Ad Valvas 2006-2007 - pagina 495

PAGINA 9

In elke bloemlezing van de VU-podium Poèzieprijs is een gedicht van Hans Dingemanse (37) te vinden, behalve in de eerste. "Dit was de zevende keer dat ik meedeed", vertelt hij. "Ik zat alle keren bij de beste dertig, zodat ik elk jaar in de bundel kwam." Dingemanse won al een keer eerder de derde prijs. "Ik doe nog twee keer mee tot de tiende bundel, en dan kap ik ermee." De titel van het winnende gedicht is de naam van een schilder. "Saenredam schilderde kerken. Op zich een saai onderwerp voor die tijd, maar hij deed iets bijzonders met het perspectief; het klopt niet helemaal. In het gedicht zie ik hem in zijn schilderij lopen en kijkt hij naar mij, iets wat natuurlijk niet kan. Het is iets wat buiten het perspectief van de wereld valt."

Het gedicht waarvoor Karin Doornik een eervolle vermelding kreeg, gaat over de prehistorie. "Ik ben erg geïnteresseerd in geschiedenis", aldus de 48jarige docent Nederlands als tweede taal. "Ik heb bepaalde fases, zo schreef ik ruim eenjaar lang gedichten over de middeleeuwen. Op dit moment zit ik in een prehistorische fase. Mijn gedichten gaan altijd over reizen in tijd of plaats. Juist wat ik niet ken interesseert me. Ik ben ook een tijd lang geïnspireerd geraakt door mijn cursisten die uit nietwesterse culturen komen. Wat me fascineert aan de prehistorie, is hoe de taal is ontstaan. Als je iets wilt creèren samen met anderen, dan moetje dat kunnen uitleggen. Je moet iets benoemen wat er nog niet is."

Saenredam

Woord en beeld

Ik zie hem in gedachten lopen op zijn zelf getekende plavuizen tussen de zandstenen pilaren van zorgvuldig aangemaakte verf.

Vuur en lucht bliezen beelden in de eerste woorden voorbij het naakte zien, de smaak van spelt en ijsframboos, genot van knorrend lijf, de hartenkreten.

André Degen was enigszins teleurgesteld met zijn eervolle vermelding. "Ik ging naar de prijsuitreiking met het gevoel dat ik best wel eens zou kunnen winnen", vertelt hij. "Maar de vijfde plaats is niet slecht. Ik was gewoon te ambitieus toen ik hierheen kwam." De 44-jarige tekstschrijver zou het liefst dichten als hoofdactiviteit. "Dat lukt me helaas nog niet. Maar ja, het mooie aan poèzie is datje er gewoon bij kunt blijven werken." Degen wist wel raad met het thema. "Als dichter ben je altijd bezig met het vraagstuk over scheppen. Soms valt het best tegen om inspiratie te krijgen. Ik ga er nooit op zitten wachten, want juist als je niks verwacht, dan komt er toch wat. Dichten is er echt voor gaan zitten."

Ongenaakt

Elke lijn heeft hij precies berekend. Zijn plattegrond telt duizend pnegelige maten, die met elkaar het geheimzinnig perspectief bewaren van zijn schilderij. Hij'ziet ook mij dat kan onder een dak dat zelfs de hemel kan ontsluiten. Ziet mij en weet: niet nodig dat ik sterf, het is hier lichter dan daarbuiten.

Taal schiep de wereld, het denken als een god, vuur en angst schilderden de bizon, de stier, het streepje mens op flakkerende muren. De handen maakten de kling om gedachten te kerven, pijl en harpoen om te doden. Met de ivoren priem begon het boeten van de eigen fuik.

Kleed je uit. Neem plaats. Zit stil. Bereid je voor op niet bewegen. Wat wil je? Aanraakbaar blijven? Dan moetje bederven. Of blijf je ongenaakbaar? Neem dan voor lief strelende ogen. Voor jou is er nu geen weg terug meer naar kleren. Mijn penseel bestrijkt je lichaam; herkenning laag voor laag. Je ademhuid vernis ik dicht opdat jouw beeld kloppend blijft. Ik beloof jou een rimpelloze toekomst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen