Ad Valvas 2006-2007 - pagina 68

PAGINA 4

M E N S E N

AD VALVAS 28 SEPTEMBER 2006

> Kon ing Luchtje Studeren kost geld. Dus nam ik, onder het genot van een zacht avondbriesje dat door mijn geopende raam kwam, nog even de voorbereidingslectuur door die mijn nieuwe werkgever had uitgereikt om het inwerkproces aanzienlijk te vergemakkelijken. Al snel klonk het onvermijdelijke, snerpende gepiep van een Amsterdamse mug in mijn oor. Ik häät muggen. Niet in de laatste plaats omdat ik absoluut geen zin heb het lijdend voorwerp te zijn in 'Malaria terug in Nederland. Eerste slachtoffer komt uit Amsterdam'. Ik ben met veel plezier bloeddonor, maar niet voor broedse muggen. En dan de volgende ochtend op mijn werk: "Nou Ludi. Je voorkennis is prima, maar die rare bulten... Een doktersassistente hoort er wel representatief uit te zien. Bij nader mzien nemen we toch maar meneer Donner aan." Nadat ik urenlang de lectuur zonder resultaat aan gort had geslagen tegen de muren van mijn eenvoudige studentenoptrekje ("Trouwens, als je al zo omgaat met ons materiaal..."), besloot de mug zich terug te trekken. Ze stond natuurlijk geniepig vanuit een hoekje te loeren, overigens net zoals mijn buurjongens vanaf het aangrenzende balkon, tot ik naakt een rituele slaapdans zou uitvoeren. Het was tijd voor drastische maatregelen m de vorm van een cross-sectionele pilotstudie naar de werking van citroenlucht tegen muggenbeten. Hiervoor stelde ik mijn lichaam belangeloos ter beschikking aan de wetenschap. Ooit gmg Barry Marshall mij voor toen hij de Nobelprijs ontving voor het ontdekken en inslikken van de bacterie die maagzweren veroorzaakt. Ik opende de verpakking van mijn antimuggen-gel van het type 'wcblok dat zelfs de meest uitheemse diarree met een frisse geur bedekt' en bereidde in bed vast mijn ontvangstrede voor. Zie ik de volgende dag op PubMed dat er allang onderzoek is gedaan naar deze delicate materie. Inderdaad, citroenlucht werkt tegen muggenbeten... Helaas geen Nobelprijs, maar wel een baan!

'Elvis was de Robbie Williams van veertig jaar geleden'

Ludi Koning is vierdejaars geneeskunde. Tweewekelijks schnjft zij columns over haar studentenleven.

MARIJN ALDERS

>Ondertussen bij de Elvis-kerkdienst.. ... in Paradiso legt dominee, Elvis-fan en VUalumnus Fred Omvlee uit wat een kerkdienst eigenlijk is: een samenkomst van mensen ter ere van God. "Misschien is het de eerste keer dat je bij een kerkdienst bent, misschien de laatste; maar om welke reden je hier ook zit, je bent welkom." Voor Elvis-fan Zara Weijers uit Utrecht is de Elvis-kerkdienst een mooie afsluiting van een zondagje shoppen in Amsterdam. "Ik ben niet gelovig, maar ik weet zeker dat ik kippenvel ga krijgen van de muziek. Ik houd erg van gospelmuziek en van Elvis Presley." Dat The King nog steeds veel mensen weet te ontroeren, blijkt meteen al bij het eerste nummer. Als Where could I go, but to the Lord wordt ingezet, wordt de zaal stil. De warme stem van Elvis klinkt door de speakers, het koor zingt de refreinen en achtergrondpartijen. Paradiso zit vol. "Dit is niet het gewone kerkpubliek", vertelt tenor en VU-medewerker Wim Meulbroek achteraf. "Het publiek is zo gemêleerd. Dat maakte het zo fantastisch om hier op te treden." De bezoekers zijn inderdaad heel gemengd, veel diverser dan bij een gemiddeld popconcert: er zijn veel ouders met kinderen, grijzende mannen en vrouwen van middelbare leeftijd met blond getoupeerd haar.

Het doordeweekse Paradiso-publiek, jongeren in bandjesshirts, is ondervertegenwoordigd. Misschien omdat Elvis hen weinig zegt. "Elvis was de Robbie Williams van veertig jaar geleden", legt Omvlee aan de aanwezige kinderen uit. De fans in de zaal morren. "Nou, hij was

7/c weet zeker dat ik kippenvel ga krijgen' wel een stuk beter hoor", vindt Truus Beumer uit Almere, die samen met een vriendin is gekomen omdat ze beiden fanatieke Elvis-fans zijn. "Maar ik vind zijn andere liedjes mooier dan zijn gospels." Dominee Omvlee houdt juist veel van Elvis' gospels. "Die laten zo'n andere kant van Elvis zien: van een mens die voortdurend op zoek

was naar het goede, ook al groeide alles hem vreselijk boven het hoofd." Voor Omvlee is het een droom om met de gospels van Elvis in Paradiso te staan. "Hier komen popmuziek en religie bij elkaar", vindt hij. Hij wijst op de inscriptie Soll Deo Gratia boven het podium. Alle eer aan de Heer. "Vroeger was Paradiso een kerk. Ook nu nog wordt er veel gebeden", weet Omvlee. "Veel popartiesten bidden in de kleedkamer voor ze het podium op moeten." En passant legt hij even uit wat bidden is: stil worden, naar jezelf luisteren en spreken met God. Zangeres Sue Moreno zingt The Impossible Dream. Gewoonlijk maakt ze ruigere muziek met haar band Sue and the Flaming Stars. Nu zingt ze twee rustige, mooie nummers. Net als in een echt popconcert, volgt na de ballads een dansnummer. Bij So High gaat het dak eraf. De hele zaal staat te swingen. Omvlee danst in zijn zwarte toga over het podium. "Het is mijn muziek niet, maar het is geweldig leuk om te zingen", vertelt bas en VU-medewerker Bareld Ottens achteraf, aan de bar. Nog een groot voordeel van een kerkdienst in Paradiso: naderhand kun je meteen aan het bier. WELMOED VISSER

>Volgspot Ad Valvas volgt vier totaal verschillende studenten op de voet. Elke week peilen we de stemming van twee van hen. Wat houdt ze bezig? TIKST: WELMOED VISSER FOTO'S AVC/RICHELLE VAN DER VALK

"Ik was best zenuwachtig", vertelt Jaimy Nanhekhan (22, derdejaars economie). "Ik moest de begroting presenteren en daar is altijd wel discussie over. Onze leden zijn jongerenorganisaties en die willen vaak dat wij als Jeugdraad ook aan hun projecten meebetalen. Maar daar hebben wij helemaal geen geld voor. Maar het ging goed. Ik had het gevoel dat ik het allemaal wel kon uitleggen. We zijn ook in gesprek met een groot bedrijf dat zijn imago wil verjongen. Ik kan nog niet zeggen welk bedrijf. Maar zij willen graag een groot vnjwilligersproject met ons doen. Volgens mij kan dat erg leuk worden."

>^

4

"Ik zit veel achter de computer", vertelt Noortje van Deursen (20, derdejaars Duitse taal en cultuur). "Ik heb een intemetcoUege over Oostenrijkse literatuur van schrijvers die door de Tweede Wereldoorlog in ballingschap zijn gegaan. Alles wat ik daarvoor moet lezen, staat op internet. De cursus is gemaakt door een Duitse universiteit. Ik heb veel liever een docent, heb ik gemerkt. Het is een stuk gemakkelijker om je hoofd bij een college te houden. De romans zelf heb ik gekocht bij De Siegte. Ik ga echt niet een heel boek van internet lezen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen