Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 438

STAAT EN KERK.

430

§

De

7.

Reformatie.

Te Canossa

ook

kon dan

Het

van

is

de onnatuurlijke incarnatie ingezien.

dit stelsel

anders,

niet

of

er

moest een principieele

reactie

tegen intreden, en erkend moet, dat al te zeer in deze reactie een der

opkomende oorzaken van de Reformatie gelegen

geweest.

is

Ware de

Reformatie een zuiver geestelijke actie gebleven, ze zou op veel breeder schaal getriumfeerd hebben, en nu nog in veel hooger karakter kunnen

Toch

roemen. de

die in de Reformatie tot

worsteling,

geestelijke

Aan uitbreking kwam,

de feiten der historie zich niet wegcijferen.

lieten

was een worsteling om de mondiale macht op sloop

hierdoor

van meet

politiek terrein vooraf-

ook

de Reformatie

gegaan,

en

tegelijk

een ongeestelijk, puur-politiek motief binnen, dat

juist

denkelijke gevolgen thans

af

Deze

nog nawerkt.

in

be-

in zijn

fout zou te mijden zijn

geweest, bijaldien niet reeds in wat aan de Reformatie voorafging, de

Kerk van

Doch

die

Christus zich aan gelijksoortige

heids-ideeën in

het

lag er toe. Steeds

feil

den

bij

ervan

drager

te

had schuldig gemaakt. geestelijk

kweeken.

opkomen van de Kerk van

eerste

feil

weer bleek het

Dit

ambt hoog-

werd gemeden

Christus, en bleef

uit,

zoo-

lang de Kerk van Christus een periode van versmading en druk door-

Maar, was de overwinning met de wereldmachten

worstelde. geestelijken

ook,

als

strijd

gevestigd

worden beschouwd,

menschelijk hart onmachtig, tot

in

den

eenmaal behaald, en kon de macht der Kerk, waar

om

dan bleek telkens weer het

weerstand

te

bieden aan de verleiding

heerschzucht en aan den machtsdorst, die opkwam. Zoo was het ten

onzent in onze Gereformeerde kringen na de Synode van Dordt.

Een

vergelijking tusschen den toon, die in dagen van Datheen en a Lasco te

beluisteren

vernomen zelfde

de

viel,

Dordt van predikantenlippen soms

levert

hiervoor onweerlegbaar bewijs.

nu

waren

in

toenmalige

heerschappij,

men dan

na

werd,

euvel

strekken,

met wat

en

de

ambtsdragers gaan

poogde ten leste

men

en

5e

lijden.

steeds

kon het

En aan

dat-

daarop volgende eeuwen ook

verder

Tuk op eigen

niet anders, of die

invloed,

macht en

suprematie

uit

te

suprematie poogde

te vestigen óf in den Paus óf in den Keizer. Gegeven de zondige natuur, die ook in de ambtsdragers van Christus' Kerk zich openbaarde, was dit proces niet te vermijden, en geheel de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen