In de schaduwe des doods - pagina 60

52

Eea jonge moeder,

die

na

vindt dan een koud, liefde voor haar verbergt. niets

al

wat uitgestaan en doorworsteld is, dat men meest nog uit

kil kinderlijkje,

Of ook wel, het kindeke gered, maar de moeder bezweken, en het pasgeboren wicht als zonder moeder ter wereld gekomen.

En soms het allerbangste. Een man die liefhad, een

jonge man die zich reeds maandenlang vader gedroomd had, en nu ... niets meer. Geen kind dat hij had afgebeden, en geen vrouw meer die hem dat kindeke zou geschonken hebben. Nacht, niets dan donkere nacht, tot de God aller vertroostingen „In uwen bloede, in het bloed over zijn ziel komt en hem toeroept .

:

uwer

ziele,

leef."

neemt het niet zoo tragisch verloop, altoos blijft het zoo uiterst gewichtige episode in het huiselijk leven,, waarover men meestal in de grootste oppervlakkigheid heenschrijdt. Want ja, ook het wiegje mag u wel boeien, en het schoone kinook

Toch,

kraambed

al

een

als schepseltje van uw God, u tot den Schepper van zijn menschenkinderen opleiden. Zelfs is het menschelijk, en daarom goed, dat ook al het lieve, omdat het klein en aanminnig is, u aantrekke: en dat de baker en wat zich eigenaardigs aan haar naam verbindt, u

deke,

toespreke. toch, zal het goed zijn, dan moet ook hier dieper geleefd. Dieper geleefd door den man, die, al draagt de vrouw de smarte^ in het heilig medelijden ja, juist omdat de vrouw de smarte draagt, der liefde, zal meelijden met haar die hij mint. Zoo ooit het mannenhart uit zijn zelfzucht getrokken wordt, om zichzelf te vergeten en zich voor een ander te geven, dan moet het in die bange dagen

Maar

zijn.

zal de jonge moeder de gedachten in zich vermenigvuldagen van zoo hoogen ernst, met ernst ook voor de toe-

Maar ook digen,

en

komst doorleven. Eerst door moeder te worden, breekt de jonge vrouw voor altoos met een leven, dat haar veelszins spel was. Dat alles heeft nu uit, is nu teniet gedaan. Nu wenkt roeping; van nu af wacht haar een heerlijke taak, om een kindeke dat God haar gaf, eerst voor het gezin, dan voor de wereld, en, onder alles door, voor den hemel op te voeden. Ook de moederhorst, ongetwijfeld, want ook dat is een wonder Gods in uw eigen bloed; maar meer toch nog uw moederhart vraagt uw kindeke, of liever nog, God vraagt het voor den lieveling, dien Hij u schonk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen