E voto Dordraceno - pagina 288

ZONDAG

276 door

God

HOOFDSTUK

XI.

IV.

gewild en gelast was, zoo besluiten we, dat de onmisbare voor-

waarde voor deze heiligen-aanroeping ten eenen male ontbreekt. 30. Ditzelfde geldt ook van de inroeping der voorbede van Maria en van de engelen. Geen onzer denkt er aan te ontkennen, dat de engelen in den hemel gemeenschap met den Verlosser hebben, want Hij is hun heerlijk

Hoofd.

Ook

gebruikt

worden.

gezonden

om

uit

we

belijden

Gods verkorenen hebben, en ze

„Zijn

volstandig,

in het

niet

dat de engelen liefde voor

werk hunner zaligheid door den Heere gedienstige geesten, die uit worden

dergenen wil die de zaligheid beërven zullen?"

volgt wel dat de Heere op de engelen werkt,

heil

toe

dienen,

te

maar

volstrekt niet

om

Maar

hier-

ons door hen het

dat de engelen op den Heere

zijn. Ook van Maria koesteren we hooge vrouwen door Gods bestel uitverkoren tot het zaligste wat een vrouw zich denken kan, om namelijk den Verlosser der wereld in haar schoot te ontvangen. Maar van zijn kruis verwijst de Heere zijn kerk niet naar de voorbede van Maria, maar zendt een Johannes

werken,

om

gedachten.

ons ter wille

Zij

is

onder

te

alle

en Maria saam huiswaarts en bidt zelf voor zijn vijanden. Al ontkennen we dus niet, dat er ook in den hemel gemeenschap be-

den Heiland en de door hem verloste Maria, toch volgt het allerminst niet, dat zij onze beden hoort, onze nooden kent,

staat tusschen hieruit in

en voor ons bidt tot den Heiland. 40.

De

heiligen-aanroeping van

Rome wordt bovendien nog

door

zeer ernstig bezwaar gedrukt, dat ze als heiligen leert aanroepen

tal

dit

van

personen, die geheel in het duister der vergetelheid schuilen, en van wier leven men schier niets weet. Want al hebben de Bollandisten door hun

kan

toch

Vitae sanctonim hiertegen ook schitterend geprotesteerd,

die

schittering hunner prachtige uitgave den kenner der historie niet verblin-

den.

Ongetwijfeld

er

zijn

tal

van zeer vrome mannen en vrouwen

in

Jezus' kerk geweest, en zijn enkelen zeer ver in de geheimnissen des innigen levens en in de verloochening van zich zelven voortgeschreden, maar zóó kent toch niemand hun leven, dat ooit de mogelijkheid ontstaan

zeker te weten, dat ze in gedachten, woorden en werken, van alle zonde vrij raakten. Zelfs van de allerheiligsten betuigt daarom onze Catechismus, „dat ze in dit leven nog slechts een klein deel van deze gehoorzaamheid bereikt hebben", en juist deze allerheiligsten hebben het zou,

om

volhardendst het Onze Vader gebeden, en daarin óók geroepen: „Vergeef

ons onze schulden". 50.

Bovendien, na hun dood

ingaan, heilig.

De dood

ontsliepen staan dus

is

als

zijn

alle

afgestorvenen,

die

ten

een afsterving van alle zonde. Allen die heiligen

gelijk.

En

al

ontkennen

in

we dus

leven

Jezus niet,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen