Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 52

HET RECHTS-INSriNCT.

44 ken

zelfbeheersching,

of

waar

dit instinctieve

oordeel ook daar toepassen,

recht van bestaan heeft, en voor

geen

het

later blijkt

on-

Het instinctieve heeft

zijn

waar het de grenzen van dat

ter-

recht te zijn, opstuiven, als ware het recht.

eigen

waarop het

terrein

moet het teruggedrongen.

rein overschrijdt,

Tot

appriorismen

of

ingang vond,

opvatting

waren,

buiten

de

we

valk

logische

gaat

dieren toonen

sperwer

of

ze

Kant's

niet

ziet

maar

ons

de lucht

in

in

in-

veelzins

critiek

onze voorstellingen, ook

al

klaarheid

bevorderlijk zijn, maar

de wereld van het

in

iets,

leven

feitelijke

Als een duif voor het eerst een

dit.

zien krijgt, heeft ze

te

na

op het eigen oogenblik besef

van het levensgevaar, dat haar bedreigt en schuilt ze

Ze

zoeken

te

deductief redeneeren, eerst inductief te be-

moge aan

denkwereld

De

de oplossing

die

toch,

van rekening

alsof per slot

de algemeene, waaruit wijzen

door

wat men op Plato's voetspoor voorheen ideae

in

De

noemde.

niet op.

komt men

conclusie

gelijke

natae

geldt, en

wat

weg

in haar

til.

dat lijnen, vorm, en tint heeft, en

maar ze herkent onmiddellijk haar vijand. En dat ze met een vijand te doen heeft, maakt ze niet op uit snavel of klauw, maar instinctief weet en voelt ze, dat die vreemde verschijning, die beweegt,

zich

boven haar

komt de

fladdert, haar bedreigt

vogelkunde, immers ook vogel

doen het

gemerkt,

roofvogel

nu

om

biedt,

de

nog nimmer

kreeg

in

de

van zulk een roof-

ze met haar vijand

te

evenzoo de nog kleinere musch,

en

„eenheid

van beeld" te

te

gissen,

herleiden,

zonder

en

dan verklaart het

zich,

als een leeuw of paard waarneemt, niet maar vorm en kleuren waarneemt, doch rechtstreeks de apperceptie

lijnen,

hij

van heel een saamstel, als zijnde een

vorm van leeuw

of paard

wustzijn voegt de lijnen,

beeld

iets

les

saamgestelde verschijning, als zulk een

nader onderzoek er het karakter van

hoe ook de mensch,

dat

instinctief,

duif,

een

zulk

tot

heeft ze

al

weet ze

toch

Bezit

heeft.

vermogen

met den dood. Tot die wetenschap

door redeneering, noch doordien ze

duif niet

der dingen

vorm en slotsom

te

is

in

vormen en ons, en

en wel bepaaldelijk

als het

een poes

ziet,

in

den

Niet ons be-

tinten tot eenheid saam,

we herkennen, wat aan

Een jong kind neemt,

antwoordt.

dier,

voor zich heeft en herkent.

dit

maar het

beeld be-

niet

de

lijnen,

en bewegingen op, om nu door redeneering tot de komen, dat het met een poes te doen heeft, maar het grijpt

tinten

onmiddellijk

de

gestalte,

het

eenheidsbeeld van het wezen, dat het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen