Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 205

§ Eveneens zijds

De

7.

schijnt

Providentia et miraculis.

strijd

van de Providentia

Gods en

als

te bestaan tusschen

andererzijds het plaatsgrijpen van wonderen.

Gods voor

besluit toch zijn de ordinantiën

overmits

en

gesteld,

ordinantiën gaan, zijner tijd

te

de voorstelling eener-

uitwerking en uitvoering van het Raadsbesluit

van

nu

alle creatuurlijk

Raads-

leven vast-

de wonderen niet naar den regel van deze

maken ze den indruk van terzijde

In dat

eerst later uitgedachte, en

om

ingeschoven middelen,

hetgeen naar de

gewone ordinantiën spaak liep, terecht te brengen. Ook aldus kan men dan in de wonderen wel een daad van voorzienig bestuur zien, maar de indruk, of de Providentia ten deze niet naar het Raads-

ontstaat

maar juist ervan afwijkt en het als ongenoegzaam aanvult. komt dan het vermoeden op, alsof de wonderen, die niet naar

besluit gaat,

Zelfs

de regel der vaste ordinantiën gaan, die ordinantiën zelve onvast maken, gevolg waarvan

is,

dat er eenerzijds

mannen opstaan,

die

om

de vast-

heid dier ordinantiën in de natuurwetten te handhaven, die wonderen hetzij naturalistisch

onder de

wegredeneeren,

hetzij

loochenen, en dat andererzijds

geloovigen de neiging opkomt,

om

wonderen de vastheid der ordinantiën en het Raadsbesluit zelf te laten glippen. ligt

men

hierin, dat

ter

handhaving van de

ten slotte de vastheid

De

fout

van deze redeneering

uitgaat van de voorstelling, alsof de

de haar gestelde ordeningen

te

van

beschouwen waren

als

kosmos met

een zelfstandige

macht, die spontaan de bestaande orde van zaken maintineerde, en alsof

dientengevolge die ordonnantiën te beschouwen waren als een macht,

waaraan Beide

niet alleen het schepsel,

daarentegen

denkbeeld een orde

zelf in

deze

van God

in

maar ook de Schepper gebonden ware.

stellingen strijd.

verwerpt de H.

S. als

met het

Er bestaat geen kosmos noch ook

maar één oogenblik buiten God uit Van oogenblik tot oogenblik bestaat orde uitsluitend niet alleen door den wil, maar

dien kosmos, die ook

of inzichzelf bestand zou hebben.

èn de kosmos èn

zijn

evenzoo door de kracht Gods, en elk oogenblik, dat

kosmos anders

zal bestaan, bestaat hij

bron voor

bestaan en zóó bestaan dan

de kosmos

zijn niet.

Diensvolgens kan

uit

Hij wil, dat die

op die andere wijze. Een andere in

Gods

wil en kracht bezit

het bestaan en zóó bestaan

van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen