In de schaduwe des doods - pagina 258

XLII.

„fefijl

een

Uoem

des oeWs."

EEN BLOEM DES De dagen gelijk eene

VELDS.

des menschen zijn als het gras; bloem des velds, alzoo bloeit hij. Ps. 103:15.

warme sympathie voor de wereld der bloemen geen uitvinding van ons eigen hart. God zelf schiep die bloemen voor ons, en ons zóó, dat we die bloemen genieten, op die bloemen betrekking gevoelen, en ook de taal dier bloemen verstaan konden. Want ja, die bloemen spreken ons toe met een sprake, die God in haar gelegd heeft, en in schoone vormen, onder weelderige geuren, in tinten die het oog verrukken, vertolken ze ons, kinderen der menschen, den gang van ons eigen levenslot. De Schrift wordt daarom nooit moede, om altoos weer op die wereld der bloemen te wijzen. Ge weet wat ze u van de lelie onder de doornen, en van de roos van Saron verhaalt. Uit de bergrede kent ge Jezus' aandoenlijke heenwijzing naar de leliën des velds, schooner door God bekleed, dan Salomo ooit bekleed was in al zijn heerlijkheid. En ook weet ge niet minder, hoe de Schrift u telkens en telkens weer op het gras en op de //bloemen des velds" wijst, om u te herinneren aan de vergankelijkheid van uw menschelijk aanzijn. Onze

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen