Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 261

DR.

KUYPER ALS GELEERDE.

239

niet kende. Platte taal behoort niet op den preekstoel; bij een verheven onderwerp past ook een verheven taal. Nu waren er predikanten, die geen verheven taal kenden en nu woorden van anderholle klanken, bomhalven voet gebruikten zonder gedachten

—

bastiek.

K

y p e r spreekt ook over oratorie en haalt veler meening aan, dat als men in de Theologie heeft gestudeerd en daarvan het een en ander afweet, men wel op een preekstoel kan gaan staan en zeggen wat men te zeggen heeft; dat het er niet toe doet met wat stem of taal, in wat vorm of orde dat geschiedt. Als het maar uitkomt. Zelfs ziet men sommigen pogen in eens te gaan improviseeren. Met nadruk stelt hij daar tegenover, dat van Godswege de prediDr.

u

king heeft

te

beantwoorden aan de eischen

de kunst gegeven

is

om

die de kunst stelt, en dat

de macht van het woord

te

verdriedubbelen.

Wij gaven slechts enkele gedachten uit het rijke dictaat, waarin vooral zooveel merkwaardigs te vinden is, omtrent de verschillende genres der literatuur en architectuur. Niet minder belangrijk colleges geweest die gegeven

werden over

Linguisstiek.

zijn

de

Wij kunnen

ons voorstellen hoe leervol en genotrijk het voor de hoorders en hoorderessen moet geweest zijn Dr. K u y p e r's vrije colleges te volgen.

Omtrent de colleges waarin de Dogmatiek, het hoofdvak der Theologie, behandeld werd, schrijft voorts Ds. Ferwerda: „Daar toch

kwam

Dr.

K

u

yp

e r eerst recht uit in al

stelpenden rijkdom van zijn gaven. het kleine en peuterige

Ook wel eens

was hem vreemd. De

teksten moesten aanduiden, klopten niet

op den katheder een door een

letjes

man

de volheid van den over-

driftig

die

in zijn

cijfers die

altijd.

Want

Soms was

het daar

zoeken van en een scharrelen met getal-

boos was op zich

zelf.

Ook de exegese over met nadruk gememoreerde sen,

zwak.

de geciteerde

Schriftuurplaat-

had wel eens nadere controleering noodig. Een enkele maal

kwam

het zelfs voor, dat de

tijd tot

rustige voorbereiding blijkbaar

had ontbroken; het werd dan een causerie die wel het eigenlijke onderwerp minder raakte, maar die wij met dankbaarheid volgden, tegelijk verbaasd over den schier ongeloofelijken rijkdom van het fonds waarover de zeldzaam veelzijdige geest van onzen leermeester beschikte. Maar dit behoorde tot de hooge uitzonderingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen