E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 354

XXXII. HOOFDSTUK

ZOND,

856 boorte

hem

in

stand gekomen.

tot

En nu gaat krachtens

boorte een geheel nieuwe uiting des harten in

heet liefde,

wat

en

IV.

hem

die wederge-

werken, en die

die liefde prikkelt is een drijvend besef

uiting-

van inniga

dankbaarheid.

daarom ook

Xiet alsof

den onbegenadigde niet reeds van zekere

bij

dankbaarheid jegens God sprake zou een boek, maar door

noten

alle

om

zie

u heen.

eeuwen, zekere behoefte

weldaden zekeren dank

Leer het leven toch niet

zijn.

En dan bespeurt

ge immers

bij alle

om

menschelijk hart,

in het

laatschen uit de gelijkenis. Er was één Samaritaan

bij

om Gode dank

dankofferen in Israël toonen dit dan ook.

Immers ge moogt u

mannen en vrouwen

vandaar.

Dat

grootste

deel des volks hard

/

van

zijn

Israëls

leert

God

af.

En

in Israël

geschiedenis

tien

te brengen. Alle-

niet voor-

wedergeboren waren. Verre-

u wel anders. Veeleer was het

van nek en stomp van oor en hoereerde

toch, desniettemin,

waren de dankofferen aan heeL

het volk geschreven, en toog een heele heirschare van Joodsche

en vrouwen brengen.

op keer naar het heiligdom op,

keer

Dat deden

ze

dan volstrekt niet

dankbaar waren, maar veelal in ''

te

en

boeten,

den grond dus

om

alzoo op hoop

uit

zelfzucht

me-

de genezen kranken

en de Samaritaan ging naar den priester,

stellen dat alle

voor ge-

Denk maar aan de

te bewijzen.

uit-

volken

en

alleen,

om

mannen

zijn dankoffers te

omdat

ze zoo oprecht-

de gunste Gods voor de toekomst

van nieuwe weldaden hebzucht.

Maar de

te

alle

In.

van het

instelling

dankofifer hield niettemin stand, gelijk het in alle deelen der wereld 'in

niet-

ontvangen.

ook

afgodische eerediensten voorkomt. Voor ontvangen gunst moest

dankbaarheid en erkentelijkheid worden betoond. En ook nu nog bestaat in

menigen kring, waarin overigens elk besef van

geestelijke begenadiging

nog ten eenenmale ontbreekt, toch veelszins nog de goede gewoonte,

^

na den maaltijd of na een uitredding zegging blikken,

te

doen;

een

het denkbeeld

X

soms

extra

gift

zelfs de drang,

om

aan kerk en arme

in rijke

En

om

kraambed, een danken gelukkige oogen-

te geven.

Van

van dank jegens God onafscheidelijk. In

spreekt dat gevoel van dank zich uit zelfs bij

uit ziekte of

alle religie alle

is-

lofzangen

deze dankzegging kan

daarom

den onbegenadigde nooit geheel verstommen, omdat rechtstreeks-

voortvloeit uit het besef, dat alle goede gaven afdalen van den

Vader der

lichten. is daarom de dankbaarheid bij den begenadigde nog heel iets De onbegenadigde voelt nog wel een klein vonkske in zijn hart sprankelen, dat, vooral bij het ontvangen van zeer rijken zegen, soms vrij

Maar toch

anders. /

rookende vlaswiek. Het

sterk opvlamt;

maar toch

vlamt eerst

en gaat dan weer uit Vandaar het zoo bekend verschijn-

op,

dat vonkske

is

als de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen