Ad Valvas 2006-2007 - pagina 20

A D

PAGINA 2 0

R E IVI

AP VALVAS 3 1 AUGUSTUS 2006

>Lentjes

>Griff (5 rüff^ hefCn^nerdey yixK voxyral nog^ de­ keriniinuxlciAX^ met ^ote^ hcreA/eelhed­er^/ dt'arJo

,42MAJHJ2.

>De tafel van 423­5108

Javier

De pannen pruttelen nog op het for­ nuis, de tafel wordt vast gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede­bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Chantal Bernaards (23) open. Wat schaft de pot? "Vanavond eet ik een gezonde maaltijd. Ik ben net naar de supermarkt geweest en heb zalm en diepvriesspinazie gekocht. Dit ga ik eten met aardappels, die :k eerst kook en daarna misschien nog wel bak." Nog iets meegemaakt vandaag? "Op mijn stageplaats bij bureau Ruimtelijke Ordening heb ik aan mijn scnptie gewerkt. Ook heb ik daar een tijdschnft voor een vrien­ din gemaakt, omdat ze deze week afstudeert. Ik houd namelijk niet zo van zingen of het bedenken van toneelstukjes. Het moet een echt vrouwenmagazine worden. Vandaag heb daarom ik een test toegevoegd: 'Hoe goed ken je je vriendin?' We kennen elkaar van de middelbare school, waarna iedereen een andere kant uit is gegaan. In Amsterdam heb ik een ander soort vrienden, wat drukker en expressiever. Mijn vnendinnen van de mid­ delbare school zijn meer gesloten. Op latere leeftijd kies je steeds bewuster je vnenden." Maar je werkt dus niet zo liard op je stage? "Jawel, het is vooraf afgesproken dat ik op mijn stage de helft van de tijd aan mijn scrip­ tie werk. Mijn scnptie gaat niet specifiek over bureau Ruimtelijke Ordening, maar het kan

hen misschien wel inzichten geven. Deze scnptie is het laatste wat ik voor mijn studie planologie moet doen. Ik hoop eind septem­ ber klaarte zijn. Anders krijg ik mijn ouders achter me aan, ik ga namelijk al mijn zevende jaar in." Is liet leuk wonen hier? "Het IS best rustig op deze verdieping van Uilenstede. Veel bewoners werken, lopen co­schappen of schrijven hun scriptie. Soms

eten we met een man of vijf, maar dat komt zelden voor. Mijn buurmeisje en ik hebben plannen om de keuken wat gezelliger te maken. We hebben gisteren groene strepen op de muren geschilderd, de gordijnen ver­ vangen en een grote collage boven de bank gehangen. Ik zie alleen dat die nu alweer ver­ frommeld op de bank ligt, helaas." TEKST EN FOTO'S: LILIAN ROOS

>Cordelia REbCLNilCHT

rvwu

3­

tloin

Vanwege mijn uiterst penibele liquide situatie ben ik deze zomer niet op vakan­ tie geweest, maar dat gemis heb ik han­ dig weten te verdoezelen door een baan te zoeken in Spanje. Of nou ja, baan, ik werkte voor (smerig) voedsel en onder­ dak {in een tent). Veldervaring opdoen, noemen wij archeologen dat. Het zijn, denk ik, met de meest comfortabele maanden van mijn leven geweest, maar het goede nieuws is dat ik een nieuwe categorie rare mensen heb ontmoet: Spanjaarden! Zo heb ik bijvoorbeeld kennisgemaakt met een zekere Javier, een lange, bleke, gnjze paardenstaartdragende antropo­ loog. Een antropoloog is bij mijn weten iemand die menselijke samenlevingen bestudeert, maar na enkele weken in zijn nabijheid ben ik tot de conclusie gekomen dat deze Javier met geschikt is voor zijn baan. Menselijke samenlevin­ gen zouden hém moeten bestuderen. De enige manier waarop ik Javier zijn beroep zou kunnen zien uitvoeren, is in een onderzoek naar menselijk schrikge­ drag. Mogelijk is hij daar ook inderdaad mee bezig: hij gedraagt zich non­stop zo geschift mogelijk en documenteert zorg­ vuldig ledereens reactie. Javier is een nachtmens. In de kleine uurtjes mocht hij graag in zijn auto naar snoeiharde orgelmuziek luisteren. Maar het kwam ook vaak voor dat ik 's nachts in mijn tent met kon slapen omdat Javier een berg bongo's aan het bespelen was. Ik heb hem nooit zien eten en hij sliep ook nooit in zijn tent, naar eigen zeg­ gen omdat er dan insecten van zijn huid kwamen eten. In plaats daarvan ging hij 's nachts op stap met zijn deken en zijn bongo's en sliep waar hij slaap kreeg. Dat was meestal op een berg, maar vaak ook al op de trap voor het damesdouchegebouw. 's Nachts naar de wc gaan was altijd een riskante aan­ gelegenheid, want je kon zomaar ineens over Javier struikelen. Het nabijgelegen Romeinse grafveld scheen eveneens een slaapverwekkend effect op hem te heb­ ben. Gelukkig kwam ik daar 's nachts nooit. Het schijnt dat een mensenleven eindigt op de dag dat men ophoudt met zich te verbazen over anderen, dus ik prijs me maar gelukkig. Het is een ver­ rijkende zomer geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen