Sociale hervormingen - pagina 134

124 verdient, biedt ongetwijfeld voordeden aan, omdat de regelingdan eenvoudiger kan zijn, maar het doel der verplichte verzekering wordt daarmede niet bereikt. De rente, die den werkman op het platte land, gewoon te leven van een laag loon, in staat stelt in zijn onderhoud te voorzien, zou de hooger bezoldigde werklieden in de groote steden niet voor gebrek vrijwaren: niet alleen hebben deze meer behoeften, maar huisvesting en voeding zijn in een groote stad duurder dan op het land. Hetzelfde bezwaar, zij het ook in mindere mate, bestaat tegen het stelsel, Avaarin het bedrag der rente en het bedrag der premie afhangen uitsluitend van de streek, waar de verzekerde werkzaam is en dat dus geen rekening houdt met het verschil tusschen hetgeen

de verschillende bedrijven verdiend wordt. Evenals in Duitschland en in overeenstemming met het gevoelen der Staatscommissie (i) worden de werklieden ingedeeld in in

vijf klassen.

De indeeling der werklieden geschiedt naar het loon, dat zij verdienen of geacht worden te vcrdieneii. Het ware zeker wenschelijk steeds het werkelijke loon tot maatstaf te nemen bij de bepaling der loonklasse, maar een regeling in dien zin stuit af op onoverkomelijke moeilijkheden in de practijk. Het loon, dat per jaar genoten wordt, behoort beslissend te zijn en is ingevolge de artt. 1 en 2 beslissend voor de vraag of er verzekeriiigsplicht bestaat; van dat beginsel wijkt het ontwerp slechts in enkele gevallen af (2). Staat echter eens vast, dat de werkman niet meer dan 1000 gulden per jaar verdient, dan kan van de werkgevers niet gevergd en aan de ambtenaren of commissies niet opgedragen worden ten aanzien van alle werklieden het juiste bedrag van het jaarloon te berekenen, ten einde te bepalen in welke klasse de premie moet worden betaald. Een werkgever, die gedurende eenige weken of maanden een werkman in zijn dienst heeft, kan niet weten hoeveel die werkman in andere tijden van het jaar verdient. Het kan voor den werkgever zelfs niet mogelijk wezen te berekenen hoeveel de werkman verdient gedurende den tijd, waarin hij in zijn dienst is, indien nl. de werkman in dien tijd voor verschillende werkgevers werkzaam is een oppasser, een naaister, een tuinman dit bezwaar zou blijven bestaan, ook indien de loonklasse bepaald werd naar het weekloon in plaats van naar het jaarloon. Evenmin zouden de ambtenaren in staat zijn te controleeren of de premie niet in een te lage loonklasse was betaald. Er zullen honderdduizenden personen zijn, wier loon wisselvallig is of gedeeltelijk in verstrekkingen in natura bestaat, maar van wie het vaststaat dat hun loon niet meer dan 1000 gulden per jaar bedraagt; moest de loonklasse, waartoe ieder dier personen behoort, door het werkelijk :

;

(1) Verslag Staatse, bladz. 60/61 (2) Zie de toelichting van art. 4.

en § 34

Wet

1899.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen