Ad Valvas 1976-1977 - pagina 88

4

AD VALVAS — 22 OKTOBER 1976

Hoe de Vuso over de doelstelling denkt (2)

Open avond 'Homofilie en evangelie'

In een vorig artikel is uiteengezet hoe het volgens de VUSO komt dat de werkgroep doelstelling niet komt tot bestuurlijke vertaling van de doelstelling. Ook het Kollege van Bestuur heeft tot op heden weinig duideiyks over deze zaak gezegd. Het is aardig om te zien hoe de zeer scherpe uitlatingen van de vorige rector, professor Diepenhorst, over bijvoorbeeld de CPN-VU-kwestie gekompenseerd zqn door de opmerkingen van de nieuwe rector, professor De Ruiter. Op deze wijze is het Kollege van Bestuur als geheel weer op de meest komfortabele basis teruggekeerd, namelijk de afwachtende positie. Het woord in deze is heel duidelijk aan de universiteitsraad, het beleidsbepalende orgaan van de VU. Overigens zal het interessant blijven om het Kollege van Bestuur bij de behandeling van punten die direkt betrekking hebben op de doelstelling, om zijn mening te vragen. Het Kollege heeft namelijk een beleldsvoorbereidende taak ten opzichte van de ur.

Op donderdagavond 4 november zullen twee ex-homofielen, J o h a n v a n de Sluis en Leslie Reiziger, e r v a n getuigen hoe ze door de opstandingskracht v a n Jezus Christ u s bevrijd zijn. De heer Tjerkstra h u n arts te Osdorp zal een inleiding geven. De avond vindt plaats in h e t hoofdgebouw IA-05 en begint om 10.45 uur. Toen J e z u s Christus stierf aan het k r u i s van CJolgotha, w e r d de m o gelijkheid geschapen tot de oplossing van iedere nood voor ieder mens, w a t de oorzaak van die nood ook is; of die nood nu voortkomt uit een m i n d e r w a a r d i g heidscomplex, eigengereidheid, hartstocht, eenzaamheid, gebrok e n relaties, fouten in de opvoeding of door v e r k e e r d e m a a t schappelijke verhoudingen. Toen Jezus stierf, w e r d elke b e lemmering weggenomen die ons v e r h i n d e r t tot het doel te komen waartoe Cïod ons geschapen heeft. God schiep ons met het doel om te leven voor Zijn aangezicht in volle harmonie m e t Hem, met onszelf, m e t elkaar en onze omgeving, in w e l k e h a r m o n i e alle capaciteiten die Hij in ons gelegd heeft, tot volle ontplooiing zouden k u n n e n komen. Maar hoe krijgen w e deel aan deze harmonie, aan dit doel?

De vorige maal is gezegd w a t voor de VUSO het uitgangspunt is in deze materie; het is misschien goed dat op deze plaats nog eens te herhalen: De VU als universiteit van mensen die samen als christen wetenschap willen bedrijven en onderwijzen. Men vraagt wel eens of dit n u b e tekent dat hiermee een glashelder programma gegeven is. Dit is heel duidelijk niet het geval. Wat dit wel betekent, en dat ligt voor ieder die tot de VU-gemeenschap behoort op gelijke wijze vast, is dat er van een ieder verwacht w o r d t dat hij in de geest van deze doelstelling te werk zal gaan Dit geldt voor studenten, technisch administratieve staf en wetenschappelijk personeel gelijkelijk, of zij n u alleen in kennis gesteld zijn v a n de doelstelling, een dan-wel-verklaring hebben ondertekend, dispensatie hebben gekregen of instemmen.

Een appèl Dit betekent dan dat een ieder op een ieder een appèl kan doen met het oog op de doelstelling. Een appèl dat dan ook gehoor vindt, en dat gedaan w o r d t van mens tot mens met het oog op de gezamenlijke verantwoordelijkheid om in de geest van de doelstelling te w e r k te gaan. Dit betekent dat m e n bereid zal' moeten

Over bullen gesproken

Spitsroede lopen door burokratie Er bestaat in de universitaire w e reld een antiek overblijfsel uit vroegere tijden: de bul-uitreiking. Naast de materiële studieprestatie , en de daarbij horende cijferlijsten, staat een formele hiërarchie die loopt van schooldiploma via kandidaatsbul naar doktoraalbul en nog hoger. Enkele m a a n d e n geleden had ik voldaan aan de laatste eisen voor de kandidaatsfase van politikologie. Met enige opluchting besloot ik mijn v e r d e r e studie te doen aan de UvA. Ik kreeg een verklaring dat ik aan de eisen voor het kandidaats voldaan had en dat w a s dat — dacht ik. Het tegendeel bleek echter. Na enkele dagen spitsroeden lopen door de b u r a k r a t i e bleek dat de verklaring niets w a a r d is voor de doktoraalsbul — je moet je kandidaatsbul laten zien Voor die bul heb ik mij nu opnieuw moeten laten inschrijven aan de VU; de goedkoopste oplossing, als extraneus, kost altijd nog 100 gulden Voor deze poppenkastvoorstelling met j e je dus opnieuw laten inschrijven, hoewel je al lang voldaan heb aan de eisen Ik ben verbaasd en een beetje boos over ten eerste: h e t naast elkaar bestaan van de materiële en de formele studieprestatie, en ten tweede: de som geld die gevraagd kan worden voor de poppekast. Tenslotte ben ik blij dat het examengeld net afgeschaft is, anders zou deze fraaie bul m e 160 gulden kosten. Koen de Pater, 1ste Helmersstraat 56, • Amsterdam -^ -• .

zijn elkaar rekenschap af te leggen en duidelijkheid te geven. Vanuit dit gezichtspunt k a n ook worden vastgesteld dat het dilemm a tussen een goede niet instemmende wetenschapper en een minder goede instemmer vals is. Wanneer men aangaande het bestuurlijke kader voorzieningen weet te treffen (waarover hieronder m e e r ) , dan zal m e n gezien de opd r a c h t die m e n als universiteit heeft voor de goede wetenschapper moeten kiezen. Wanneer er over de doelstelling en de WUB gesproken wordt dan d e n k t men aan de VU v a a k d i r e k t aan de CPN—^VU-kwestie. Hierover zal in het komende VUSObuUetin een nadere uiteenzetting volgen. Op dit moment is h e t vooral van belang in de gaten t e h e b ben d a t de VU de W U B niet zonder meer aanvaard heeft, m a a r een eigen positie heeft, gelet ook op artikel 42 WUB, w a a r gesteld w o r d t dat de WUB voor bijzond e r e instellingen geldt, voorzover dit niet indruist tegen het eigen karakter. A a n de VU, zoals ook b i n n e n de VUSO, bevinden zich mensen die wel en mensen die niet instemmen met de doelstelling. Wanneer m e n echter een beleid wil k u n n e n voer e n dat een dynamiek vertoont met h e t oog op de doelstelling, dan zal men ervoor moeten zorgen dat de m e e r d e r h e i d van besturende organen en kolleges uit mensen bestaat die instemmen met de doelstelling. Ook dezen zullen h e t misschien niet altijd onderling eens zijn over een te voeren beleid, m a a r juist van h e n mag een dynamische opstelling verwacht worden, omdat er een beroep mogelijk is op eigen christelijk geloof. Vanuit deze gedachtegang heeft de VUSO-fraktie in de universiteitsraad een motie op tafel gelegd, en in afwijking van w a t er in een eerder n u m m e r van dit blad vermeld stond niet teruggenomen. Deze motie is aangehouden, omdat de raad op initiatief van de VUSO o v e r e e n k w a m voor 1 m a a r t aanstaande een algemene diskussie te voeren over „doelstelling VU en WUB-kader". _ Deze diskussie is eigenlijk nog nooit grondig gevoerd, zodat beslissingen als het al dan met hanteren van de dan-wel-verklaring voor fakulteitsbestuurders min of meer geïsoleerd, dat wil zeggen buiten een helder beleidskader genomen moeten worden. De inhoud v a n de^ motie is bedoeld als het stellen van een grens met b e t r e k k i n g tot de vraag wat er gebeuren moet als er een dilemm a optreedt tussen de doelstelling en de demokratisering. Er w o r d t namelijk een meerderheidsbeginsel in vastgelegd. Naar de mening van de VUSO behoren r a d e n en besturen aan de VU in meerderheid te bestaan uit mensen die instemmen met de doelstelling. In hoeverre de motie zoals die er nu ligt herzien moet worden met het oog op uitvoerbaarheid is nog een punt van overweging, m a a r de grondgedachte is duidelijk. In hoeverre men v e r d e r eisen zou willen stellen met b e t r e k k i n g tot het bestuurlijke k a d e r hangt af van de taxatie die m e n m a a k t van de mate w a a r i n men elkaar binnen raden en besturen bij de doelstelling kan bepalen. N a a r m a t e men dichter staat bij de dagelijkse werksituatie kan men in bestuur^lijke-Oi^anen gemakkelijker m e t

het oog 'op de gezamenlijke verantwoordelijkheid een beroep op elkaar doen. Immers, aan de basis van de universiteit is m e n h e t sterkst op elkaar betrokken.

Bereidverklaring N a a r m a t e m e n v e r d e r van de basis van de universiteit verwijderd is, zal m e n des te meer met „verv r e e m d i n g " ten opzichte van h e t dagelijkse w e r k te m a k e n krijgen en h e t is dan ook logisch dat m e n dan vraagt om de appèl-mogelijkheid meer expliciet vast te leggen Dit is de funktie van zowel een instemmingsverklaring als van de zogenaamde „dan-wel-verklaring" m het vervolg „bereidverklaring" t e noemen. De b e r e i d v e r k l a r i n g heeft dus niet p r i m a i r een defensieve funktie, m a a r de funktie v a n h e t expliciet m a k e n van de reglementair toch reeds bestaande verwachting dat m e n in de geest van de doelstelling te w e r k zal gaan, hetgeen zoals hiervoor gezegd b e t e k e n t d a t men toezegt zich a a n s p r e e k b a a r op te zullen stellen. De VUSO meent d a n ook dat iemand die geen blijk geeft van deze aanspreekbaarheid, zelfs niet als daar expliciet om gevraagd wordt, zijn zetel in enig bestuursorgaan t e r beschikking behoort te stellen. De VUSO-visie met b e t r e k k i n g tot de bestuurlijke vertaling van de doelstelling berust dus op t w e e pijlers: Ten eerste de gedachte van h e t meerderheidsbeginsel, en ten tweede het meer expliciteren v a n de aanspreekbaarheid m e t h e t oog op de doelstelling n a a r m a t e de afstand tot de basis van de universiteit groter w o r d t en de bestuurlijke verantwoordelijkheid grootschaliger. In het volgende en voorlopig laatste artikel over deze zaken, zal de u i t w e r k i n g van deze t w e e gedachtegangen voor de verschillende raden, b e s t u r e n en kommissies gegeven worden. Namens de VVSO, Harm Scheepstra

Nog twee jaar studentenstops De mogelijkheid om voor bepaalde studierichtingen aan universiteiten en hogescholen een studentenstop in te stellen moet nog t w e e j a a r van k r a c h t blijven. De ministerraad is akkoord gegaan met verlenging, tot 1 september 1979, van de desbetreffende wet, ie weten de machtigingswet inschrijving studenten. Momenteel vallen experimentele studierichtingen niet onder de machtigingswet. De ministerraad besloot het parlement voor t e stellen deze uitzondering te laten vervallen.

Moeten w e de omstandigheden die onze h a r m o n i e belemmeren, veranderen? Of k u n n e n w e zelf onafhankelijk v a n die omstandigheden worden? Is h e t mogelijk onaantastbaar t e zijn voor frustraties, angst, hartstochten, m a a t schappelijke veroordeling, verdriet? Dit zal alleen mogelijk zijn, als w e zélf veranderen. Als w e echter deze verandering van ons ik, ons wezen, zelf proberen te weeg te brengen, verzandt de oplossing slechts in een oppervlakkige v e r a n d e r i n g van de s y m p tomen en niet van d e oorzaak. De frustratie, de pijn verdwijnt m o gelijk voor enige tijd, m a a r komt even later weer terug, omdat de wortel van het k w a a d nog steeds aanwezig is; de oorzaak is niet opgelost. De oorzaak ligt in ons wezen. Uit ons wezen vloeit ons h a n d e l e n (symptoom) voort. Alleen Jezus heeft vat op zowel ons wezen als ons handelen. Daar w a a r wij modderen met s y m p toombestrijding, verandert Jezus ons hele wezen en daarmee ons handelen. In de overgave aan H e m ligt deze verandering b e sloten. Dit alles op homofilie toespitsend, zullen Van de Sluis en Reiziger op 4 n o v e m b e r vertellen, dat dit alles geen theorie is, m a a r dat Jezus daadwerkelijk h u n h a n d e len en h u n wezen (hun „zo" zijn) v e r a n d e r d heeft; of zoals P a u l u s het zegt: Sommigen u w e r zijn overspelers, verwijfden (malakoi) en arsenokoitai (zij die bij m a n nen liggen) geweest. Maar gij h e b t u laten afwassen door de N a a m van de Here Jezus Christus (1 Cor. 6 : 11). Dus verandering van h e t „zo" zijn en „zo" handelen is mogelijk. Maar hoe? Als w e werkehjk in gebed onze strijd aan H e m voorleggen en om

Poëzie hardop in Broodje Kuituur Op 28 oktober van 12.30 tot 13.30 uur geeft Poëzie Hardop een voorstelling van het Campert-programma. Wat is Poëzie Hardop? In een folder van een paar jaar terug schreven ze: Poëzie Hardop wil, In een serie programma's over Nederlandse en buitenlandse dichters, nieuwe kansen scheppen voor poëzie. Dichters dichterbij halen, mensen voor elkaar herkenbaar maken; de lezers, bqna-lezers, niet-lezers, nooit-lezers. Van de drie programma's, die nu op het repertoire staan (Paul van Ostayen, Hans Lodeizen, Remco Campert) brengt Broodje k u i t u u r h e t Campert-programma. Over Campert: „Een poëzie van r o m a n tiek 'en-zelfspot,'grote gevoelens

en kleine anekdotes, weemoed en cynisme. Zijn tema? (bv): 'Het is verschrikkelijk om met iemand te zijn, het is niet uit te houden, m a a r op een gegeven ogenblik in j e leven m e r k j e dat er niets anders opzit, dat het andere nog erger is.' Of (bv): 'Nog steeds niet bang om dat woord te gebruiken? Durf je dat nog altijd, held die j e b e n t ? ' Poëzie H a r d o p rangschikte een aantal gedichten en proza-fragm e n t e n tot een aaneenschakeling van flitsende scènes: Campert kompleet op het toneel, zijn jeugdherinneringen, zijn humor, zijn kleine grote belevenissen en gevoelens w a a r i n hij h e r k e n b a a r is voor velen die ook leven in 'deze j a r e n ' X'rare j a r e n ' ) . "

h u l p roepen, en als Jezus altijd leeft om voor ons te pleiten bij de Vader (Hebr. 7 : 26), zou Hij ons dan met de w o r t e l van h e t k w a a d laten voortmodderen en alleen de oppervlakkige symptomen w e g nemen?

Schrik Oké, w e h e b b e n h e t goede voorn e m e n opgevat ermee te stoppen. Tot onze schrik b e m e r k e n w e echter, dat w e opnieuw overspoeld w o r d e n door onze h a r t s tochten, die ons drijven n a a r de bevrediging van die lusten. We m e r k e n , dat w e in eigen k r a c h t machteloos staan tegenover deze dwangmatige impulsen. We hoeven echter niet langer afhankelijk te zijn van onze eigen povere wilskracht, doordat God — als we H e m hierom v r a g e n — zowel het willen als h e t w e r k e n in ons b e w e r k t (Fil. 2 : 13). God k a n in ons de wil b e w e r k e n niet in te gaan op verleidingen die op ons afkomen. W a t ons er in deze strijd doorheen helpt, is: goed t e realiseren, dat alles w a t ons overspoelt en innerlijk v e r s c h e u r t ^ wezen ontkracht is: „Hij heeft op Golgotha de overheden en m a c h t e n ontwapend en openlijk ten toon gesteld en zo over h e n gezegevierd" (Col. 2 : 15). Dit te realiseren brengt m e e r en m e e r ontspanning in deze strijd. De weg tot versterking v a n onze wil is — zoals gezegd — het gebed: „Heer, ik d a n k U, dat U m e accepteert zoals ik ben. U k e n t mijn strijd en mijn falen in deze strijd. U weet, dat ik eigenlijk het liefst nu nog n a a r m ' n vriend zou gaan. Ik ben de strijd moe en erken, d a t ik zelf niet m e e r kan. In eigen k r a c h t verdring ik mijn gevoelens en raak ik v e r k r a m p t . Ik vraag U de strijd over te nemen. Ik d a n k U, dat U aan het Kruis plaatsvervangend mijn strijd t e gen mijn „zo" zijn hebt gestreden . . . en h e b t overwonnen (Cor. 2 : 15). Ik d a n k U, dat mijn oude n a t u u r m e t Christus gekruisigd is, d.w.z. dat niet m e e r mijn ik de baas is, m a a r dat Christus in me leeft (Gal. 2 : 20); en Hij is sterker dan al de hartstochten die me dreigen te overspoelen. Ik dank U, dat ik een n i e u w e schepping ben, doordat Christus in m e leeft (2 Cor. 5 : 17) en dat ik daardoor onaantastbaar b e n voor alles wat er op m e afkomt. I k d a n k U, dat de wortel v a n het k w a a d met Christus gekruisigd is, zodat ik niet langer van binnenuit verziekt wordt. Ik d a n k U, dat U het d w a n g m a tige verlangen n a a r jongens wilt w e g n e m e n en v e r b r e k e n en dat U mijn gedachtenleven op andere dingen wilt richten en reinigen van alles wat daar uit heden of verleden ongewild boven komt. Ik d a n k U, dat U de w o n d e n van eenzaamheid en m i n d e r w a a r d i g heid uit het verleden wilt genezen. Langzaam m a a r zeker zullen we zien, dat w e m e e r opstaan dan struikelen in deze strijd. Langzaam zal het dwangmatige k a r a k ter v a n onze hartstochten zijn greep op ons verhezen. Steeds meer gaat Christus in ons de dienst uitmaken. Steeds meer verweeft Zijn wezen zich met onze persoonlijkheid, onze wil, onze verlangens; m e r k e n we, dat Hij onze hartstochten in normale banen begint te leiden, zonder de aperte drang naar ontspanning. Geleidelijk doet Hij heterofiele gevoelens ontwaken. En na enige tijd m e r k e n we, dat we door Hem v e r a n d e r d zijn, dat w e niet meer „zo" zijn en k u n n e n w e met P a u l u s zeggen: „Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping, h e t oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen" (2 Cor. 5 : 17). Op dit alles zal op de open avond van 4 november nader worden ingegaan. F r e d Jeppe Smit, Uilenstede 437 Huib van der Ent, Uilenstede 126'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen