In de schaduwe des doods - pagina 197

!

189 naar het graf wordt uitgedragen, ja, dan maakt het leven zoo doodemoede, en oefent de dood zoo wondere bekoring, dat óók te lijk sterven en uw doode na te volgen, wellust schijnt voor de ziel. Niets dan de dood tusschen u en den schat uwer liefde, die in het graf wegzonk.

Verstaat ge niet, dat het een verdoolde van zinnen soms tot o. diep schuldigen zelfmoord heeft uitgedreven? Door de diepte der wateren weer naar hem, dien ze liefhad en niet kon missen.

En

al

is

die

minder hartstochtelijke liefde minder sterk, dat u nog bleef, heilzaam het stille verlangen om weer te zien, die van u

trek

bij

of ook al vindt die trek in een rijk bezit,

tegenwicht, toch is gingen, zoo algemeen, zoo natuurlijk, zoo echt menschelijk, dat het terstond na het sterven, indien er althans eenige liefde was, zich bijna altoos gelden laat.

Toch hechte men er niet te veel aan. Ook u toch heeft de ervaring wel geleerd, hoe dit verlangen naar het weerzien vaak meer schijnt dan het is. Kort na het sterven; toen heel uw zenuwleven gespannen was; en de dood zelf den band van het bloed en den band van het hart op het sterkst spreken deed; toen ja, was dat verlangen naar weerzien er werkelijk.

Maar kom nu eens andering

er

God van u leven

in

den

vier jaar later, en let eens op wat verdrie, dan reeds heeft plaatsgegrepen. Voor het kindeke, dat nam, gaf Hij u andere lievelingen in plaats. Voor het

huiselijken

kring,

waaruit toen een broeder of zuster

wegstierf, is door huwelijk een geheel ander leven in plaats

Hoe menige weduwe,

gekomen.

weer gehuwd is, en aan een anderen man, straks aan een pasgeboren wicht haar liefde wijdt. En wek dan in zulk een kring de herinnering aan den doode nog eens op, en zie eens, hoe heel anders dat verlangen naar weerdie

na

drie,

vier jaren reeds

dan reeds voordoet. Niet dat daarom onze doode behoeft vergeten te zijn, of ook dat er gebrek aan eerbied tegenover zijn nagedachtenis behoeft te zijn ingeslopen; en ook niet, dat men hem niet zou willen weerzien. Maar toch het verlangen er naar is dan reeds zooveel zwakker geworden. En dat reeds na drie, vier jaren Laat ons dus nuchteren zijn, en altoos indachtig blijven, dat in de eerste dagen van „afsterven" en „begraven" ons leven niet normaal is, en heel ons leven op onnatuurlijke wijze op één punt geconcen-

zien zich

treerd wordt.

Er zijn daarom wel gevallen, dat het anders toegaat. Als de liefde voor wie God van ons nam zeer diep geworteld was;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen