Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 181

§

De

5.

God doodt

eiken

want

behoort

wat

alles

9^e

God kan

Hem.

gebod noemden we

gebod

dit

God kan

dag duizenden.

nog begeeren zou, dat kan

Hij

Het

Providentia in relatione ad peccatum.

De

zichzelf

blijven

gelijk

daarin

Gods

heiligheid

want de

heeft niets

God

liefde in

vindt

God

eindige zijn aanrakingspunt aan

op God toegepast.

S.

met de zedewet

draagt niet als

van zelfzucht, hoog-onzedelijk

„Heb

lief"

kan

Zelf

bron

God

dus op

in

maar

gansch tegengesteld aan dat van onze

liefde.

Voor God probeerde

Op

God

De

punten

die

al

klein

is,

wat

zedelijke

geen sprake

te

maken, evenmin Zijn

te

den mensch. Zijn

want boven

liefde

Hem

Het beginsel der Hij

wel

een karakter draagt,

bestaat geen

de lex aeterna, de

:

liefde,

-jóaog.

—

vu,T.pyLVJY,

Wel

maar dat

we, dat de voorstelling, alsof onze zedelijkheid

zien

en voor

norm

geldt

God voor

't

groot

is,

God

alzoo

niet.

in

in

genoemd moet worden.

valsch

Van

bvo^h. kan

bij

Hem

dus

zijn.

zijn

ordonnantie.

het

bestaat zoo'n wet niet.

bij

Ook van den selijk

yyoixlx,

zoo'n wet te stellen

goddeloos; voor

is

't

men

geene

er

is

liefde

—

daarin vindt het

leven,

worden toegepast, aangezien

niet is,

van

in

de

is

ons het karakter van zelfverlooche-

bij

maar ja

God

Alleen in dat ééne

zedelijk

het

wet

:

en

zelf.

ning,

liefheeft,

niet stelen,

diepe gedachte van waarheid, die

waarachtige, Hij kon zichzelven niet verloochenen.

—

kan

Hij heeft alles,

scheppen.

Hij

niet.

want

niet begeeren,

de eenige, door de H.

schuilt, is

niet echtbreken,

181

kant der

v^t-xkó/;

op God.

God nu

Tttxks/] vzu.o'^iTr\c,

is

ook anders gegeven hebben. de geboden, die

in

terstond de zedelijke

blijkt is

norm

niet toepas-

een zich conformeeren naar de zedelijke

staat als

Men moet

bij

zoodanig boven de

v/et,

kon haar

deze kwestie onderscheiden tusschen

zichzelf vaststaan, en die aldus door

God

zijn gesteld.

De

monogamie b.v. is niet een inzichzelf vaststaande ordonnantie God had ook een leven kunnen organiseeren zonder huwelijk, een leven met bi- of polygamie. :

Staat

kan

het er

nu

vast,

dus geen

dat

God

die ordonnantie anders had kunnen geven, dan

eeuwig beginsel

zijn,

dat

God

gehoorzaamheid aan die

tot

ordinantie verplichten zou.

Evenmin kan er een lex aeterna zijn, die God bij norm zou hebben moeten volgen. Want dan moet

het stellen van de zedelijke er

ook iemand

zijn,

die die

lex aeterna gesteld heeft.

Dat

is

de gedachte van het gnosticisme.

God de zedewet

heeft

naar een beginsel, een ordinantie geweest stellen.

A

tot

Wanneer men

moeten geven, zooals ze daar

ligt,

zich voorstelt, dat

dan moet die dwang

zijn. En iemand moest dat beginsel Zoo krijgt men een lageren God A en een hoogeren God B. Maar van B opgeklommen, krijgen we bij dien hoogeren God weer dezelfde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen