Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 222

"

Afd.

214

Hfst.

2.

sinenter legat. Vier voorschriften

even onmisbaar zijn,

op

die,

als

die zeer zeker

,

voor den Theoloog

voor elk man, die God wil vreezen maar ;

genomen, elk

zichzelf

§ 79. GAUSSEN.

III.

specifiek theologisch karakter missen.

Uit het bovenstaande laat zich reeds vermoeden taat Gaussen in zijn rede

285

(p. is

— 326)

de utilitate Philosophiae

,,

est

de usu Philosophiae

eaque toto genere opposita opinio quippe

alii

;

ter

loquuntur sentiuntve, acsi ea nullo suo

alii

contra de Theologia actum putant

sophia advocatur "

dicam,

cum

ut

,

van

sprake

de Philosophia non

ali-

careret;

subsidium Philo-

nisi in eius

utrisque certo respectu faciam zijn eigen

principieel ingaan

een

komt

der wijsbegeerte, maar

Theologia

in

damno Theologus

nader ontwikkelen van

Bij het

echter geen

resul"

en dan luidt zijn conclusie: „libere

268);

(p.

sequar,

neutros

269).

(p.

welk

tot

ten opzichte van de wijsbegeerte moest komen. Hij

middenman. „Duplex

altoos

,

ad Theologiam

meening

is

nu

op de beteeken is

heel zijn onderscheiding hierop neer,

dat oorspronkelijk de stukken der belijdenis van den Philosophischen ballast

vrij

werden

gehouden

dat

;

sinds

menschelijke

wilkeur

deze artikelen des geloofs onder een vloed van Philosophische ter-

men begraven werken en

heeft

de

;

en dat het nu ondoenlijk

termen

gebezigde

daarin

is

,

de Theologische

te verstaan

men

tenzij

,

op zekere hoogte met de Philosophie kennis hebbe gemaakt. zoo zegt hij (p. 292), „Theologiam duplicem habere

tot

„Sequitur,"

respectum

,

ad primitivam dogmatum naturam

alterum

,

sine ulla

humanae admistione; alterum ad hoc saeculum, hanc gentem, hunc hominem, qui nostra disciplina utitur". Liefst nu industriae

had

hij

gezien

,

dat heel deze Philosophische omhaal ons gespaard

ware.

Nu

Maar

zijn

ab

iuxta dissentiat ét qui Philosophiae utilitatem ad Theologiam

iis

dit niet

geschied

slot blijft,

multum extenuant, que tarnen hiermee vast te

is

certo zijn

stellen

wat

ét qui

355

,

hij

moet men wel huilen met de wolven. zelf

eam

quodam

betoog (p.

is

om

in

immensum

respectu facere"

dan ook zijde

326).

cum

utris-

In verband

juist het

omgekeerde van

geleverd was. Breed zet

namelijk uiteen, dat Mozes enz. achtbare ;

extollunt, (p.

de goddelijke autoriteit der H. Schrift

— 461)

wat dusver van Gereformeerde

waren

cum

een aenigma noemt, „se,

,

hij

geloofwaardige menschen

dat hun verhalen van andere zijde bevestigd worden

;

dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen