In de schaduwe des doods - pagina 150

142

En

nu iets doen kunt ? kunt ge dat. Leer het maar van Jakob. Eerst sterkte hij zich, liet zelf zijn voeten van het rustbed glijden, zat toen overeind, leunende op zijn staf, en sprak bezield tot zijn kinderen. En toen die taak voleind was, riep hij niet om hulp, en lei men hem niet op zijn bed, maar zelf trok hij zijn voeten op en lei ze tezamen op zijn sponde, waarvan hij uit zou worden gedragen naar Kanaan. En hoe Jakob dat nu kon? Hij, de stervende man! Blijkbaar doordien hij zijn geloof niet als in de scheede aan den wand hing, maar het tot den einde toe gebruikte als een wapen, om heldenmoed te betoonen. Toch kon Jakob dat niet zoo opeens. Als Jakob zich de lange jaren vóór zijn dood gewend had, om zich bij ongeval en krankheid laf en zielloos aan te stellen, zou dit kwaad zich ook in zijn sterven gewroken hebben. Geloofskracht is niet een inbeelding, maar een zielsbeweging, die zich door wilskracht en veerkracht uit en alleen als vrucht van gestadige geloofsoefening, een oefening die den wil staalde, werd zulk een vorstelijk sterfbed aan den ouden patriarch gegund. of ge hieraan

Ja, gewisselijk

;

Het sterven hangt saam met uw leven. En als ge nu in uw leven u gewend hebt, om voor het lichaam uit den weg te gaan; het lichaam over u te laten heerschen; en laf voor elke aandoening in het lichaam te zwichten hoe ter wereld wilt ge dan in uw sterven moedig standhouden, als ten slotte heel dat lichaam er aan moet? Daarom staat het sterfbed met het krankbed in onmiddellijk ;

verband. De één is onder zijn krankheid, en de ander staat er hoven. Dit komt daar vandaan, dat de één met geest- en geloofskracht tegen de verdooving en uitputting van de krankte ingaat, terwijl de ander zich slap en laf houdt, en zich aanstonds geheel door den invloed van zijn ziekte laat overheerschen. Dat verschil merkt ge reeds aan uw kinderen, als ze pijn lijden. Dan bezwijkt de één en krimpt er voor terug en zet 't op een huilen, terwijl het andere kind zich goed houdt en moed toont. Nu kan dit bij het kind, evenals bij den man, overmoed en daaruit voortspruitende ongevoeligheid zijn. Ook zijn de zenuwen van den één veel taaier dan van den ander. En dan voorzeker moet dit op betere paden geleid; want diezelfde Jakob die zóó stierf, was het tegendeel van ongevoelig, en huilde als een kind toen hij van Jozefs dood hoorde, en weende toen hij Jozef terugzag. Maar het omgekeerde eischt in uw kind evenzeer leiding. Klein-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen