Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 168

HET VOLK.

160

vische

Nederlander na

goed

vrij

ons

We

danken aan

op een

we

als

één eigen volk

van

het

beschermt en versterkt,

een eigen

dachtenwereld,

„De

onder

en

naast taal

is

Maar tegen

anders.

eigen

andere

de

het volk

al

toegegeven, maar

!",

volken van West-Europa

moge op den keper

spreken

te

is

iets

het toch niet, dat het bezit van een

die alle landgenooten voor ons en ons voor

taal,

bezien

Althans Oostenrijk en België toonen het wel

sterk zijn uitgedrukt.

te

zij

afdoend en voldingend

taal levert het

met een eigen levensbeschouwing en met een eigen ge-

volk,

vormen.

den eigen aard en het zelfstandig

leven,

ook afgezien van ons staatsverband nog altoos een

we,

dat

bewijs,

eigen

van

Dat

ons verleden ontwijfelbaar vast.

en

we

ons volk

bezit

staat juist hierdoor het feit,

en zulks wel niet door staatsformatie, maar

zijn

oorsprong

onzen

Toch

onze positie.

pijnlijke wijze

karakter

dat de

de saamleving der volken beperkt het vaak

in

het staatsverband, waarin

juist

toch,

gaat toch op verre

het kleine gebied van onze taal ongetwijfeld groote

maar

kracht,

krachtens

dit

is,

geheel, in de Europeesche saamleving zeer geïsoleerd.

volk,

nationale

men

erkent

AI

blijven.

zijn talen tehuis

in

de groote massa van ons volk, en hierdoor staat

door voor

niet

dat

achteraf

steeds

rijken

hen verstaan-

baar maakt, op een eenheid van innerlijk bestaan wijst, die ons in veel sterker levensverband saamvoegt,

dat

deze

plant

van

haar

innerlijk

aan

en

juist

mag ook ons bewuste

een

in

De

iets,

roos

van

stelt

en de scherpste

eigen soort plant van

een

is

in het

minst niet belet,

weelderigen rijkdom van variatiën de pracht

leven ten toon spreidt.

op

partij

wat intusschen

dat

bezit

nationaal bestaan

uiting

tegenover

partij

afteekenen.

zich

geheel zelfstandigen aard,

het

dit ooit

Natuurlijk belet dit niet, dat in onze saamleving zich

zou vermogen.

gedurig ook op taalgebied verschillen

dan het engste staatsverband

Op

het eigen soort

van eigen soort

in het volkskarakter

De

nog steeds roem dragen.

het bewuste leven.

komt

Een eigen

taal

taal is

toont altoos,

dat de groep die haar spreekt, voor haar innerlijk besef onderscheiden is

van

wat

bepaalde

leeft in

andere groepen, en dat het vermogen,

taal het innerlijk

schappelijk bezit

is,

van

bestaan

tot uiting te

allen, die tot

om

in die

brengen, het gemeen-

ons volk behooren en saam ons

volk uitmaken.

Geheel gelijk

onvermengd

is

onze

proces en vermenging als

taal

zeer zeker niet gebleven.

uit het

Soort-

Anglosaksisch en het Fransch

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen