Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 171

§

De

5.

Providentia in relatione ad peccatum.

verzwakking van ons denken zonde

om

wekken en

kracht te

eenig denker neemt ze de zonde

nu

Heeft iets

dit

verzwakken

te

verzwakking 14

Zachar.

:

Ziet

20

Gods

5

5—7

:

we

dat

een

dan

en nergens

uit,

is

de zonde door de H. S.

en daarmee

Joh.

/

1

5.

:

In

begrip van het heilige zelfs zoover doorgedreven, dat

voorstelling, teekenend

alleen,

niet

als

beslist

op.

waarmee

ernst,

Ps.

Want meer

jubelen het heilig

den eindtriumf Gods,

menschen, maar ook de bellen der paarden het

alleen de

Maar

dit

is

symbolische

deze

De engelen

slechts

komt

H. Schrift tot ons

de antithese met de zonde ook maar

geleid,

moed en den

den

in

het monisme, dat de

óf

te bezielen.

het bestel

in

ertoe

Neen.

?

wordt.

bestreden

haar

feit

veerkracht

dat stuwkracht geeft aan het denken, dan

weg weer de

dat ook langs dezen

we,

zien

goddelijk woord,

onze

en

Gods opneemt,

het bestel

in

171

de

in

H.

zegt, dat

het ideaal van heiligheid zoo

S.

niet

dragen zullen.

heilig devies

hoog

God straft ook de zonde. Door dat straffen opnemen van de zonde in Gods bestel de zonde vergoelijkt en het kwaad toelaat. Door heel de H. S. heen wordt de bangste straf voor de zonde aangezegd. Wie één gebod overtreedt, staat maar wat meer zegt

gesteld vinden,

wordt

beslist

dat

afgesneden,

schuldig aan de geheeie wet.

maar één

straf

zoo

meer,

elk

Voor elke zonde, hoe gering ook, kent de H.

eeuwige rampzaligheid.

diep

levensdaad daad,

:

:

het

men

denkt

telkens

saamgevat de

is

woord,

meer

niet

elke gedachte

;

Dat verstaat men tegenwoordig

niet

maar

elke

gedachte, dat

juist die

van onze

totaliteit

haar projectie

onze vaderen, bracht

die gedachte bezielde

S.

in

existentie, dat elke

de eeuwigheid

hun leven

in

in

in

heeft, juist

zoo hoogen, zede-

lijken ernst.

Wanneer nu de van

de

hoogste

H. S. zóó ver gaat, dat ze alle zonde bestempelt als schending

van

dus

majesteiten,

alle

als het verschrikkelijkste, dat

de

—

want ook in het menschelijk strafwetboek wordt de mensch doen kan, zonde zwaarder naarmate ze hooger souvereiniteit aanrandt daar kan op

—

maar telkens en telkens bedreigt ze de zonde, Majesteit Gods, met de zwaarste, d.

En zoo ning

is

te

zonde

Om

in

Laat

het bestel

de quaestie

Gods

te

is

S.,

eerst in

Gods

raadsbesluit

wending gekregen had, en

Op

er

was

Catechismus).

om

tot

verzoe-

leert ze, dat

al

vergemakkelijken slaan sommigen dezen

Die val

oogenblik

straf (Zie

de

opgenomen, de zonde verflauwt.

na den val van Adam. dat

zij,

gedaan tegen de allerhoogste

dus niemand zeggen, dat de H.

Ze willen dat de zonde leven een zondige

als

met de eeuwige

door het kruis van Golgotha mogelijkheid,

er alleen

komen.

i.

;

Nergens aarzelt

geene wijze gezegd worden, dat ze de zonde vergoelijkt.

een

zelf staat

is

niet heilig

weg

meer

volgens hen buiten

moment, waarop

in.

opgenomen, toen het zijn 't

kon, d.w.z. raadsbesluit.

het menschelijk leven zich

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen