Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 260

KUYPER ALS GELEERDE.

DR.

238 schemeren. Het

daarom

leelijke is

het element van den Satan. Het

de duivelsche, demonische spookgestalten. Bij ongedoopte volken, waar Satan nog onbeperkt heerscht, komt juist dat spook-

komt

uit in

achtige veel voor.

De mensch moet ook

het leelijke in de kunst op-

nemen, maar in den dienst van God. Daarom doen de nieuwe schilders zoo verkeerd door eenvoudig een lijk voor te stellen zonder eenige strekking. Dit

mag

de kunst niet doen. In een

lijk

afgebeeld

met de mannen der wetenschap er om heen, ligt een heel ander beginstel. En D a n t e wist in zijn Hel aan deze kunst zoo meesterlijk uiting te geven. Hij schildert verraders van het vaderland, vastgevroren

in

een

ijskegels

rotsen;

wel

is zij

het doel,

De tranen die aan hunne oogen ontrollen aan hunne wangen, evenals het stalagmiet aan de

ijsvlakte.

worden

maar toch schoon. Want

afgrijselijk,

maar om de

straf te schilderen

niet het leelijke

voor het onheilige dat

deden. Hij teekent ons twee Italianen, die elkaar de haren

hoofd plukken, bevroren

in

een ijsschol en nu havenen ze elkaar zoo,

dat het bloed langs het gelaat loopt.

zoo

grijpt

uit het

En

treedt een bezoeker nader,

de een de haren van den ander

om

zich het gelaat af te

wisschen. Zoo zijn ze daar aan elkander gevroren

om

elkaar eeuwig

Deze voorstelling is weer niet om het te bekrabben en leelijke te toonen, maar het Satanische van den haat te doen uitkomen. Daarna behandelt Dr. K u y p e r de onderscheidingen, de nuanceeringen van het schoon. In de eerste plaats het verhevene. Het begrip van het verhevene is daarin alleen te vinden, dat men er de Goddelijke macht en majesteit in laat optreden. In onzen tijd gaan in de taal langzamerhand de hooge woorden weg en komen hiervoor woorden als „gezellig", „vreeselijk gezellig", in de plaats, maar men mist het hoogere, geëleveerde. Dit blijkt ook uit het gebruik van het woord „kolossaal", dat vooral bij beurs bezoekers gangbaar is. Het te bebijten.

meer en meer terug. met het verhevene vormt het bombastische in de preektoon, waarover DeGenestethet heeft in het

fijnere begrip treedt al

Een taal

tegenstelling

en de

z.g.

bekende: Verlos ons van den preektoon, Heer!

Geef ons natuur en waarheid weer.

DeGenestet kon

dit eigenlijk niet zien,

omdat

hij

het verhevene

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen