Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 80

.

Afd.

72

2.

Dit saamvattende

om

front

komen we dus

tot het resultaat

maken tegenover de heidensche

te

van de H.

tot beter verstand hij

§ 45. CASSIODORUS.

III.

,

dat Cassiodorus

belang van wetens chapgelijk theologische studie inzag, deels

hoog

het

,

Hfst.

geleerden, deels

om

Schrift te geraken. Hiertoe ontwikkelt

een theologisch leerplan, dat op ordelijke wijze Critiek, Her-

meneutiek, Exegese, Dogmatiek sluit.

,

Historie, en studie der realia in zich

Als voorbereidend voor deze studie vraagt

hij

een degelijk zich

oefenen in wat destijds de gewone classieke studiën waren. Genetisch

verband de

echter tusschen deze beide niet, dan in zoo verre

ziet hij

studie als hulpstudie bruikbaar

classieke

onderzoek

zal

leeren,

hoe de kiemen van

quam

in litteris sacris

tam-

perfectaeque sapientiae ubique reperis esse

in origine generalis

diffusam).Iets

deze wetenschappen

al

eam

reeds in de H. Schrift inliggen (quando

en dieper Schrift-

is,

wat blijkbaar een nagalm

is

van de traditie der Grieksche

vaderen, dat de groote Grieksche wijsgeeren veel van hun wijsheid aan

Mozes en Salomo ontleend hebben. De ethiek behandelt Cassiodorus niet

afzonderlijk.

zijn

monniken

overgaande

Deze vat

in

(lib.

1.

zoo ze niet wortelt

nog opgemerkt Hebraïsmen

,

in

hij

meer practisch op, en drukt het

roerende taal, § 33), in

later

zelfs in

op het hart, hoe

een keurig gebed

alle studie tot niets nut,

de vreeze des Heeren. Hierbij

zij

ten slotte

dat Cassiodorus, die geen Hebreeuwsch kende, de

Latijnsche overzetting uit een soort heilige of

de

goddelijke grammatica verklaart, die op allerlei punten afwijkt van de

gewone. „Imprimis

igitur idiomata scripturae divinae nulla

praesump-

communem quae

dicta sunt,

tione temeretis, ne

trahere cupitis (quod

Regulas

igitur

cum ad

intellectum

,

coelestium verborum puritas dissipetur.

absit),

elocutionum latinarum,

id est,

Quadrigam

.

Messii,

omnimodo non sequaris Expedit enim interdum praetermittere humanarum formulas dictionum et divini magis eloquii custodire .

mensuram." yoor talen

hem

(lib.

1.

.

.

§ 15). Hieruit toch blijkt, dat deze

niet uit het verschil

vloeiden,

maar

als

schappen der menschelijke

Hebraïsmen

van twee verschillende menschelijke

een goddelijk taaieigen tegen de eigentaal o verstonden

;

iets

waarmee encyclo-

paedisch het wetenschappelijk karakter der Theologie

Over het algemeen wordt het dualisme tusschen het Heidensche (de paganitas) door

hem

te absoluut

is

opgeheven.

Christelijke en

genomen, zooals

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen