In de schaduwe des doods - pagina 195

187 omgezet, om nu al meer beheerscht te worden door den geest van ongeloof en menschvergoding, die in de toongevende kringen aan het

woord Het

zijn.

heeft wel iets lieflijks, na den dood met al zijn medeburgers op eenzelfden doodenakker begraven te worden maar Abraham dacht er toch anders over. Ephron bood hem het gemeenschappelijk graf voor het lijk van Sara aan; maar Abraham wilde een eigen graf voor zijn doode bezitten. En juist hierin ligt een vingerwijzing voor al wie Christus, en in Christus den Overwinnaar over Dood en Graf belijdt. Een eigen graf voor de verlosten des Heeren zal al meer blijken een onafwijsbare behoefte voor ons Christelijk leven te zijn. Anders eindigt de Christenheid met ook zelve heidensch te ;

begraven.

Hoofdzaak is dus maar, dat we uit onze gedachteloosheid weer tot nadenken komen. Daarom nu staat boven deze overdenking: „de fc^wre onzer graven". Wie keur heeft, koos, en wie koos, heeft nagedacht, en handelt met zelfbewustzijn, wetende wat

En

hij

doet.

juist daaraan schort het

ons thans. Thans denkt, als het op begraven aankomt, niemand na. Men laat alles loopen, of bootst de usantiën der wereld na. o. Zoo heel anders dan bij de eerste Christenen. Die schaften dadelijk het rouwen af, die begroeven hun dooden in feestgewaad, en trokken, als de dag gedaald was, met toortslicht, onder jubelend psalmgezang, naar den doodenakker, om voor God en mensch te betuigen, hoe deze hun broeder of zuster uit de strijdende in de triumfeerende kerk was overgegaan. Hun blik op Dood en Graf was een heel andere dan van de heidenwereld, en daarom moesten ook hun usantiën bij het begraven een geheel ander karakter dragen. De dood was hun een afsterven van de zonde en een doorgang tot een eeuwig leven. Daarom treurden ze weinig en jubelden ze bij hun dooden veel. Iets wat nu niet gezegd wordt, opdat ook gij zóó uw dooden zult uitdragen.

Ge moet niets nabootsen. Maar wat ge wél moet doen, is, zooals zij deden, nu ook zelf over Dood en Graf nadenken, over Dood en Graf spreken, in Dood en Graf inleven, en als dit heel Jezus' gemeente gaat doen, dan komt de goede Christelijke manier van begraven vanzelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen