GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 145

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 145

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

!

;

125

5I0EILTJKE VERTUOOSTERS.

Job

wist

dat

hij

geen schelmstuk begaan had.

Hij

ver-

stond nog het mysterie van hel lijden van den rechlvaardigc Zoo scheen God hem dan onreehtvaardig gestraft niet. En dat kon Job niet zetten. Zijn God was te hebben. rechtvaardig,

God hem

dat

stond

dit raadsel

bij

hem

vast.

Maar waarom

dan niet uit? D;iar was

al zijn

lei

wormaar

om. Job stond in opstand met heel zijn ziel, was Job ten minste om den levenden God te doen. En dat was nu juist het verschil met zijn redeneerende vrienden. Die kenden hun lesje prompt vanbuiten. Lijden was straf. Job was in hüter lijden dus onderging Straf was evenredig aan iemands Job een harde straf. zonde. Zoo moest dus Job, die exemplair gestraft wierd. stelen

het

;

.

exemplair

ook

Job, die van

En dat rekenden ze des harten verging, nu o\y hun vin-

yezondigd hebben.

weedom

gers voor.

Die koude, dorre redeneerders

o,

!

En dat noemde zich dan nog vrienden En dat moest dan heeten, dat ze gekomen waren om hem te verlroosten! Ze legden Job op de pijnbank.

Was hij

nu Job een benepen,

laffe

ziel

geweest, dan zou

zich dit hebben laten aanleunen.

Maar zoo was Job

niet.

den onverwinlijkeu moed, om met al den ernst van God zoekend hart in te gaan. Hij weerstond ze. zijn Krim])ende van pijn zette liij ze op hun plaats. Het rag van hun redeneering scheurde hij met het oplichten van zijn vinger. En als dat vertroosten moest heeten, nu, dan zei hij het hun aan. ndai ze tnoeilijke vertroosters naren." Meer nog, hij zei er bij, dat als zij op den ascblioop zaten en hij, .Tob, ware gekomen om hen Ie vertroosten, dat hij het dan heel anders zou hebben aangelegd. ;,Ik," zoo zegt hij, „7.on geen woorden togen u samenhoopen

Job

tegen

vond

dat

in

zijn

hart

dorre, holle geredekavel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 145

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's