Ad Valvas 2006-2007 - pagina 96

PAGINA 16

A D

AP VALVAS 5 OKTOBER 2006

R E

>Lentjes

>Gnff

>De tafel van 228-1566 Huiswarmen

De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede-bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Nardo Drouven (23) open.

ufïSmÊiM-

Tr^-

---11,

Wat schaft de pot? "Het restje van het eten dat Ik gisteren bij een vriendin heb gemaakt. Wat over was, heb Ik meegenomen en warm ik vandaag op. Het IS pasta, gehakt en spinazie in roomsaus." Kook je vaak? "Bijna elke dag, behalve wanneer ik voor twee dagen vooruit heb gekookt. Omdat er altijd wel mensen in de keuken zijn, is het gezellig om te koken. Ik vraag meestal wie er mee wil eten, dus we eten vaak samen. Heel soms, zo eens in de maand, bestel ik spareribs als Ik daar trek in heb." Wonen er leuke mensen hier? "Zeker, we doen veel dingen samen. Zo houden we van spelletjes. Laatst heb ik een nieuw spel geïntroduceerd. Het heet Kubb en komt uit Zweden. Achter de flat op het grasveld zetten we de houten blokken uit, die we vervolgens met houten stokjes omver moeten gooien. Ik heb het spel via mijn ouders en zij weer via hun werk. We spelen het ook altijd als ik een weekendje bij mijn ouders ben." Wat doe je verder in het dagelijkse leven? "Ik studeer antropologie aan de VU. Dit is mijn vierde studiejaar, maar ik volg derdejaarsvakken. Het ging vorig jaar uit met mijn

z

>^ vf ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ p ^

vriendin, een langdurige relatie; ik wil het er verder met echt over hebben. Daarnaast zat ik m een zogenaamde derdejaarsdip. Ik heb daar meer mensen over gehoord. In het derde jaar krijg je twijfels over je studie. Ik kon me er niet toe zetten. Je doet van alles: je kamer opruimen, spelletjes spelen, maar studeren komt er niet van." Ben je niet bang voor de bekende scriptiedip? "Nee, Ik kies gewoon een leuk onderwerp.

Onderzoek doen is leuk. Ik denk aan een onderwerp als het bouwen van kathedralen. Dat is een heel sociaal gebeuren, hele gemeenschappen hielpen daaraan mee. Bij gotische kathedralen vind je vaak reliefs met afbeeldingen van wie er hebben meegeholpen. Je ziet dan bijvoorbeeld een mannetje met een ezel met hout erop, die heeft dus hout gedragen voor de kathedraal. Het lijkt me interessant om dat uit te zoeken." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

>Cordelia VfsJ£-G.RD

foM

Het is menseigen om te denken dat er niemand anders op de hele wereld is die de ervaringen opdoet die jij hebt, maar dat is natuurlijk helemaal met zo. Het leven van iedereen lijkt op dat van iedereen en eigenlijk is er niemand echt uniek. Sommige mensen proberen daar aan te ontsnappen door bijvoorbeeld hun haar blauw te verven en een reis door India te gaan maken, want dat doet zogenaamd niemand. Het probleem is dat mensen nooit zo creatief zijn als het gaat om het afwijken van de gebaande paden, zodat er tegenwoordig hele blauwharige volkstammen door India trekken. Ik geef toe dat dat een merkwaardig voorbeeld is, maar ik heb wel degelijk een punt, te weten: de mens IS een kuddedier. Al te anders zijn dan anderen vinden we met fijn, al ontkennen we dat altijd. Ik kom hier op doordat mijn vrienden in Amsterdam zich ineens allemaal tegelijk op de huizenmarkt hebben geworpen. Ik ben de afgelopen maand op vier house-warmings geweest, heb helpen verhuizen, schuren en verven en heb een vnendin bijgestaan in de Ikea. Gistermiddag was ik voor het eerst in het nieuwe huis van een bevnend stelletje: een enorme etage m de Rivierenbuurt met glas-in-loodramen, een badkamer met bad, en een buurman die in zijn tuin naar opera's luistert. Mijn vrienden zijn niet schatrijk, maar hun ouders kennelijk wel, want die hebben dit huis voor ze gekocht. Nu wil ik met de indruk wekken dat ik ook wil dat mijn ouders een huis voor mij kopen, dat lijkt me namelijk tamelijk gênant. Ik ben heel blij met mijn leventje zonder vaste baan en zonder vaste verblijfplaats, en daarom ben ik dus de enige in mijn vriendenkring die met weet hoe de website van Woningnet werkt. Volgende week ga ik weer terug naar Italië, met twintig kilo bagage in een halfleeg kamertje. Ik kan niet meepraten over Ivar- en Billykasten, gemeentebelasting, kliklaminaat en leuke kleurnuances voor op de deurposten. Volgens mijn moeder (die natuurlijk ook ooit zo'n fase in haar leven heeft gehad, want zoals ik al zei, niemand is uniek) komt er ook nog een moment waarop al je vriendinnen ineens zwanger zijn en het alleen nog maar over baby's kunnen hebben. Die afstand is niet leuk. Het is verschrikkelijk saai om het over huizen en/of baby's te hebben, maar als iedereen het doet, wil ik het stiekem ook.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen