Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 4

VIII

onze vaderen mij

van

prijsvraag

een

goedgekeurd antwoord inzond die

vaste

tot

en

niet gelet,

mijn levenskeus eerst door

beslissing.

het

was de hoogleeraar de wagen zou. Die

mij op aandrong, dat ik een antwoord

nu

liep

Calvijn

vanzelf

16e eeuw zoo

bij

daar Kerk en Staat

thuis, en

Calvijn

ik

de

nauw saamhingen,

innig

op zekere hoogte, naar het politiek

toen, tot

Maar ook zoo ontbrak leven.

en van

Ik bleef theoloog

om wat

nog

toch

alle

Vries, prijs-

den Poolschen

Lasky, gemeenlijk Johannes a Lasco genoemd.

Ivan

geleerde

van

over het kerkbegrip

waarop ik een Zelf had ik op die

faculteit,

bij

er

vraag

kwam

Toch

Groninger theologische

de

prijsvraag ganschelijk

trokken Schweizer en Scholten

eeuw bestonden,

16e

de

in

vanzelf het sterkst aan.

als

Zoo kwam

in de opvatting

van

lokten mijn studiën mij reeds terrein.

aanraking met het politieke

zonder meer, en voelde nog geen de minste aan-

16e eeuw onze vaderen op politiek gebied bezielde, te Van Groen van Prinsterer had ik nog nimmer iets gelezen, en het sterkst nog sprak mijn politieke neiging zich uit, toen ik in 1853 voor de actie tegen de Bisschoppelijke hiërarchie letterlijk opvlamde. Zelfs te Beesd ging van mij als predikant geen andere actie uit dan in conservatieve richting. Het is dan ook niet anders dan het contact met het leven, dat nog in de dusgenaamde Nachtschool ritselde, waardoor ik de ondoendrift

in de

doen herleven.

lijkheid inzag, eenerzijds

en anderzijds

om 1789

om

in

risch-politieke lijn te kiezen.

en

ook

theologie en politiek van elkander te scheiden,

plaats van 1578 als uitgangspunt voorde histo-

Het waren

gaven.

leven

Dit contact

„Gezelschappe n", met hun gen had men nog een eigen politiek

politieke

klaarste

als

leven licht

die

in

medegegaan. sterdam

kringen

destijds,

verjongde

innerlijke

kunnen.

vermaan.

Alleen

één.

te

verjongen,

maar

verouderen.

te

over ontstak, geraakte

Dibbets,

uit het overblijfsel der

litteratuur, en die litteratuur

met het aloude

toch

uit

zijn

was ook

sprak nog theologisch

scheen het theologisch-

Wat Owen tijd; en al hij

met

er nog als 7 had Alexander

zijn tijd te

Bechthold en Kühler, het driemanschap dat

weinig

Am-

te

met Grosheide, onze stoere Gereformeerden nog poogde

redden, spraken het telkens weer

vooral

kwam

breeden aanhang. In die Gereformeerde krin-

onafscheidelijk

Comrie het pogen

te

van den Reveil,

niet de Supranaturalistische vindingen, die mij dit contact

historische

en

niet de bezielingen

uit,

dat er verheldering van inzicht en

toepassing noodig was,

zou de kern van ons volk

zijn

kracht ook in de nieuwgeboren toestanden onverzwakt behouden

Ons

Calvinistisch volk toch is nimmer tevreden geweest met stichtelijk Het heeft nimmer kunnen rusten, eer het zich sterk gevoelde in een

eigen levens- en wereldbeschouwing, gelijk die met breeden uitslag in

Woord geteekend

lag.

Reeds

in

Gods

de dagen van Dordt was deze kern van ons

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen