Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 319

:

KUYPER ALS REFORMATOR DER KERK.

DR.

297

hun eerstgeboorterecht, gelijk toen door sommige Gereformeerden gezegd werd, als E s a u, voor een schotel linzenmoes, in dit geval het niet meer vervolgd worden. De andere Kerken die daarin een prijsgeven van den Gereformeerden eerenaam zagen, noemden zich „Geref. Kerken onder het Kruis".

Na den dood van Koning Willem

II

ook de vervolging van de Theol. School te Kampen hield

erkende gemeenten op. In 1854 is opgericht Deze werd een vereenigingspunt voor de Chr. Afgescheiniet

dene gemeenten.

De Synode

te

Zwolle, in hetzelfde jaar gehouden, ontwierp een

reglement, waarop

zij

erkenning door den Staat vroeg. Doch

dit

werd geweigerd op grond dat men zich de „Christelijk Afgescheiden Gereformeerde Kerk" noemde; tegen den naam van „Gereformeerd" maakte de Regeering bezwaar het moest „Christelijk afgescheiden" ;

zijn!

In 1869

tusschen

kwam de

op de Synode

„Chr.

in

Afgesch.

Middelburg de vereeniging

tot

stand

Gemeenten" en de Gemeenten der

„Geref. Kerken onder het Kruis", welke laatste aan de Gerefor-

meerden naam hadden vastgehouden en daarom door de Regeering niet waren erkend. Men besloot samen onder den naam van „Chr. Geref. Kerk" kennis van bestaan aan de Overheid te geven; slechts enkele gemeenten deden het niet. Een reglement, ongeveer gelijk aan dat van 1854, werd opgesteld en de regeering toegezonden. Maar daardoor traden de Chr. Gereformeerden als nieuw Kerkgenootschap op; men liet zich op grond van een statuut door de Overheid als rechtspersoon erkennen. En volgens dit statuut werden afdeelingen verklaard van de Chr. tot de plaatselijke Kerken, in strijd met het Gereformeerd Kerkrecht. Er werd Geref. Kerk

—

een Synodale Commissie benoemd, die niet alleen de besluiten der

Algemeene Synode had uit te voeren, maar die ook alles had te behartigen, wat uit de betrekking der Chr. Geref. Kerk tot de Regeering voortvloeide

— in

strijd

met het Geref. Kerkrecht, dat

alleen

deputaten kent, die bepaalde besluiten van kerkelijke vergaderingen

hebben die

uit te

zonder

voeren,

last

maar

niet

weet van een permanente Commissie,

eener Kerkelijke vergadering

in

sommige gevallen

zelfstandig heeft op te treden.

Al deze dingen waren een uitvloeisel en onbewuste aanvaarding

van het

z.g.

„collegiale Kerkrecht",

waardoor de Kerk beschouwd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen