier

wilt,

zijn

en moedig

kloek

steeds

dat

ge

het

kloek

ivoorden

in

moet

zijt,

die in de vreeze

vaderen,

zoo wondere kracht ontwikkeld hebben. Maar alleen

nakroost

dit beginsel

ik

en

Gods

zeg meer. Niet

uitgesproken, maar

ook in dadoi^ in heel uw levenspositie moet het vertolkt. En daarom dring ik u tot zelfonderzoek, ook in uw Corpsleven. U was daarin de schoone taak voorgesteld, om het gulle vrije studentenleven

naar het Calvinistische type te hervormen, te

verrijken, te heiligen.

geslaagd?

maar

bij

uw

Is

de

En

nu, twaalf jaren liggen achter u. Zijt

ge

doel bereikt? Ik oordeel niet, ik vraag slechts

liefde die

ge ons beginsel,

;

de de hooge sym-

bij

pathie die ge onze Universiteit toedraagt, bid ik

u, rust niet,

ook uw studiën en uw studentenleven aan die hoofere 'roeping doet beantwoorden. Ons volk zal er u om liefhebben en de gunste onzes Gods zal er u voor kronen. eer

o-e

En nu mijn laatste taak, de overdracht van het Rectoraat. Naar rangorde hadt gij zelf hier moeten staan, mijn geachte ambtgenoot en hooggeachte vriend Lohman. Nu verzocht ge mij voor te gaan; en hieraan dank ik de anders zoo zeldzame gelegenheid,

hoogen ter wille

prijs

om

openlijk

waarop

van ons volk,

getuigenis

uw én om

ik

bezit,

af als

te

leggen van den

een gave Gods,

mijzelven, waardeer. In u

is

én

zoo

van een pantheïst. Alle grenzen zijn bij u zoo scherp geteekend. Gij weet, Schopenhauer koos ten titel van zijn hoofdwerk:

niets

Die Welt als JVillezifid Vbrstellun£', de zail alskracht voorop. Mij dunkt, had hij u gekend, uw beeld zou hem onder het schrijven gedurig voor den geest hebben gezweefd. Want dat is het wat bij uw persoon zoo telkens tot dank en tot bewondering stemt, dat

in

geheel

uw

optreden zich rusteloos die doorzettende wils-

kracht openbaart, die u zelven voor geen

uw woord

ofifer

terug deed deinzen,

debat tot zulk een machtig wapen maakti en die een persoonlijke kracht van u doet uitgaan, in welken kring die

in het

ge ook optreedt. Daardoor blijft het spoor zoo diep ingedrukt dat ge op uw pad achterlaat en schijnt het vaak, of de identiteit van een kracht die soms wel moet afstooten, en toch tegelijk zoo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's

De verflauwing der grenzen - pagina 62

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's