Antirevolutionaire Staatkunde - pagina 290

DE SOUVEREINITEIT.

282

heid terug gaat. Tegenover de machtige wereldproblemen, die zich in den

loop eener historie van duizenden van jaren ontplooiden,

de enkele

is

Dit voelt de stoutste denker

mensch de geïncarneerde hulpeloosheid. Hij verwijst dan ook niet eeniglijk, naar wat

zelf wel.

of tot

genie

menschelijk

Almacht en

gemeen, en

in het

komen

toe

niet

er

hij

om

kan,

neer

Heiligheid

niet zelf

hij

buigen,

te

van

Ter verklaring

komt

verloop

ook

trekt

hij

de

in

dan ten

hij

erkent,

Hij

met namen noemen

i.

wordt dan,

dat

geheel en

weer op de menschheid

dus op de menschelijke natuur en op

den mensch van den beginne

van

idee

d.

uit,

nu met zulk een

is

zich tegenover de

gemeen.

in zijn historisch

slotte altoos

was, en sinds steeds in wonderen

wat

't

dat de velen, die

ja,

wereldprobleem

het hij

genomen

als een geheel

hetgeen

wrocht,

't

Waar Gods Wijsheid,

ook saam nog slechts een stukste der zaak voortbrachten.

toch

kan,

zelfverzon,

den loop der eeuwen.

in

zich in eerbied voor

Godsidee terug op de idee van den mensch in dat

hij

stand bracht, maar beroept zich steeds op de exploiten van het

stelsel te

af

verborgen

Doch

vooruitgang zich ontplooide.

Immers, de onderstelling

vorderen?

het opkomen van den mensch, en aan het

aan

komen van de menschheid, een

alsmede

idee,

uit-

verwezenlijking van die

ter

idee een scheppende macht voorafging, en dat in die idee als in kiem

en

kern

school,

en

genie

in

wat

al

later in 's

menschelijke

de

één Urmensch geweest, die zich

deze

menschheidsidee

menschen

energie

uitdacht

natuur, in

zelf tot aanzijn riep, al

en

in

't

zijn

in

ook,

een

in

die

De

deels

ze

poging,

om

zelf

is

uitvoerde, is,

van waar

maakten maar die anderdeels hen

door de Evolutieleer aan de schepping

van den Urmensch door een God, die

ontkomen,

niet

de opeenvolgende geslachten opgekomen en uitgekomen

historie,

beheerschte.

is

den schat van

nakomelingen

maar geheel deze rijkdom van gedachten en van krachten dan

menschelijk

Het

zich openbaarde.

dan ook

in

hem

niet alleen mislukt,

zijn

maar

beeld overdroeg,

A/zoes/

mislukken.

te

Tot

wat monade men den Oorsprong van de menschheid ook herleidde, toch bleef altoos vaststaan, dat in en achter deze monade de totaliteit van gedachten en krachten, van ideeën en energieën moest geschuild hebben,

die

vertoond

was en haar loop begon, mensch won er voor zijn eigen

zich later, toen de menschheid er

hebben.

De

mensch

als

grootheidsidee dan ook niets door, hoever

van

zijn

latere

ontplooiing

in

ook terugschoof.

het verleden In

hij

de kiem

elk geval toch

was

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen