Starrentritsen - pagina 84

82 speeld en overleg gepleegd, dat er van spanning zelfs geen oogenblik

sprake kwam.

Sinds 1908 daarentegen traden geheel ongeregelde ver-

houdingen

Aan

doen,

in.

alsof

er

allen

kant

stoornis.

In

het

Kabinet ging

ganschelijk geen Partijorganisatie bestond.

men

Van daar

dat men toen tweeërlei actie naast elkander kreeg, de ééne uitgaande van onze mannen in het Kabinet, en daarnaast de Partij-actie in den lande onder de leiding van het Centraal Comité, in onze kieskringen en in de Pers. Hinc illae lacrymae! zegt het spreekwoord. Vandaar de sinds al sterker uitgekomen politieke ellende. Toch ging dit nog, zoolang het Kabinet van 1908 zat. Gedurende die bijna vijf-en-half jaar toch deed men wat doenlijk was, om het Kabinet te steunen, en toen de crisis in 1913 nader kwam, heeft het Centraal Comité geen middel onbeproefd gelaten, om aan het Kabinet een tweede periode te ontsluiten. Eerst toen de crisis zich tegen ons keerde, begon zich de ontstane wanverhouding te wreken. De heeren die uit het Kabinet uittraden, konden zich in den toestand, die hierdoor voor hen ontstond, niet Zelfs begon één hunner een actie met meetings door thuis gevoelen. het land om den geknakten invloed te herwinnen. En sterker nog, tot tweemalen toe, toen er tactisch gehandeld moest worden, achtte de gewezen Minister-president het geraden in de Rotterdammer een soort proclamatie uit te vaardigen, die door de redactie zelfs als hoofdartikel geplaatst werd. Dit stelde rechtstreeks het zoo kiesche vraagstuk van het leiderschap aan de orde. Door beide proclamatiën toch stelde de geachte schrijver ervan zich aan, alsof het leiderschap van onze partij aan den Voorzitter van het Centraal Comité uit handen moest worden genomen, wijl het aan hem als afgetreden Minister-president toekwam.

Uiteraard kon hierin niet worden berust. Zoomin onder ons als onder de Liberale fractiën viel ooit zulk een beweren waar te nemen. Een Kabinet dat aftrad, begon steeds met in

en

het

feit te

berusten, sloot zich weer

bij

de leiding der

partij

aan,

zocht van daaruit in de actie mee te gaan, die straks op nieuwe

lauweren deed hopen.

Toch kon Partij

't

niet

anders,

onder de leiders

te

of

de vraag, wat men

in

een politieke

verstaan heeft, trad hiermede van zelf naar

Alleen was het te betreuren, dat zelfs de Rotierd., in welks kolommen de beide proclamaties het licht zagen, verzuimde, ten voren.

eenenmale duidelijk en in wel geformuleerde taal een antwoord te geven op de vraag, waarin het leiderschap van een Partijhoofd behoort te bestaan.

Ook

hiervan

mag daarom

in

deze artikelenreeks niet gezwegen worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen