Ad Valvas 2006-2007 - pagina 470

PAGINA 1 6

A D

R E M

AP VALVAS 10 MEI 2007

>Lentjes

>Griff

>De tafel van 154-1105 De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstedebewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Paul van Klaveren (25) open.

Wereldburger

Wat schaft de pot? "Volkorenspaghetti met tonijn, artisjokharten, rode ui, prei, crème fraTche en kruiden naar smaak. Natuurlijk proef ik altijd even om te kijken of de verhoudingen juist zijn. Over de gekookte spaghetti gaat nog wat eerste-pers-olijfolie. Ik kook meestal uitgebreid en houd bijvoorbeeld niet van kant-enklaarsauzen in zakjes." Maak je dit gereciit valter? "Dit gerecht heb ik vanmiddag in de supermarkt bedacht. Ik probeerde me tussen de schappen voor te stellen hoe het uiteindelijk zou smaken, artisjokharten met tonijn... Nou, en dit is het geworden." Van wie heb je leren l<ol<en? 'IVlijn moeder kan heerlijk koken. Ze heeft het altijd leuk gevonden om keukens van verschillende culturen uit te proberen. Op een gegeven moment heeft ze zich helemaal op de Toscaanse keuken gestort en IS daar ook heen geweest voor de lekkerste pasta's." Wat doe je verder? "Ik ben bezig met afstuderen, kunstmatige intelligentie. Ik schrijf mijn scriptie over een onderzoek dat ik doe voor mijn stage bij de ESA, de European Space Agency. Ik heb daar meegeholpen aan het ontwikkelen van een computersysteem voor ruimtevaart, waarmee astronauten ter plekke instructies krijgen."

Want dat bestond nog niet. "Nee, wanneer er nu iemand naar mars zou vliegen, dan zou die astronaut instructies krijgen vanaf de aarde en dat duurt veel te lang. Als er iets misgaat, dan zien we dat op aarde pas twintig minuten later gebeuren. Astronauten hebben bijvoorbeeld elektroden op hun lichaam. Nu volgen doktoren op aarde daarmee de gezondheidstoestand van de astronaut. Het is de bedoeling dat die software dat overneemt. De astronaut krijgt op een schermpje de instructies door,

zodat die zich verder kan bezighouden met zijn wetenschappelijke taak." En ben je bijna klaar met het onderzoek? "Eh, dat duurt helaas wat langer dan gepland. De software waarmee ik werk, is nieuw voor me. Dat valt dus tegen. Het is alsof ik iets wat ik heel goed begrijp in het Italiaans moet uitleggen, snap je." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

Tegen de tijd dat deze column in druk verschijnt, zit ik weer in Italië. Dus maak ik nog even van de gelegenheid gebruik om zo Nederlands mogelijk te gaan zitten doen. Graag zou ik hierbij aandacht willen vragen voor de uitdrukking: 'Daar kun je je geen buil aan vallen'. Ik heb haar veelvuldig langs horen komen de afgelopen weken, met een duidelijke piek in de gebruiksfrequentie op Koninginnedag. Een portie poffertjes voor een euro, drie boeken voor vijf euro, een paar schoenen (nauwelijks gedragen!) voor vijftig cent - inderdaad, daar kun je je absoluut geen buil aan vallen. Naar mijn mening is het enorm tof dat mensen dit soort ongekend oubollige uitdrukkingen nog gebruiken. Ergens die middag was ik verwikkeld geraakt in een keihard prijsgevecht met de achtjarige Veerie en haar broertje Marnix, die me ineens, vanuit het niets, wisten te verzekeren dat als ik hun aanbod af zou slaan ik 'een dief van mijn eigen portemonnee' zou zijn. Werkelijk waar, in de Apollolaan heb je ze nog, dit soort kinderen. Jammer dat mijn sociale omgeving straks geen Nederlands meer spreekt. Overigens denk ik dat mijn huidige sociale omgeving dat ook heel jammer vindt, want ik meen te merken dat de irritatiegrens aangaande mijn creatieve nu-kan-het-nog-taalgebruik daar onderhand wel zo'n beetje bereikt is. Maar ja, wat weten zij ervan? Pas als je ze moet missen, ga je hfet belang voelen van De Lama's, hopjesvla, de Douwe Egbertsconsumentenlijn en ondergoed van de Hema; dat kan iedere emigrant je vertellen. Niet noodzakelijkerwijs in die volgorde, overigens. Dit weekend kreeg ik een vuilniszak vol afgedankte kleding van een huisgenote van mijn zus. Kleren van iemand anders krijgen, IS altijd een feestelijke aangelegenheid. Maar in dit geval maakten ze me voornamelijk pijnlijk bewust van mijn eigen modeonbewustheid. Besluiteloos stond ik met belachelijk korte rokjes, zwarte leggings en noppenshirts in mijn handen. Allemaal hip, verzekerde mijn zus me. Ik ben dus blijkbaar met hip, want ik snap het niet zo goed, die jurkjes met afgeknipte panty's eronder. Dat dragen ze niet in Italië, of althans, niet in mijn Italië. Aan de andere kant draag ik de strakke, felgekleurde en beglitterde troep die ze daar verkopen ook met. En zo val je dus steeds weer buiten de boot, ook dat kan iedere emigrant je vertellen. Hoewel ik mezelf geen emigrant zou willen noemen zeg, ho. Ik ben een wereldburger. Net als Willem-Alexander. Maar dan leuk en sexy en zo.

>Cordelia N/AR.CISSN

@hU

Daphne tentjes is alumnus van de VU en doet voor een groot deel van het jaar archeologisch onderzoek m Zuid-ltalie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen