Ad Valvas 2006-2007 - pagina 144

A P

PAGINA 16

R E

AD VALVAS 2 NOVEMBER 2006

>Lentjes

>Griff

>De tafel van 244-1673 Leuk

De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede-bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Rachelle Landman (28) open. Wat schaft de pot? "Wraps met garnaaltjes, champignons, paprika en een uitje. Ik weet nog niet of ik woksaus of tomatensaus ga gebruiken; waarschijnlijk de woksaus, want die heb ik net nieuw. Iedereen op deze verdieping kookt zijn eigen eten, alleen met vrienden of vriendinnen wordt gezamenlijk gekookt. Wel jammer, maar het is nu eenmaal zo gegroeid. Ik probeer elke dag iets anders te maken. Als basis gebruik ik couscous, rijst, pitabroodjes, macaroni; echt van alles. Voor het sporten eet ik soep." Wat voor sport doe je? "Eerst deed ik van die dameslesjes hier op de sportschool op Uilenstede, maar ik haal dat met meer vanuit mijn werk. Mijn werk Is namelijk helemaal in Den Helder. Nu fitness ik op een sportschool. Ik had verwacht allemaal strak afgetrainde mensen aan te treffen, maar gelukkig lopen er allerlei soorten mensen rond, van dik tot dun." Voor welk werk ga je helemaal naar Den Helder? "Ik werk bij het Riagg en m januari start mijn opleiding tot gz-psycholoog. Dat is een gouden kans waar elke psycholoog op zit te

wachten. Zonder een registratie als gz-psycholoog word je nergens vast aangenomen. Ikzelf heb twee jaar lang op allerlei verschillende plekken gewerkt en mensen tijdelijk vervangen. Nu ben ik eindelijk in vaste dienst en kan ik straks een dag m de week die opleiding volgen." Wat voor mensen begeleid je op je werk? "Met name mensen die zijn vastgelopen op het werk, in de meeste gevallen hebben ze een burn-out. Een aantal eigenschappen kan leiden tot een burn-out: perfectionisme en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Daar-

naast heeft vaak ook de werkgever een groot aandeel in het ontstaan van de ziekte. Als een werkgever zijn werknemers uitbuit, leidt dat m veel gevallen tot een burn-out." En wat kun je doen tegen perfectionisme? "Je komt er nooit vanaf, maar kunt er wel mee leren omgaan. Ik geef mensen veel huiswerk mee, want het blijft niet bij het ene uurtje waann ik met ze praat. Ze moeten zich ervan bewust worden welke spanningen hen uitputten." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

>Cordelia /ACCOUNT KlAWAGEMEMT

d^eßi^

(VU)(

Ai

^

(g)ibli

Ik vraag me wel eens af of er nou mensen op de wereld rondwandelen die helemaal tevreden zijn met hun leven en met alles wat ze doen. In eerste instantie dacht ik aan godsdienstfanatici. Maar bij nader inzien hebben die natuurlijk ook hun zwakke momenten. Er blijft altijd wel wat over om ontevreden over te zijn, ook als je je tot levensdoel gesteld hebt om zo dicht mogelijk bij God te komen - behalve in het geval van zelfmoordterroristen, maar zelfmoord plegen telt volgens mij met als levensdoel. In een van mijn favoriete films, Dodgeball, zegt de hoofdpersoon dat hij ervoor gekozen heeft om geen doel in het leven te hebben, omdat er dan het gevaar bestaat dat hij dat met haalt. Terwijl je als je geen doel hebt, ook nooit teleurgesteld zult worden. De logica is een beetje rammelig, maar er zit wel een soort van punt in deze uitspraak. Als je niks verwacht, IS alles meegenomen; zoiets. Volgens mij hoefje helemaal niet overambitieus te zijn om regelmatig waarheen/waarvoor-crisismomenten te hebben. De meeste mensen hebben ze op maandagochtend, als ze slaapdronken in de file staan naar hun werk dat ze helemaal met willen doen. Het is nog donker, op de radio voorspelt de weerman motregen en windstoten en men reikt de handen ten hemel: waarom, waarom doe ik mezelf dit aan? Het antwoord is snel gevonden natuurlijk, je doet jezelf het een en ander aan omdat er nu eenmaal geld verdiend moet worden. Bovendien, wat zou je anders moeten doen? Thuiszitten is ook niet alles. Het IS misschien wat simplistisch, maar ik vat mijn levensdoelen gaarne samen onder de noemer 'leuk'. Ik ben tegen de gangbare opvatting dat werk nooit leuk IS. Bij mij moet alles leuk zijn. Als ik geplaagd word door voornoemde crisismomenten, is de centrale vraag dan ook meestal: vind ik het nog leuk? Nu omhelst mijn werk geen vaste tijden, dus Ik hoef nooit ergens vroeg te zijn, mag zelf weten wanneer en tot hoe laat ik werk en daarnaast woon ik ook nog in een deel van Italié waar je nooit motregen en windstoten hebt. En toch is het allemaal vaker niet dan wel leuk. Ik overweeg de laatste tijd steeds vaker om al mijn ambitieuze promoveerplannen overboord te gooien, een kudde geiten te kopen en ergens op een mooi eiland mijn leven te gaan zitten overdenken. Misschien is dat wel leuk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen