GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 249

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 249

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

HET EINDE VAN DIEN MAX WAS VREDE.

329

van het ontrust gemoed bij den een hooger dan den ander, maar toch, een stilstaand moeras is het menschenhart alleen bij hem, die verloren gaat, en bij elk kind van God slaat er altoos de wind van boven, de adem des Geestes in, om de wateren zijner ziel op te stuwen, en die adem des Geestes gunt hem geen rust. Jong voelt men dat het best, zij het ook nog niet het scherpst. Wie nog jong is, vindt het natuurlijk, dat hij den vrede nog niet vond. Maar, en zie hier meest de feil van het jeugdig gemoed, men stelt zich dan voor, dat na een strijd van zeg eens zeven lange jaren die worsteling dan ook uit zal hebben en het ideaal van den vollen vrede zal zijn bereikt. En dat stuit dan op teleurstelling. Want wie scherp toeziet op zijn ziele bevindt, dat hij eer achteruitgaat dan golfslag bij

Niet werkelijk, maar doordien zijn leven zich de verleiding toeneemt. En dan werpen de Strijdeusmoê zoeken ze meesten het op een vergelijk. Ze laten tot een schikking met zichzelven te geraken. hun eens zoo heerlijk ideaal wat zakken; ze vinden nu toch ook, dat men iets aan de wereld moet toegeven ; en

vooruit. uitzet

zoo

eu

blusschen

dan

ze

hun vuren

uit,

en gaan

stil

voor

anker liggen.

En

dat heet dan vrede met zichzelven.

die nooit, die ook niet maar een oogendoor zoo valschen vrede voor zijn eigen ziele wierd bekoord. o.

Wel hem,

blik,

Het psalmlied kent daarom ook een anderen toon. Bijna altoos de strijdzang: //Werk zoolang het dag is, want de nacht komt waarin niemand werken kan", en aan den eindpaal eerst komt de ziel verzadigende verversching van het „God kroont met vree het einde zijner :

knechten". Niet dat er niet reeds in het midden des levens een deel des vredes in de ziel van Gods kind zou dalen. Natuurlijk, de eerste, woeste, wilde strijd, of hij voor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 249

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's