In de schaduwe des doods - pagina 27

19 Jezus

zegt

het

anders.

'den medicijnmeester va)i

Bovendien, •dit

was:

„De kranken hebben

verschijning

van

den

Christus bracht ons ook op

terrein een gave Gods.

Tn

de

achterlijk.

niet

de

xiitspniak

Zijn noode.''''

wereld buiten den Christus Zie dat maar aan China,

de geneeskunde mi noy zeer op Java, in Afrika, en waar

is

al.

Alleen in dat deel der wereld, dat gedoopt wierd, is de geneeskunde tot hoogere ontwikkeling gekomen; en veilig mag gezegd, dat, zoo ook de geneeskunde nooit zou ge•de Christus )iiet gekomen ware, worden zijn, wat ze thans is. Zeer groot is dan ook de gave, die uit Goddelijke ontferming, om Teel lijden te verzachten, in de thans zoo rijk ontwikkelde geneeskunde, aan de gedoopte natiën geschonken is. Die gave te willen verachten, ware dus niet godvruchtig, maar een tekortschieten in de dankbaarheid, die we Gode schuldig zijn. Alleen maar, zoomin uw brood u voedt, zoo God u dat brood niet zegent, evenmin baat u de geneeskunde, zoo God de Heere den arts niet leidt en zijn zegen op de artsenij schenkt. *> En waar deze eenvoudige, kinderlijke waarheid door arts en door patiënt uit het oog wordt verloren, daar wordt „de gave Gods" tegen 'God en om van Hem af te zijn, in plaats van tot zijn eere gebruikt.

Klaag dus niet uitsluitend over de onvroomheid van onze artsen, hoeveel grond er voor klacht ook over het materialisme van zeer vele medicijnmeesters zijn moge. Nooit toch kunt ge het feit wegnemen, dat juist de patiënten door hun ongeloof de artsen zoo ongeloovig gemaakt hebben. Onze artsen wandelen van ziekbed naar ziekbed, en vonden ze nu

den regel hun patiënten met hun omgeving in die eenvoudig vrome stemming, die voor de ziekenkamer het beste aroma is, zoo zou een dagelij ksch verkeeren in zulk een omgeving ongemerkt op hun eigen stemming inwerken. Maar juist dit ontbreekt zoo veelszins. In tal van kringen lacht men over alles heen. Zelfs waar iemand doodge vaarlijk ziek ligt, mag met den kranke meestal niet over zijn in

sterven^ gesproken worden.

We

dat als ge zelf dokter waart, en ge uw twintig hadt afgelegd, het u treffen zou, hoe op de meeste ziekenkamers bijna elke uiting van een vromer gemoedsstemming bij den kranke en bij wie hem verplegen, ontbreekt. '~^En zelfs zijn er Christenhuisgezinnen, waar anders wel met onzen Vader in de hemelen gerekend wordt, maar die, als de dokter komt, zich aanstellen, als moest ter wille van den dokter alle besef, dat die

a

zijn overtuigd,

dertig

visites

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen