In de schaduwe des doods - pagina 56

48 ziekbed van een kind in den regel zooveel schooner dan het ziekbed van een volwassene. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Soms vindt ge een kribbe met een heel kribbig kind, dat lastig en ondeugend is, en daartegenover

een

legerstede,

waarop

een

vroom

kind Gods van meer dan

vijftig

jaren in heiligen vrede wacht op zijn Heiland en Heere. Maar dat zijn uitzonderingen, en als regel genomen, is het ziekbed onzer kleinen o zooveel rijker, als ge maar de kunst verstaat, om in dat stille en zwijgende lijden te lezen wat er zich in uitspreekt.

Er is bij een jong kind zoo geen tegenworstelen tegen wat God over hem brengt. Juist omdat een jong kind nog zooveel minder weet, geeft het zich zooveel gemakkelijker over. Ook leeft een kindeke nog meest in dat naïeve geloof, dat wel zonder meer niet zaligmakend is, maar toch zooveel nader aan de vroomheid van de Bergrede komt, dan veel wijsheid, die wij ouderen

hebben

te vertellen.

zoo spreekt van niet bezorgd te zijn voor den dag van maar te leven zooals de vogelkens en de bloemen, die uit Gods hand leven en zoo heerlijk door God verzorgd worden, gelijkt dan zulk een krank kind niet, veel meer dan zieken van meer jaren, op die leliën des velds en die vogelen des hemels, waarvan Jezus zoo

Als

Jezus

morgen,

roerend en aangrijpend gepredikt heeft? Ja, als ge Jezus een kindeke ziet

mannen

nemen en midden onder

die

waren,

en ge hoort Hem dan zeggen, dat ze als zulk een kindeke worden moeten, zou het dan ook voor ons ouderen niet van het ziekbed gelden, dat ons ziekbed dan alleen God verheerlijkend is, als we ook op ons ziekbed als het kranke kind op moeders schoot geworden zijn? stoere,

groote

plaatsen,

die

zijn

discipelen

Een kind dat ziek is, gaat niet in zijn ziekte op. Trekke het uw aandacht maar eens, hoe een ziek kind, als het even een oogenblik van verademing heeft, dadelijk weer geneigd is om te spelen, of te luisteren naar een boeiend verhaal, en weer het oude lieve gezichtje zet. Een kind kent nog geen melancholie. Het trekt nog niet al zijn peinzen en denken op zijn ziekte saam. Het mort en klaagt zoo niet en is niet zoo gemelijk als zieken op jaren vaak zijn. En natuurlijk, dat is voor een kind ook gemakkelijk, want zijn wereld is nog zoo klein, het heeft nog voor niets te zorgen, het ziet nog zoo vragend en radend het leven in, en over het mysterie van de smart heeft het nog nooit nagedacht. Maar juist daardoor leeft er op den bodem van het kinderhart toch ook een stiller en rij lier vertrouwen op zijn A'^ader die in de hemelen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen