Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 125

;

ZWAKHEID

Hiermede wordt

gaf het antwoord.

gezindheid

Ook

won,

veld

en

117

minst niet ontkend, dat betere

in het

diplomatiel<e

correcter

verhouding

intrad.

gaarne toegegeven, dat zich geen staatsman meer denken

zij

er niet tegen opzag, een

die

HET PACIFICISME.

IN

zoo geduchte slachting

uit te

liet,

lokken als

worsteling van legers en vloten, gelijk die thans zijn en den slag

de

zouden hebben

aanvaarden, van zelf met zich moest brengen. Ver-

te

met vroeger

schil

is

er ongetwijfeld. Liet

vrede-wenschen, thans bespeurt

vreedzame

oplossing

staat hij niet alleen.

men

van

grootste

het

ongetwijfeld

Men

het

men

het vroeger

bij

telkens weer, hoe uit den

op keer een

keer

maatschappij

der

men

initiatief

geding

geldelijk

af

offer

opkomt,

om

bij

vrome boezem geschil

bidden. Carnegie bracht

te

voor

den vrede, maar toch

acht zich thans niet meer van plicht ontslagen, zoo

tegen den oorlog geprotesteerd en voor den vrede geroepen heeft,

maar

de overtuiging ingang

te

dat de krijg tot het verleden moest behooren, en dat de

waarop men reeds

aeterna,

hoe

om

geen poging onbeproefd,

laat

vinden,

beter

de

in

althans

Arbritage

in het

Christenlanden bij

heidensche

ware

in te

Rome

doen

pax

doelde, hoe eer

roepen. Reeds heeft de

gedingen van kleineren aard wonderen gedaan,

en dat het na 1871 straks een halve eeuw lang tusschen Duitschland

en

Frankrijk

op

keer

was gebleven, en zulks niettegenstaande er keer momenten intraden, toont op overtuigende wijze, hoe

vrede

heele

de dorst naar den wereldvrede aan het militairisme den loef begon af en

steken,

te

een zedelijke macht was geworden, in wier uitwerking

we ons verheugen mochten, in zich droeg.

we

harte

van

het

Mars

heiligen

tot

Bond

Maar hoe

ja,

die ongetwijfeld belofte van rijke vrucht

oprechtelijk

ook toejuichen,

aller

we

dit

ook erkennen, en hoe van

verwachting, alsof welhaast de dienst

het verleden zou gaan behooren en alle volken in één zich aaneen zouden sluiten, moest telkens

begoocheling en zelfbedrog worden teruggewezen en bij,

juist in

Zeer heid in is,

in

is,

weer

als zins-

zoo voegen we er

1914 zoo diep beschaamd.

van de ideale begeerte naar herstel van de eenons menschelijk geslacht en het zich oplossen van al wat nu brokstuk

stellig is het uitgaan

één alles omvattend wereldrijk gezond en natuurlijk. Zoo had het

en zoo moest het nog wezen, en zoo zal het eens weer worden maar het stellige getuigenis der Schrift verbiedt ons dit als uitkomst van langzaam toenemende beschaving te verwachten. Dit herstel van onze een-

kunnen

zijn,

heid en de opkomst van het ééne Koninkrijk, dat heel ons menschelijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen