In de schaduwe des doods - pagina 183

175 innering

niet

op,

of die pijn vanbinnen klopt weer,

en de aandoe-

ning keert terug.

En

moge in ons drukke leven straks allerlei ons aftrekken, of al nieuw leed versche aandoening de oude verdringen, toch wordt het hart van Gods kind aan zijn vroegere smart niet ontrouw. Alleen maar ze zinkt iets dieper in zijn hart weg, en wordt in een dier geheimzinnige diepten van zijn menschelijk hart begraven; tot óf reeds hier beneden de herinnering ze weer opwekt, óf straks in ons eeuwig aanzijn de vrucht van al dezen „weedom des harten" opbloeit. bij

„Met het geloof gemengd" blijft daarom ook voor de wereld onzer aandoeningen het vaste beding. Immers wie gelooft, kan er zoo overgelukkig in zijn en er God voor danken, dat hij de teederheid van zijn eigen hart eens weer ontwaard heeft. Dan scheen het soms lange dagen, alsof vanbinnen alles bevroren was. Zoo koud en onaandoenlijk gleedt ge van dag in dag. Soms kon dat u zelfs een gevoel geven, alsof ge een verstorven hart in den boezem omdroegt.

En

zie,

nu ontdekt ge opeens,

dat dit.

God

zij

lof,

toch niet zoo

is.

merkt ge dan toch, dat als het in uw leven gaat stormen, en de wind de asch van de schijnbaar uitgedoofde kool afblaast, die kool wel waarlijk haar ouden gloed nog bezit. Ge leeft dan opeens zooveel dieper, zooveel rijker, zooveel inniger. Het smelt alles weer. Het hout aan den stam van uw leven is weer sappig geworden. Ge hebt zooveel meer lief, en het is of de inwonende zonde zich niet meer voor de vensteren van uw hart durft vertoonen. En waar op die wijs het geloof uit zulke aandoeningen een weldadigen indruk ontvangt, die tot verheerlijking van Gods naam leidt, legt datzelfde geloof aan die aandoening den teugel aan. Ook in de diepste smart mag onze Vader die in de hemelen is niet verloochend; mag het aan onze ziel niet voorkomen, alsof ons geen Verzoener en Heiland, alsof geen Trooster voor ons hart besteld

Nu

ware.

den balsem gereed, eer Hij de wonde sloeg. zoo moet ook door die liefde een aandoening in ons hart gewekt

Zijn liefde hield

En

worden. Een ontroerd

zijn

door de teederheden onzes Gods.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen