Vrouwen uit de Heilige Schrift - pagina 216

gekregen, had aan haar diepzondigen handel een eind gemaakt, en komt daar nu bij Simon den Farizeër, een groot heer, bij wien Jezus aan tafel zat, binnenloopen, valt aan Jezus' voeten neer, bevochtigt die met haar tranen, droogt haar eigen tranen af met beur haren, kust zijn voeten en zalft ze nu met zalf uit een allabaster fiesch, die ze meê had gebracht. Er is hier dus geen sprake van een fiesch Nardus. Er is geen sprake van een breken van de fiesch. Geen sprake van een uitgieten van de zalf over zijn hoofd. Al v^rat deze vrouw doet is, Jezus' voeten bevochtigen, afdrogen, kussen en zalven met zalf uit een allabaster fiesch. Een zalf, die ze w^aarschijnlijk uit haar vroeger zondig leven had overgehouden, omdat juist deze zondaressen de geur van zulk een zalf plegen te misbruiken. lijke existentie

Ook hier staat ge dus weer voor datzelfde raadsel, dat het sterkst uitkomt als Jezus tot de aanzienlijke heeren en dames van Jeruzalem zegt De hoeren en de tollenaars zullen u voorgaan in mijn Koninkrijk. Want ook deze vrouw was in letterlijken zin een hoer geweest en toch wordt de eei'zame Simon uitgeworpen en zij aangenomen, omdat ze meerder liefde had en die meerdere liefde verklaart Jezus daaruit, dat haar meer was vergeven, omdat ze in zwaarder zonde gevallen was. Een voor ons besef uiterst hachlijk standpunt, en waarin ge toch uw Heiland niet moogt weerspreken. Gelijk Hij het uitsprak, zoo is het. Die diep gezonkene, en daarom door heel de stad verachte vrouw, stond hoog boven haar „algemeen geachten" stadgenoot Simon. En toch biedt juist haar zalving en wat Jezus daarbij sprak ons den sleutel, om althans iets van dit mysterie te leeren verstaan. Deze vrouw toch had blijkbaar een zeer sympathetisch, warm karakter. Ze behoorde niet tot die stroeve, in zich zelf teruggetrokken naturen, die u zoo hard aandoen. De tranen overstelpen haar. Ze maakt Jezus' voeten nat met haar tranen. Ze rukt heur haarvlecht los en droogt er haar tranen meê weg. Ze drukt Jezus kus na kus op zijne voeten. En ze laat niet af, eer de geur van haar zalf van Jezus' voeten uitstraalt. Jezus legt daar dan ook nadruk 0]d. Wat Hij in haar waardeert is haar warme liefde, haar gloed en heilige sympathie, die Hij overstelt tegen de afgemeten, vormelijke koelheid van den eerzamen Simon, een man die blijkbaar nooit uit zijn plooi kwam. :

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen