Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 110

Afd.

102

Hfst.

2.

III.

§ 54-

THOMAS VAN AQUINO.

haar principia bewijzen, maar alleen

zijn

bedenkingen weerleggen.

Evenzoo nu handelt de Sacra doctrina. Ook deze bewijst haar principium niet, maar vindt dit in de Sacra Scriptura, en de Sacra Scriptura op haar beurt argumenteert met dengene die haar loochent slechts dan

,

erkent althans eenig uitgangspunt met

als hij

haar gemeen te hebben. Doet

ook

hij

dit niet,

dan

valt

met zulk een

verder aan te vangen. „Si vero adversarius nihil credat

niets

eorum quae divinitus revelantur, non remanet amplius via ad probandum articulos ndei per rationes, sed ad solvendas rationes, si

quas inducit contra fidem"

Hiermee nu veel

(p.

14).

voor de Encyclopaedische opvatting der Theologie

gewonnen. Laat al de Theologie voor Thomas nog in de Dogmatiek

opgaan en ,

,

elke poging ontbreken,

;

kwam

het licht dat

over de Dogmatiek verspreidde

hij

,

toch aan heel de Theologie ten goede.

wonnen, dat

hij

disciplinae

in

recht

En dan

het

licht

maar

meê

Philosophisch

als

ge-

geïntroduceerde

om

het deug-

van de Theologie op den naam van wetenschap zijn

slechts behoeft af te loopen

,

de beide lijnen getrokken, die

om

Encyclopaedie tot ontwikkeling

zijner

te

men

de pars generalis der Theologische

te brengen.

de H. Schrift en naar de Patres ecclesiae, velen

er reeds veel

èn een poging waagt

stelt,

handhaven. Hiermee toch

bij

is

dan

,

èn de verhouding van de Theologie tot de nu niet meer

genoemde,

heidensch

delijk

om de overige disciplinae theo-

organisch verband te zetten door zich

in

reuzenkracht op de centrale wetenschap der Theologie te

zijn

werpen

zelfs

onderscheiden en

logisch te

met

is

Thomas' terugkeer naar is

dan ook

voorgangers een ornament, maar

niet, gelijk

uitvloeisel

van

zijn systeem. Staat toch eenmaal vast, dat de grens tusschen de de Theologie daarin ligt, dat de disciplinae philosophicae en

principia

der eerste door dé rede

revelatio

worden geleverd, dan

'

,

is

maar van de

laatste

door de

beroep op de H. Schrift hier

noodzakelijkheid; terwijl zijn beroep op de Patres,

onafwendbare en met name op Augustinus, steeds onderstelt dat Augustinus den zin der H. Schrift het zuiverst weergeeft. Zelfs dat Thomas in de ,

formeele questiën bijna altoos van Aristoteles uitgaat, kan

hem

niet

tot verwijt strekken. Hierin toch spreekt zich slechts het besef uit, dat

over

het

karakter

der

wetenschap

in

formeelen zin niet

uit

de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen