In de schaduwe des doods - pagina 75

XL

„Dc

tijd

mijner ont^inJini] is aan8tQanile/*

NIETS VERZWIJGEN.

Want otterd,

ik

word nu

en de

staande.

tijd

tot een di-ankoffer gemijner ontbinding is aan6. 2 Tim. 4 :

Mag, moet ik aan iemand, van wien ik weet, dat zijn krankheid ten doode gaat, terstond zijn wezenlijken toestand bekend maken? Zij die vraag niet alleen met het oog op onze teringzieken gesteld, maar in het algemeen, met het oog op alle ongeneeslijke, snel verloopende ziekte. En dan weet ge, hoe onze meeste artsen, en hoe met onze artsen de meeste familiën er over denken. Verztoijgen is hun wachtwoord. Nu veroordeele men dit stelsel niet te hard. Er werkt toch én bij onze artsen én bij deze familiën, op hun standpi nt, een hoogcr motief in. Onze artsen weten bij ervaring, dat er zoo weinig met hun patiënten valt uit te richten, 2.oodra de moed er uit is. Hoop doet leven, en zoolang het heerlijk vooruitzicht van nog weer beter te zullen worden, den levensmoed prikkelt, telt de patiënt zijn lijden minder en worstelt hij zijn bange nachten en lange dagen met meer zedelijke wilskracht door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen