Ad Valvas 2006-2007 - pagina 241

S T U D E N T E N

AP VALVAS 1 1 JANUARI 2007

PAGINA 7

Studievereniging voor gezondheidswetenschappers

De eerste stappen van Salus Maar ruimte voor gezellige dingen is er ook. Het ski-uitstapje is al georganiseerd en de uitnodiging voor een gala van de zusterorganisatie in Maastricht is binnen. "We hebben na twee weken al meer dan tachtig leden, van wie bijna de helft actief is in een van onze commissies", zegt Villareal enthousiast. "We willen geen concurrent zijn van de andere verenigingen op de faculteit, maar een aanvulling. Gyrinus organiseert feesten op de faculteit en het lijkt ons leuk om hier met Gyrinus samen aan te werken", zegt Van der Hoeven. Een ander plan is om alumni bij de vereniging te betrekken. Voor alumni wordt een speciale website ontwikkeld waarop voor hen interessante mformatie staat, zoals het laatste faculteitsnieuws, ontwikkelingen binnen gezondheidswetenschappen en uiteraard vacatures.

Sjaals m e t logo Daarnaast kunnen alumni wellicht voorlichting geven over de verschillende studienchtingen binnen de opleiding en de beroepsperspectieven. De interim-bestuursleden hebben net hun sjaals en truien met het verenigingslogo opgehaald, maar lang zullen ze niet meer m ftinctie zijn. Van der Hoeven gaat onderzoek doen in Zuid-Afrika en Villareal gaat stage lopen op de Antillen. Drewes is desondanks optimistisch: "We blijven op de achtergrond actief en zullen het nieuwe bestuur steunen waar we kunnen en waar het nodig is. Gezien de resultaten van de enquête denken we dat het geen probleem moet zijn om eind van de maand een nieuw bestuur te hebben. Maar een beetje lastig is dat wel, want naast een drukke studie hebben de meeste mensen ook een bijbaan." Het bestuur past de nieuwe Salus-sweaters en -dassen. Vlnr: Elton Villareal, Marinka van der Hoeven en Hanneke Drewes

Vol enthousiasme is vorige maand de nieuwe studievereniging gezondheidswetenschappen Salus van start gegaan. TEKST: DIRK DE HOOG FOTO: MARIJN ALDERS

Sinds afgelopen december is de faculteit Aard en Levenswetenschappen een vereniging rijker. De studenten van de opleiding gezondheidswetenschappen hebben zich verenigd in Salus, de naam van de Romeinse godin van de volksgezondheid. De drie enthousiaste initianefiiemers die het interim-bestuur vormen, hebben samen met actieve leden in december al een paar activiteiten georganiseerd, zoals een excursie naar de GGD van Zaanstad, een masterclass van medisch adviesbureau ConQuaestor en een sinterklaasborrel. "Gezondheidswetenschappen bestaat vijf jaar en IS gegroeid als kool. Het is naast medische

biologie de grootste opleiding van de faculteit met zo'n zeshonderd studenten en meer dan honderdvijftig eerstejaars. Om nog contact met elkaar te blijven houden, kwam de wens voor een eigen vereniging naar boven", legt secretaris Marinka van der Hoeven uit. Op de faculteit zijn al twee verenigingen actief, namelijk Gyrinus Natans, vanouds de vereniging van biologiestudenten, en Geovusie van de aardwetenschappers. Hoewel de faculteiten Biologie en Aardwetenschappen al jaren geleden zijn gefuseerd, zijn beide studieverenigingen blijven bestaan met daartussen een forse waterscheiding tussen de respectievelijke achterbannen. De studenten levenswetenschappen vielen tot nu toe onder Gyrinus, maar slechts een klein groepje gezondheidswetenschappers voelde zich bijvoorbeeld betrokken bij de borrels in het huiscafé De Tegenstelling van Gyrinus. Geovusie heeft een eigen ontmoetingsruimte.

BaUetje Maar gezamenlijk borrelen was niet de be-

Geen bestuursvergoeding

langrijkste drijfveer voor de nieuwe vereniging. "Vorig jaar waren we met een groep op werkbezoek in Kopenhagen. Daar bleken studenten gezondheidswetenschappen heel actief mee te doen in een internationaal netwerk. Dat wilden wij ook en zo is het balletje gaan rollen", aldus voorzitter Harmeke Drewes. De initiatiefnemers hielden een enquête onder de gezondheidswetenschappers, waaruit een groot enthousiasme bleek. "Heel veel mensen wilden een eigen vereniging en nogal wat mensen vulden in dat ze wel een dagdeel per week daaraan wilden besteden. Ons doel is nu elke maand minstens een activiteit te organiseren, zowel inhoudelijke als gezellige activiteiten. We gaan bijvoorbeeld naar de tentoonstelling Bodies, The Exhibition in de Beurs van Berlage en voor 10 mei staat een carrièredag gepland", vertelt de penningmeester Elton Villareal. Ook is deelname aan de summerschool afgelopen zomer in Kopenhagen zo goed bevallen dat Salus daar dit jaar weer heen wil, net als naar Brussel voor een werkbezoek aan de Europese Unie.

Een paar tegenslagen heeft de vereniging al gehad. Hoewel de bestuursleden al vanaf maart actief zijn, krijgen ze waarschijnlijk geen bestuursvergoeding van de universiteit. Dat kan namelijk pas als een vereniging leden heeft, en dat was in maart niet zo. Ook heeft Salus geen eigen verenigingsruimte en dat zou nog wel even op zich kunnen laten wachten, want eerst moet dit deel van het Wis- en Natuurkundegebouw worden gerenoveerd, waarbij alle studentenverenigingen van de faculteit een andere plek krijgen. En de Safe Sex Comedy-workshop op 14 december ging niet door. "Maar die komt nog wel in januari hoor", roept Villareal enthousiast. "En als we na de zomer studieboeken met korting gaan verkopen, hebben we zo vijfhonderd leden", vult Van der Hoeven aan. De volgende dag moeten ze alweer op pad voor hun vereniging. Ze gaan naar het landelijk overleg met de andere vier verenigingen voor gezondheidsstudenten. "Misschien moeten we het hebben over een landelijk studentencongres, dat lijkt me een leuk idee", peinst Drewes hardop.

^^^

>Stijn In Oeganda (i) Stijn van Rest, student culturele antropologie, onderzoekt of leven in een conflictgebied het rechtvaardl^eidsgevoel van Oegandezen beïnvloedt. De komende weken doet hij verslag van zijn belevenissen.

"Je hebt wat voor een allergie?" "Nee, ik studeer antropologie." "Oh uh....Ieuk. En uh, wat doe je dan precies?" Ja, dat vraag ik me op dit moment dus ook af. Ik ben in Oeganda. Het land van mijn bestemming. Het land dat door Winston Churchill omschreven werd als de parel van Afrika. Het land dat in kleurrijke brochures geprezen wordt om zijn prachtige landschappen, unieke flora en exotische diersoorten. Wat er echter niet bij wordt verteld, is dat het noorden van Oeganda al twee decennia lang geteisterd wordt door een bruut conflict. Een conflict tussen de rebellen van het Leger van de Heer, onder leiding van Joseph Kony, en het Oegandese leger, onder leiding van de president, Yoweri Museveni. Veldwerk. Echt in contact komen met de mensen om wie het in feite gaat. Theorie in de praktijk brengen. Participerend observeren. Hier staat antropologie om bekend. De boeken even laten voor wat ze zijn en opgaan in het leven van de lokale bevolking. Mijn onderzoek richt zich op de gevolgen van het conflict voor de lokale bevolking. Een conflict waar inmiddels een eind aan lijkt te komen. Vredesonderhandelingen zijn in volle (Oegandese) vaart. In mijn eerste echte veldwerkervaring ga ik op zoek naar de perceptie van rechtvaardigheid van mensen die fysiek zijn verminkt door het geweld van het Leger van de Heer. Wat te doen? Waar te beginnen? Wie te benaderen?

Eerst maar eens afreizen naar het (voormalig) conflictgebied, het noorden van Oeganda. Een reis per bus die zeker minder comfortabel zal zijn dan de reis per vliegtuig hier naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Een plek regelen om te slapen. Het 'veld' verkennen. In contact komen met mensen die lichamelijk zijn verminkt en dan... gaan praten over rechtvaardigheid. Wat is rechtvaardig eigenlijk? Is het rechtvaardig dat ik hier ben om data te verzamelen, vervolgens weer terugvlieg naar Amsterdam om daar mijn academische titel in ontvangst te nemen? Is het rechtvaardig dat ik het interessant vind om met mensen te praten over hun traumatische ervaring, terwijl er voor deze mensen waarschijnlijk weinig interessants aan deze ervaring is? Is het rechtvaardig dat reisbrochures vol staan met mooie verhalen, terwijl een groot gedeelte van de Oegandese bevolking deze verhalen helemaal met eens kent? Er zijn geen eenduidige antwoorden op deze vragen. Net zoals antropologie ook geen eenduidige antwoorden levert. Gelukkig is het juist deze diversiteit die bijdraagt aan de bewustwording van de complexiteit van het geheel. Het zijn de individuele ervaringen, verhalen en herinneringen, geplaatst in de lokale, nationale en mondiale context, die een realistisch beeld van een samenleving schetsen. Hiernaar ben ik als antropoloog op zoek. Deze zoektocht wil ik komende weken met jullie delen, vanuit Oeganda.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen