Ad Valvas 2006-2007 - pagina 84

AP VALVAS 5 OKTOBER 2006

M E N S E N

PAGINA 4

>Dick Patjepeeër Iedere stad z'n eigen soap. Amsterdam heeft de Noord-Zuidlijn, Amstelveen heeft zijn eigen bodemloze dorpsput. Smds twee jaar is Straal de lokale televisiezender, met de uit Amsterdam afkomstige Maunce van der Bijl als directeur. Omdat de Gnffioen lokale initiatieven steunt, namen wij zitting in een soort beleidsraad. Daarvoor was de handtekening van onze afgevaardigde nodig, maar toen Van der Bijl die kwam halen, was deze afwezig. Wij hebben in de Griffioen vaker vreemd volk over de vloer, maar zo'n patjepeeër had ik nog nooit van dichtbij meegemaakt. "Waar is die klootzak?" was zijn birmenkomer. Ik dook onder een tafel, bang dat hij zijn pistool zou trekken. De uitzendingen zelf waren van vergelijkbaar niveau. Ik heb eens een halfuur gekeken naar enkele losers die met een biertje voor een bar heen en weer liepen. Op een gegeven moment zwaaide de camera naar twee rappers. Na hun nummer verscheen weer de bar in beeld. Toen de rappers verder speelden, was de cameraman blijkbaar ook een biertje halen. Als filmfanaat heb ik al veel ellende meegemaakt. Andy Warhol filmde voor Sleep zes uur lang een slapende man en Andrei Tarkovsky liet in Nostalghia iemand met een kaars tien keer een leeg zwembad oversteken. Of de tien minuten durende huilbui van een vrouw in een Taiwanese film waarvan de titel me even ontschoten is. Kunst mag soms best irriteren. Maar een lokale televisiezender moet informeren. 'Laatste kans voor Straal', koppen de weekbladen elk halfjaar. De gemeenteraadsleden laten zich in de luren leggen door een oplichter, want de zender krijgt steeds opnieuw subsidie. Inmiddels zijn de uitzendingen gestopt. Volgens een mededeling op het scherm hebben 'het bestuur van RTV Amstelveen en voormalig directeur Maunce van der Bijl m goed overleg de samenwerking beëindigd'. In goed overleg, dat lijkt me een grap. En laten we niet te vroeg juichen: m een soap komen zelfs doodgewaande personages weer terug. De gemeente gooit er alvast weer een bak geld voor nieuwe apparatuur tegenaan.

CHRISTIAAN KROUWELS

Het aftellen begint. De drie minuten spreektijd zitten er bijna op

Dick Roodenburg is publiciteitsmedewerker bij het Cultuurcentrum VU, Gnffioen.

>Ondertusseri bij Bonaparte... ... lopen de gemoederen hoog op tijdens de open avond van de debatvereniging in vE90. "Een camera in de rechtszaal is gewoon hartstikke veilig en er zijn helemaal geen nadelen aan", vat Hugo Vergeetmeniet (20, student natuurkunde) de argumenten van de propositie bondig samen. Maar oppositiespreker Bram Speelman (24, politicologie) lust hem rauw. "Ik vraag u, geachte jury, hoe kan een camera daadwerkelijk veiligheid waarborgen? Een camera grijpt niet m als er iets gebeurt, daar heb je beveiliging voor nodig. En trouwens, zo onveilig is het helemaal niet in rechtszalen." "Nou, hoe verklaar je dan dat er regelmatig doden vallen m de rechtszaal?" stuift Vergeetmeniet op. Dat valt niet in goede aarde. "Shamel" klinkt het vanuit het publiek. "Shame, inderdaad", grijnst Speelman dankbaar. "Dat zijn incidenten." Hij wil nog meer zeggen, maar wordt onverbiddelijk afgekapt door Bonaparte-voorzitter Simon Dikker Hupkes (20, politicologie) die de Djd bijhoudt. Er zijn nu vier sprekers allemaal drie minuten aan het woord geweest: twee vóór de stelling, twee tegen. Het is tijd voor de conclusiebeurten. Bonaparte-veteraan Fred van Ent (23, pedagogiek) probeert de jury nogmaals ervan te overtuigen dat een beklaagde met een camera op zijn neus mmder

nsico vormt dan eentje die zich onbespied weet. Stemmig gekleed m donker pak met roze overhemd en stropdas, en door de zaal bewegend als een bokser in de ring, hoopt hij nog even snel de genadeslag uit te delen. Maar het mag met baten: de driekoppige jury kiest onverdeeld voor de oppositie. "Al wil ik wel graag

'Hoe verklaar je dan dat er regelmatig doden vallen in de rechtszaal?' de nieuwe leden, Hugo en Bram, complimenteren", benadrukt jurylid Freija Herckenrath (24, rechten). "Dit was hun eerste debat en ik vind dat ze het heel goed gedaan hebben." Ze wordt bijna overstemd door de herrie naast de debatzaal. De leden van christelijke studentenvereniging Ichthus, die het pand aan de Van

Eeghenstraat vanavond ook gebruiken, hebben de bar veroverd. Het is dan ook flmk dringen in de pauze voor het volgende debat. Juryleden, oppositie, propositie, nieuwe leden, oude leden, publiek, en mensen van Ichthus trachten en masse een biertje te bestellen. "Ja, het is lekker druk", knikt Bonaparte-bestuurslid Martijn Geerlings (24, politicologie) tevreden. "Maar er zit meestal wel een mannetje of vijftig bij onze debatavonden, hoor. We hebben honderdvijftig leden, dus da's aardig wat." En gaat het er dan alüjd zo aan toe? "Nou, dit is dus een open avond, dus er zijn ook aspirant-leden bij. En eh, die christelijke studenten zijn meestal heel lief en rustig, alleen vanavond maken ze een beetje veel lawaai. Er zal wel wat gebeurd zijn." Als iedereen een drankje heeft gehaald, druppelt de zaal weer langzaam vol. Debatvoorzitter Annika maant iedereen tot stilte en heeft een heuglijke mededelmg: komende donderdag is er feest met gratis drank in het huis van Anne, die naast haar zit met een kopje thee in haar handen. Het publiek joelt, maar moet zich daarna meteen weer schrap zetten voor het volgende debat: moet dit kabinet Iran binnenvallen? DAPHNE LENTJES

>Volgspot Ad Valvas volgt vier totaal verschillende studenten op de voet. Elke week peilen we de stemming van twee van hen. Wat houdt ze bezig? TEKST: WELMOED VISSER FOTO'S AVC/RICHELLE VAN DER VALK

"Ik heb heel veel geshopt met onze Irakese gast, de studente Awras Haddad", vertelt Sharona Asghari (27, derdejaars politicologie), "In Bagdad kun je bijna niets meer kopen, dus ze heeft kleren meegenomen voor haar hele familie. Spijkerbroeken voor haar vader, bloesjes voor andere familieleden en voor zichzelf. Ze had al een heel druk programma, met allerlei lezingen en discussies. Zaterdag ging ze terug. Donderdag had ik een tentamen politieke sociologie. Daar moest ik nog heel wat voor doen. Maar ik denk dat ik het wel goed gemaakt heb."

"Ik ben met mijn moeder naar de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf geweest", vertelt Kelly Nugter (22, eerstejaars rechten). "Dat was hartstikke grappig. Natuurlijk is het erg druk, maar er hangt ook een heel speciale sfeer. We waren vroeg. Mensen renden naar binnen toen de winkel openging. Ze draaiden It's Raming Men van The Weather Girls. Wij gingen voor de schoenen. Het is soms wel moeilijk om met een rolstoel door een drukke winkel te gaan, maar ik blijf gewoon rustig. Mijn moeder verliest eerder haar geduld dan ik. Af en toe moet ik mensen aantikken omdat ze me niet horen, maar ze reageren altijd heel aardig."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen