Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 254

KUYPER ALS GELEERDE.

DR.

232

Kuyp

moeten voordragen? „Voor de meesten onzer, drie weken van zorg en spanning, van het oogenblik af namelijk dat de tekst werd opgegeven tot het uur waarin de met angstige nauwgezetheid bewerkte en daarna gememoreerde „leerrede" werd uitgesproken. Het beteekende kortweg de homiletische

Dr.

e r

Ach

pijnbank.

een preek

te

op dien katheder stonden en dan, naar het

als wij

professorale voorschrift, een denkbeeldige

was

van ons bewustzijn verwijderd dan zulk een ge-

niets verder

gemeente

;

wij dachten,

aan hem! En dan

eiken zin die over de lippen

bij

die critiek! Zelf

herinnerd, Professor!

deze methode

gemeente aanspraken, dan

om

heb

ik

kwam,

— sans rancune

zij

alleen

het hier

— daarvan ruimschoots mijn deel gehad. Was

aan gewone stervelingen preeken

ideale? Tot op dezen dag

betwijfel ik het.

Maar

leeren,

te

de

dan aan het slot van

het college de vaak aangrijpende schets, dikwijls ons verbazend door

eenvoud en diepte

gelijk, die

te

„singulier in alles" zelf gaf

we hem hij

uyp e

r

de

man wel

waarlijk

toch in het eind weer de zenuwachtige dagen en uren, die

ons had berokkend.

om

K

— ze maakte zooveel goed. Dan vergaven

Soms

zetten wij ons vol

moed aan den

arbeid

zulk een schets nu uit te werken tot een „stichtelijk woord", waar-

aan

wij ons destijds nog,

regel

onder synodale sanctie bezondigden. In den

werd dat echter een mislukking:

wij

begrepen toen nog

niet dat

Beethoven

kan succes, op met kans aankomend theoloog, voordragen, een Kuyper's harp zou kunnen bespelen ^). Maar één ding leerden wij evenmin

als

een beginnend pianist een sonate van

dan toch voor heel ons leven. Dit, dat een goede preek is het leggen van het volle Woord van God voor de ziel van zijn volk". Het college Aesthetica wordt aldus beschreven: „Het werd ook door dames bezocht en wij waardeerden zeer de stille hulde, door de schoone sexe aan onzen Professor gebracht. Een beschrijving van dit college ik kan ze niet geven. Was K u y p e r's taal altijd, ook wanneer hij improviseerde, wel verzorgd en van een weelderigen rijkdom, hier vooral was het woord in overeenstemming met de zoo hooge eischen stellende stof. Meermalen kwam dan de :

—

lust op,

was

om

de pen neer

te

leggen en

te luisteren

en

te genieten:

het

zulk een kwellend contrast, een hartverheffend betoog te moeten

*) Het was daardoor te begrijpen, dat de candidaten der Vrije Universiteit wel eens in de gemeente een ongeveer gelijkluidende preek hielden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen