Ad Valvas 2006-2007 - pagina 236

O P I N I E

PAGINA 2

AD VALVAS 1 1 JANUARI 2007

>vraag antwoord

> Rondvraag

Mediakomeet voor informaticus Melanie Rieback:

HET

L^DEN

BEZWEREN

Gehandicapte kinderen l<iein houden, mag dat? D e o u d e r s v a n h e t z w a a r geestelijk gehandicapte kind Ashley (Seattle, VS) hebben hun dochter laten opereren en geven haar groeirenuners ( h o r m o n e n ) . Ze w i l l e n s e k s u e l e r i j p i n g v o o r k o m e n e n h a a r letterlijk klein h o u d e n o m h a a r t h u i s te k u n n e n blijven v e r z o r g e n . Is z o ' n m e d i s c h e b e h a n d e l i n g toelaatbaar? Hans Reinders, hoogleraar ethiek, mede op het gebied van zorg voor geestelijk gehandicapten: "Dit is een medisch experiment waarvan de uitkomst op langere termijn onbekend is. Hoe kan men weten of de uitkomsten beter zijn dan de gangbare oplossingen? Als je echt goed voor je kind wilt zorgen, kun je ook andere manieren vinden. Bijvoorbeeld door het huis aan te passen, als het kind groter wordt. Vanuit de ethiek gezien, vind ik dat dit soort medische behandelingen niet kan." Jet Isarin is gepromoveerd op de relatie tussen ouders en gehandicapte kinderen en zelf moeder van een gehandicapt kind: "Mijn eerste reactie was er eentje van afschuw.

>Post Reageren op artikelen in Ad Valvas of uw mening geven over actuele zaken? Uw bijdragen (maximaal 300 woorden) zijn welkom op: redactie@advalvas. vu.nl.

Ijsbaan (1) De VU met haar klimaatcentrum. De VU, waar de film van Al Gore met veel bombarie werd getoond, de grote Al was zelf aanwezig. De VU die in het model van Al onder water komt te staan, misschien blijft de faculteit Godgeleerdheid gespaard. De bèta's én de bestuursvleugel staan straks in ieder geval onder water. Dat scheelt een hoop geld. De VU die graag met haar bètaonderzoek en -onderwijs loopt te pochen. De VU die haar bèta-instituten financieel extra heeft gekort, naast de kortingen vanuit Den Haag. De VU die zelf ook nog eens ruim 35 procent afroomt van die fooi uit Den Haag. De VU die een verandermanager aanstelt om voor de zoveelste keer voor veel geld de bedrijfsmatigheid door te lichten. Want het kan allemaal veel efficiënter. Welja.

Bij Ashley is wel heel diep ingegrepen in haar lichaam. Vooral de operaties vind ik problematisch, haar baarmoeder is namelijk weggehaald. Maar ik heb wel begrip voor de ouders. Als ouder van een zwaar gehandicapt kind sta je er vaak helemaal alleen voor. Bovendien roepen volwassen gehandicapten veel afschuw op. Dat is een maatschappelijk probleem dat nu op een individuele manier is opgelost." Henk Jochemsen, bijzonder hoogleraar medische ethiek, namens de Lindeboomstichting: "Deze zaak past in de maatschappelijke tendens om al het lijden met medische middelen uit te willen bannen. Het lijkt wel alsof we niet meer op een andere manier met menselijke problemen kunnen omgaan. Ik heb geen eindoordeel over deze zaak, maar ik vind het wel heel zwaar dat er operatief is ingegrepen. Dat vind ik nog weer een eind verder gaan dan de toediening van hormonen." Carlo Schuengel, hoogleraar orthopedagogiek: "Het motief van de ouders en de artsen om een ingreep te doen die het de ouders langer mogelijk maakt zelf voor hun kind te zorgen en de gehechtheidsrelatie niet te verstoren door opname in een voorzie-

Die VU heeft bij vijftien graden Celsius op 5 januari 2007 een heuse ijsbaan op haar campus, recht tegenover het Instituut voor Aardwetenschappen (IvA), het centrum van het klimaatonderzoek. Wij kijken vanaf ons aftands bètagebouw uit over die ijsbaan naar dat peperdure OZW-gebouw. We horen de muziek overal, ook op de labs. Een kleine ijstijd op de VU. Ondertussen komen we door de reorganisatie hier niet meer toe aan het degelijk ondersteunen van bètaonderzoek en -onderwijs. Laat staan het klimaatonderzoek, daarom is het goed dat de VU Nederland ietsje kouder maakt, alle beetjes helpen. Zet de verwarming ook maar uit, want zoveel mensen werken hier niet meer. Verder gaat het uitstekend met de faculteit; in de nieuwjaarstoespraak werd gesproken over een omzet van 45 miljoen voor de hele faculteit. Omzet is managementjargon om het personeel de indruk te geven dat er genoeg geld is. Aan de grootte van de kerstpakketten kon je echter zien hoe het werkelijk gaat met de instituten. Trouwens, wat zou zo'n ijsbaan nu kosten per dag? Michel Groen, medewerker bij het Instituut voor A ardzuetenschappen

ning, is goed te begrijpen. Ingrepen die het ouders mogelijk maken langer zelf hun kind met ernstige beperkingen te verzorgen, zijn in zijn algemeenheid goed voor de kwaliteit van bestaan van deze kinderen. Het ingrijpen in de lichamelijke integriteit is echter ernstig, en zou op de langere termijn juist negatief kunnen uitpakken. Hoe beslis je of een kind bepaalde organen (de baarmoeder) of eigenschappen (lengte en massa) niet nodig heeft in de toekomst? Het is goed dat er wordt nagedacht over grenzen en criteria, maar bedenk dat het over een extreem geval gaat." Anonieme moeder op de Ashley-site: 'Ik heb een 44-jarige dochter die 22 operaties heeft ondergaan. Deze hadden, volgens mij, voorkomen kunnen worden als ik hetzelfde als jullie gedaan had. Mijn dochter woont nu in een tehuis, maar ik heb het gevoel dat ik gefaald heb. Ik zou er alles voor geven om haar bij me te kunnen hebben en voor haar te kunnen zorgen. God zegene jullie en jullie kind.' FLOOR BAL, WELMOED VISSER EN DIRK DE HOOG

Info: www.ashleytreatment.spaces.live.com. Reageren? Mail naar: redactie@advalvas.vu.nl

Ijsbaan (2) Een nieuw jaar, en wat schetst mijn verbazing: een ijsbaan op de campus. In een tijd waarin universiteiten in Nederland worden geconfronteerd met minder geld voor onderwdjs en onderzoek, zet de VU zichzelf te kijk. Navraag leert namelijk dat deze baan bijna een ton kost voor zeven weken 'ijspret', en volgend jaar ligtie er misschien weer. Hoeveel wetenschap had de VU hiermee kunnen financieren? Ook uit milieuoogpimt is dit een misgreep: het warme weer van zo'n plus tien graden overdag leidt ertoe dat het koelen enorm veel energie kost. Schaatsen is een prachtige sport, maar er zijn al genoeg mogelijkheden in Amsterdam: de Jaap Eden-baan, en er is een baan vlakbij op het Museumplein. Deze ijsbaan is geen kerntaak van de VU, het is een verspilling van geld en maakt universiteiten ongeloofwaardig warmeer ze vragen om meer steun van de overheid. Laurens Bouiver, onderzoeker Instituut voor Milieuvraagstukken (FALW)

'Door de felle kritiek wist ik dat liet belangrijk was' Het werk van Melanie Rieback was vorig jaar even wereldnieuws. Ze liaalde The New York Times met liaar zelfgesclireven virus voor RFID-chips, die bijvoorbeeld op supermarktproducten zitten. De hele computerbeveiligingswereld was in rep en roer. Rieback ontving deze week de Mediakomeet van de VU, de prijs voor jonge wetenschappers die aan de weg timmeren.

In maart vorig jaar was je ineens overal in het nieuws, Hoe is het nu? Word je nog steeds gebeld? "Ik word nog regelmatig gebeld, gelukkig. In mijn zomervakantie was ik op allerlei plaatsen uitgenodigd om praatjes te komen houden: in Washington DG, op het Massachusetts Institute of Technology in Boston en in Tokio. Dat is tamelijk uniek voor een promovendus. Ik voelde me erg vereerd. Ook heb ik nog best vaak journalisten op mijn voicemail staan. Niet zo veel als vlak na de publicatie: toen heb ik 250 telefoontjes en e-mails gehad in een paar dagen." Heeft al die aandacht je van het werk gehouden als wetenschapper? "Het heeft wel veel tijd gekost, maar dat vind ik niet erg. Het heeft ook erg veel opgeleverd. Ik ben nu een beetje bekend in het wereldje. Dat kan nooit kwaad. Ik vond het wel leuk en ik vind zelf niet dat mijn onderzoek eronder geleden heeft. De publiciteit was wel veel groter dan ik tevoren had gedacht. Ik wist op zich dat het een redelijk belangrijke ontdekking was: RFID-chips zitten in van alles: op supermarktproducten, in het nieuwe paspoort, in oortjes van huisdieren. Als die van buiten te kraken zijn, kan dat grote consequenties hebben. Maar ik had verwacht dat het vooral zou leiden tot een discussie in de vakbladen, maar de belangstelling was dus veel breder." Hoe reageerden je collega's? "Overwegend positief. Ik kreeg wel veel kritiek, maar die kwam uit de hoek van de industrie. De ene helft van de bedrijven die RFID-chips ontwikkelen, vond dat mijn onderzoek niet deugde. De andere helft vond het immoreel dat ik dit had gepubliceerd: daarmee lag op straat hoe je deze chips kunt kraken. Juist die felle reactie was voor mij een teken dat het wel degelijk belangrijk is." D e prijs bestaat uit een bedrag van vierduizend euro. Wat ga je daarmee doen? "We zijn al bezig met het ontwikkelen en in de markt zetten van een firewall voor RFIDchips, zodat ze niet meer zo gemakkelijk te kraken zijn. Daarvoor kunnen we het geld goed gebruiken. Dat is geen direct onderdeel van mijn promotieonderzoek. Het is meer iets wat ik ernaast doe, maar het is erg interessant, want het is voor mij ook allemaal nieuw hoe je zoiets tot een verkoopbaar product ontwikkelt." Reageren? Mail naar: redactie@advalvas.vu.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen