Ad Valvas 2006-2007 - pagina 538

AP VALVAS 21 JUNI 2007

M E N S E N

PAGINA 4

> Kon ing Schaamteloos Het is alweer twee weken geleden, maar ik schaam me nog steeds. Eerlijk is eerlijk: het VU-festival was gezellig en groots opgezet. En er waren vast veel middelbare scholieren die misschien wel aan de VU komen studeren. Dat komt goed uit, per slot van rekening moet er gecompenseerd worden voor alle geschiedenisstudenten die met James Kennedy naar de UVA overstappen volgend collegejaar. Maar ik ben bang, of beter: ik hoop dat de aanwezigheid van Lange Frans en Baas B niet bepaald aan de nieuwe instroom bijgedragen heeft. De organisatie had vast het volgende in gedachten: een zesdeklasser die Baas B "Ik breek je focking nek ouwe" hoort kwelen, springt op om zich snel voor criminologie in te schrijven. Lange Frans rapt over zijn chtckie (vriendinnetje): "Dus haal nu je moeder gauw. Wij kunnen wel zonder jou." Prompt besluit een examenscholier dat de VU wel dope shit moet zi)n, getuige de kwaliteit van de act. Ik was er niet bij, uit angst dat de schaamte mijn dood zou worden. Misschien hebben ze slechts gezongen over zinloos geweld of aan hun paradepaardje gerelateerde onderwerpen. Ondertussen liepen de aanmeldingen voor de bachelor Nederlandse taal en cultuur natuurlijk gigantisch op: zoveel grammaticale ellende smeekt er gewoon om bestudeerd te worden. Op het campusgras zitten ouderejaars te mokken. Zij zijn ooit aan de VU gaan studeren vanwege de kwaliteit en inhoud van de opleiding. Terwijl op hun faculteiten bezuinigd wordt en renovatie op de lange baan is geschoven, schalt de ene na de andere dure artiest te hard uit de geluidsboxen en beschadigt menig oor. Over zmloos geweld gesproken. Of zoals Lange Frans het in Letpe shit verwoordt: "Ik ben kip genoeg om lachend al je centen af te pakken." En de VU is blijkbaar lijp genoeg om het te laten gebeuren. Ludi Koning is vierdejaars geneeskunde. Tweewekelijks schrijft zij een column over haar studentenleven.

Het VU-team zet een joker in: iemand uit het publiek die namens de VU het goede antwoord zegt te weten

>Ondertussen bij de Slag om Amsterdam. ... zit Annemieke Adema, afgestudeerd geschiedenis, luidruchtig heen en weer te wippen op haar stoel in het Histonsch Café. "Ik weet 't, ik weet 't!" Voor het vierde jaar nemen historici van de Vrije Universiteit het op tegen hun collega's uit de bmnenstad. In café P96 aan de Prinsengracht hebben zo'n vijftig belangstellenden zich verzameld om de quiz bij te wonen. Er wordt enthousiast meegedacht en nog enthousiaster aangemoedigd. "Oh, wat érg", blijft Annemieke zuchten, haar handen voor haar mond, "dat ze dit niet wéten." Het VU-team maakt een vliegende start. Een vraag over het middeleeuwse Bethaniënklooster is een fluitje van een cent voor hoogleraar middeleeuwen Koen Goudriaan en docent nieuwe geschiedenis Hans de Waardt. Als een van de twee quizmasters Paula van Rooij, master geschiedenis, haar vraag over 'een stukje relativering van de Europese beschavmg' aankondigt, kan Frans Huijzendveld, docent niet-westerse geschiedenis, in actie komen. Hij weet uiteraard dat de kruiwagen een Chinese uitvinding was. Op het laatste moment voor de pauze scoort het UvA-team een paar gevoelige punten. De tweede quizmaster Marianne Rense laat een afbeelding zien van de Mona Lisa met een snorretje, maar bij de VU-docenten doet dat

geen bellen rinkelen. Hun tegenstanders hebben hun hoofden dicht bijelkaar gestoken en bespreken enthousiast de opties. Zij krijten uiteindelijk 'Duchamp' op hun schoolbordje; het goede antwoord. Het VU-team komt met Dali,

'0/7, wat érg dat ze dit niet wéten' dat geen punten oplevert. De aanhang jammert luid. Een UvA-student in het publiek sneert lachend: "Tja, die had ook een snor, hè?" In de pauze bekent docent oude geschiedenis René van Royen van de tegenpartij dat hij de delegatie van de VU erg sterk vindt. "Zij hebben hun specialismen mee. Maar ik denk ook dat VU-historici nou eenmaal heel geleerde mensen zijn. En ze brengen altijd zo'n grote aanhang mee, dat helpt natuurlijk ook geweldig." Van Royen en zijn teamgenoten Mario Damen, docent middeleeuwen, en Jeroen van Zanten, docent Nederlandse geschiedenis, delven na de pauze steeds verder het onderspit. Bij

een vraag over Napoleons admiraal Villeneuve wordt Corstiaan Prince, master geschiedenis, met succes als joker ingezet. In het pubhek zingt het rond dat hij werkelijk alles van militaire geschiedenis weet. Aan het eind maakt het VU-team nog een lelijke uitglijer. De Boston Teaparty was niet, zoals zij veronderstelden, een uit de hand gelopen volksfeest. Hennie Feths, deeltijd bachelor geschiedenis, begrijpt er niets van. "Dat wist ik nog wel. Heeft Huijzendveld ons nota bene zelf op college verteld." Maar het loopt allemaal goed af: de VU behoudt haar voorsprong en wint overtuigend met 33-29. Bij de borrel na afloop komt één vraag herhaaldelijk terug: wie gaan hier volgend jaar plaatsnemen? Joop Hopster, master geschiedenis UvA en organisator van de quiz: "Misschien moeten we het alleen met studenten gaan doen. Het blijkt steeds moeilijker om docenten te vinden die mee willen doen." Hoogleraar oude geschiedenis Bert van der Spek: "Flauw is dat hè, ze zijn gewoon allemaal bang om af te gaan." Veerle Simons, researchmaster geschiedenis, voegt daar nog bezorgd aan toe: "Er is sowieso bijna niemand meer over. Iedereen is wegbezuinigd." MARIEKE WITHAGEN

>Recensie De karakterontwikkeling van een instituut Het prozadebuut Het Lab van psycholoog Bas Kok maakt zijn titel waar. Het is een portret van een instituut, niet van een man. FLOOR BAL

Het is een onvermijdelijke vergelijking, die tussen Het Bureau van J.J. Voskuil en Het Lab van Bas Kok. Maar waar Het Bureau 'waar gebeurd' is, is de roman Het Lab alleen 'echt gesitueerd'. Hoofdpersoon en psycholoog Lodewijk Peeters vertelt zijn levensverhaal dat vergroeid is met de geschiedenis van het Psychotechnisch Laboratorium. Het Lab heeft evenals Het Bureau een traag ritme. De een na de andere gebeurtenis komt

JORDI HUISMAN

voorbij, verteld met de woordenschat van een tachtigjarige formele man. Af en toe doemt het plot aan de horizon op, om vervolgens weer snel uit het blikveld te verdwijnen. Feitelijk is het de biografie van het Laboratorium voor Toegepaste Psychologie (nu adviesorganisatie LTP) dat in 1927 door VU-hoogleraar pedagogiek Jan Waterink werd opgericht. Kok werkt daar sinds 1995. De auteur heeft overduidelijk veel tijd en moeite in zijn research gestoken. Wie zich interesseert voor de ontwikkelingen in de psychologie vanaf de jaren dertig tot nu en in de geschiedenis van het Lab in het bijzonder, komt zeker aan zijn trekken. Maar af en toe belemmeren de vele feitjes de voortgang van zijn

verhaal. Hoe interessant het ook is om te weten dat Simon Carmiggelt of kinderboekenschrijver Dick Laan bij LTP betrokken zijn geweest, het voegt niets toe. "Schrijven is schrappen", maant Peeters zichzelf bij het schrijven van zijn memoires aan, en dat had Kok zichzelf vaker mogen voorhouden.

Ieder mens een ui In hoogleraar Amelink valt zonder moeite Waterink te herkennen. Ook zijn vele opvolgers worden gedetailleerd beschreven, net als een hele rij fictieve personages. Veel dragen zij niet bij aan het verhaal. Waar het alter ego van Voskuil zich nog boos maakt of ergert aan zijn kantoorgenoten, wekken al die collega's niets in Peeters op. De enige die echt

iets bij hem losmaakt, is het joodse meisje Edith, op wie hij verliefd wordt. Maar ook zij blijft vlak. Wie Peeters echt is, wordt niet duidelijk. Veelzeggend is dit fragment van een lezing waardoor hij van slag raakt. "Ieder mens is wellicht een dergelijke ui. Schil na schil halen wij de lagen van onze persoonlijkheid weg om steeds mei tot de ware kern te komen. Er is geen kern." Dat de psycholoog Peeters zichzelf weigert te analyseren, is nodig voor het verhaal. En daarmee heeft de schrijver Kok het zichzelf moeilijk gemaakt. Gelukkig heeft de echte hoofdpersoon - het Lab - voldoende karakterontwikkeling. Bas Kok, Het Lab, Uitgeverij Olive Press, Amsterdam 2007, 220 pag € 17,95

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen