Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 205

Afd.

Hfst.

2.

III.

BARTHOLOMAEUS KECKERMANN.

§ 76.

I97

„prudentia of disciplina operatrix et idcirco methodo analytica tradenda" (p. 67). En dit operatrix vat hij in dien stelligen zin op, dat ze

„occupata

die

in een et

op

hoogere

hominibus

peritia

de Theologie zich beweegt

dit leven doelt; terwijl sfeer.

Welbezien toch

Deo

a

electis

de Theologie een „facultas-

is

qua possunt ea media

infusa,

comparare, quae pertinent ad religionem

sibi

qua

Deo,

in

cssendi, dat hij in

God

cipium cognoscendi in de H.

wel

in

en

redemptor

Wel ontkent

conservator

kennen

sanctificator

rerum,

rector

et

maar

,

niet

van

buiten

iets

leert.

maar

haar,

sensus van deze H. Schrift kan

daarom

hij

deze vindt haar

God

123), daar ze ons

(p.

maar

als

niet

Als zoodanig

door de H. Schrift bekend, en deze H.

alleen

autoriteit

De

Corpus Theologiae

het

creator,

als

unionem cum

vindt deze Theologie haar prin-

stelt,

Schrift (p. 69).

het bestaan van de Theologia naturalis niet niet

e.

i.

,

consistit omnis nostra salus" (p. 68). Naast het prt7ici-

pium

plaats

ligt

de ethiek een disciplina

overmits

Theologie,

deswege buiten de civilis is,

imbuendos". De ethiek

est circa affectus virtute

God

is

Schrift heeft haar

in haarzelve (p. 125).

niet velerlei zijn,

maar

is

aller-

wegen één; maar wel loopen de modi signincandi sensum uiteen, evenals de applicationes sensus. Het is dus volkomen waar, dat de sensus litteralis de eenig juiste is maar men vergist zich door te ;

wanen, se

Veeleer

ferunt.

„Discernant igitur" inter

,

dat dit altoos zijn zou de sensus

haec

sensum;

tria:

et

10.

denique

multi confundant,

omgekeerde

het ,

zoo besluit inter 3

.

quem verba immediate

prae-

veelal het geval (p.

134).

is

deswege, „Theologiae studiosi

hij

sensum;

2.

inter

modum

inter applicationes sensus,

mirum non

est,

si

signincandi

quae

tria

cum

hanc doctrinam de sensu Scriptu-

rae Theologiae studiosis reddant inextricabilem et dimcilem"

(p. 135).

Niet minder opmerkelijk is Keckermann's oordeel over de verhouding van de Ethica der Philosophen tot de eigenlijke Theologie.

Te

dien

de Ethica aan

opzichte

namelijk

aarzelt hij

geen oogenblik,

om

de Philosophie toe te wijzen, en dat wel zonder

Ethica Christiana naast of tegenover te plaatsen. Immers toegekomen aan de questie: „An nempe Christianorum Ethica sit er eene

distincta

Theologia,

et

an

totum

illud,

quod

in

Philosophia

practica tractatur, rectius et convenientius tractari possit in

Theo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen