Ad Valvas 2006-2007 - pagina 239

AD VALVAS 1 1 JANUARI 2007

S T U D E N T

E N

PAGINA 5

Wereldkampioen Monique van der Vorst:

'Als ik niet sport, loop ik te stuiteren'

Driemaal wereldkampioen handbiken. Monique van der Vorst, derdejaars bewegingswetenschappen, wil in alles de beste zijn. TEKST: FLOOR BAL FOTO: MARIJN ALDERS

Opeens stonden er drie militairen in de Beiroetse hotelkamer van Monique van der Vorst (22). De VU-studente bewegingswetenschappen lag net te slapen na een lange vliegreis naar Libanon. "Hurry up, the war ts coming, zeiden ze. Ik had geen idee waar ze het over hadden", vertelt Van der Vorst. "Ik dacht dat er misschien iets mis was met mijn visum." Snel kleedde Van der Vorst zich aan. Haar spullen en handbike zaten nog ingepakt, dus die konden makkelijk mee toen ze door de militairen meegenomen werd. Ze werd in een politiebusje gezet en naar het bureau afgevoerd. "Ik was echt bang. Ik had geen idee wat ik fout gedaan had en ik sprak de taal niet, dus ik kon het ook niet vragen." Op het bureau bleek wat er aan de hand was. Honderdduizenden Libanezen demonstreerden in de hoofdstad tegen de regering. Toen de militairen Van der Vorst wegvoerden, stonden ze op het punt om het hotel binnen te vallen. De speciale bescherming kreeg Van der Vorst omdat ze op uitnodiging in Beiroet was. De organisatie van de marathon van Beiroet had haar namelijk gevraagd om als handbiker aan de wedstrijd mee te doen. Eenmaal op het politiebureau regelde de topsportster een logeeradres ver buiten de stad vol opstandelingen. "Door het vele reizen heb ik op elk continent een adresje waar ik kan logeren." Een dag later deed ze alsnog mee aan de marathon. "Ik heb hem gewonnen, maar het was geen mooie wedstnjd. Om de tien meter stond een militair en om de honderd meter een tank. Het was heel bedreigend." Toch ligt ze niet wakker van de nare ervaring. "Nee joh, ik heb gewoon een sterk verhaal voor in de kroeg."

Geen getut Op haar achtste begon Van der Vorst met hardlopen en wielrermen. De sportiviteit erfde ze van haar moeder die in het nationale zwemteam zat. "Mijn moeder hoopte dat ik aan een teamsport zou gaan doen. Maar dat getut van die meiden is niets voor mij. Ik wil het gewoon lekker in mijn eentje doen." En lekker ging het. Op haar dertiende fietste ze al in de regionale jeugdselectie. Toen ging het mis. Na een enkeloperatie raakte haar linkerbeen door een infectie tot aan haar lies verlamd. In het revalidatiecentrum kwam ze met handbiking in aanraking. "In 2000 kreeg ik via de gemeente een handbike. Ik deed mee aan een paar recreatieve wedstrijden en daarna begon ik aan de competitie." Al snel begon ze met een professionele training. "Als je aan revalidatie begint, kun je niks. Je zit alleen maar bitmen en als je ergens heen wilt, ben je afhankelijk van iemand met een auto. Fietsen gaf mij een gevoel van vrijheid. Opeens kon ik weer de fiets pakken en wegrijden. Ais ik tijd had, maakte ik tochten van honderd kilometer. Of je nu op een racefiets of op een handbike zit, dat maakt niets uit. Als ik maar kan trainen. Ik ben echt een sporter m hart en nieren."

Machine Haar mooiste wedstrijd reed Van der Vorst tijdens het Wereldkampioenschap op 17 september. "Die hele race werd op tactiek gereden, niemand reed hard. Je doet het dan rustig aan om later in het laatste deel van

de route in de sprint te gaan. Mijn grootste concurrente is een Duitse vrouw, we mogen elkaar niet zo. Een kilometer voor de streep sprong ze weg, er lag opeens een gat van tweehonderd meter voor me. Daar schrok ik heel erg van, dus ik probeerde haar in te halen. Eerst kwam ik in haar wiel en toen lag ik op kop. Op de borden langs de weg kon ik zien hoe ver de finish was. Op de tweehonderd meter ben ik op mijn best. Zodra ik dat bord zag, begon ik te sprinten. Ze kwam net voorbij mij, van schrik gaf ik nog meer gas. De wedstrijd won ik op een paar millimeter. Het feit dat je zo diep gaat, is heel mooi. In de sprint

'Druk je wiel voor dat van een ander ^ kan ik 62 kilometer per uur halen. Dan denk je niet meer, dan ben je een machine. Het gaat er alleen nog om om jouw wiel voor dat van een ander te drukken." Ook bij haar studie geeft Van der Vorst zich helemaal. "Bewegingswetenschappen is een logische keuze voor een sporter. Sport is een verlengstuk van mijn studie geworden. Je kunt lezen dat je een endorfinekick van trainen krijgt, maar je kunt het ook meemaken." Maar sport is niet het enige deel van de studie dat haar interesseert. "Ik probeer me breder te ontwikkelen. Ik weet er al veel van. Dan is het makkelijk om in twee minuten een paper over mijn eigen ervaringen te schrijven en daar een goed cijfer mee te halen. Maar daar leer ik niets van en ik heb er later ook niets aan." Haar gemiddelde cijfer zit tegen een acht aan. "Ik heb een topprestatieregeling die

Fietsen met je armen Monique van der Vorst werd in 2002, 2004 en 2006 wereidltampioen liandbiicen. Ool( won ze a^elopen jaar maratlions in New Yorli, Berlijn en Beiroet. "Simpel gezegd is handbiken wielrennen met je armen. Je zit op je knieën op een ligfiets en je beweegt het wiel met je armen en je romp", vertelt Van der Vorst, in het buitenland mogen handbikers meedoen aan marathons. In Nederland worden aparte wedstrijden geoiiganiseerd. Het is geen mindervalide sport.

Op de rollerbank Omdat het voor een indhnduele sporter heel moeilijk is om een trainer te vinden, wordt Monique van der Vorst begeleid door twee bewegingswetenschappers. Promovendus Martin Tniijens stelt samen met docent Thomas Janssen trainingsschema's op. "Dan bepalen we hoe intensief en hoe lang Monique moet trainen", vertelt Janssen. "In haar geval betekent dat ook rust inplannen. Monique is moeilijk in te tomen, ze moet ook tijd nemen om te herstellen." Eens in de zes weken worden Van der Vorsts prestaties aan alle kanten gemeten in het bewegingslaboratorium van het Revalidatiecentrum Amsterdam, waar Janssen ook werkt. "We doen dan een inspanningstest waarbij Monique in haar handbike op een soort rollerbank staat. Het begint rustig, maar het wordt steeds zwaarder totdat ze helemaal stuk gaat. Ook meten we haar longfunctie, die kan een beperkende factor zijn." Daarnaast wordt getest hoe hard Van der Vorst onder verschillende omstandigheden kan gaan. Haar spieren worden gemeten op sterkte. "Als haar linkerschouder sterker is dan de rechter, moet je trainen om dat te verbeteren." Niet veel topsporters worden zo ui^ebreid getest. "Het gebeurt heel weinig in georganiseerd verband", aldus Janssen.

inhoudt dat ik 75 procent van de normale studiepunten moet halen. Ik volg zoveel mogelijk colleges en heb tot nu toe zelfs meer dan 75 procent van mijn vakken gehaald."

Mooie m a n n e n Om topsport met haar studie te combineren, houdt Van der Vorst een strak schema aan. "Ik sta elke dag om zeven uur op. Dan train ik tweeëneenhalf uur en daarna ga ik naar de VU om colleges te volgen en te studeren. Daarna ga ik weer trainen. Het is veel structuur, maar ik bepaal het zelf. Ik maak ook tijd om met vrienden af te spreken en heel af en toe naar de kroeg te gaan." Ook de toekomst heeft ze al vol gepland. "Over een langetermijnplanning gesproken: in 2008 doe ik mee aan de Paralympics in Peking en in 2010 hoop ik af te studeren. Sowieso wil ik doorsporten tot 2012, warmeer de spelen in Londen zijn. Maar het is een duursport, dus ik kan nog lang doorgaan. "Ik heb heel veel energie. Iedereen in mijn omgeving is blij dat ik sport. Anders zou ik door de collegezaal stuiteren. Met een boekje op het strand zitten, is niets voor mij. Als er op de VU geen lift is, of het gaat me te langzaam, dan ga ik gewoon met mijn rolstoel van de trap af Nou dan heb ik wat blauwe plekken, wat dan nog? De trap op? Dat kan ik - met moeite - ook. Maar meestal kijk ik dan of ik mooie mannen zie die me willen dragen. Mijn beperking laat ik niet mijn leven beïnvloeden. Misschien moet ik voor sommige dingen iets meer moeite doen dan anderen. Maar die zijn de moeite waard. "Ondanks dat ik in een rolstoel zit, ben ik bevoordeeld. Ik kan leven van de sport, ik kom overal. Ik heb altijd zin om in een vliegtuig te stappen of om een wedstrijd te doen. Ik begin pas, het wordt net leuk." Info: www.moniquevandervorst.com.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen