Vrouwen uit de Heilige Schrift - pagina 222

van het aardsche goed maakte, en ei' toe deed maken. Die stemming nu was, afgezien van de uitkomst waartoe ze geleid heeft, in haar oorsprong heilig, want er sprak losheid in van den Mammon en liefde voor de broederen. Maar gelijk het bij het opkomen van zulke geestesstemmingen meer gaat, niet ieder wordt er door aangetrokken, en toch willen allen er aan meedoen. En dit was het, wat ook Ananias en Saffira heeft verlokt.

opgekomen, neigen,

om

die

los

alle bezit feitelijk gelijk te

nog niet geheel van het aardsche goed losgehen sprak de liefde voor de broederen nog niet in die mate, dat ze te veel van hun vermogen willen laten varen. Nu, wie zou hun dit tot zonde hebben gerekend? Zegt Petrus zelf niet: „Gebleven zijnde, was uw goed niet het uwe?" Maar, en nu begint het onoprechte, ze vinden die geestdrift, dat enthousiasme in de anderen, toch wel aantrekkelijk. Ze hooren met lof spreken van dezen en genen, die een huis of een akker te gelde heeft gemaakt. En nu prikkelt het hen, dat men hen in die lofspraak nog niet kan opnemen. Veeleer is het, of de anderen, die weten dat ook zij een akker hebben, hen verwijtend aan dien akker Zij

waren

maakt, en

lilijkbaar

in

herinneren. het denkbeeld op, om ook hun akker te verkoopen. dien akker niet houden. Die akker verwijt hun. Zoolang ze dien akker houden, staan ze in de Kerk als onvrome menschen bekend. En zoo rijpt er een besluit, dat die akker weg moet. Niet Veel liever hielden ze hun wijl ze er los van zijn. Integendeel. akker. En ook niet, omdat ze voor hun naaste zooveel over hebben. Die trek werkt gewisselijk niet in hen. Maar nu er zoovelen zijn, die hun goed voor de broederen verkoopen, willen zij niet bekend staan als stille pottei'S, die alleen voor zichzelven zorgen. En zoo wordt het dan tusschen man en vrouw afgesproken. Saffira, zoo zegt Ananias tot zijn vrouw, ge vindt het dus goed:

En nu komt

Ze

willen

de akker gaat weg.

En nu

gaat

hart. Straks zal

de

en hiermee glijdt hun een pak van het vertellen, dat ze hun akker verde steen des aanstoots verdwenen.

akker,

men ook van hen

kocht hebben; en zoo

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen