Ad Valvas 2006-2007 - pagina 367

AP VALVAS 15 MAART 2007

C Y B E R S

P A C E

PAGINA 5

Eerste universiteit in Second Life

Het beton is glas geworden

Als eerste universiteit heeft de VU een virtuele vestiging in de internetwereld Second Life geopend. Een van de makers: 'Het zou stompzinnig zijn als daar dezelfde beperkingen gelden als in de echte wereld.' PETER BREEDVELD

"Het mooie van een virtuele internetwereld als Second Life", zegt student communicatiewetenschap BJ0m de Boer, "is de mogelijkheid om eruit te zien zoals jij zelf wilt." Hij kijkt naar het computerscherm voor zich en stuurt met zijn muis een geanimeerde versie van zichzelf, zijn avatar, door een virtueel landschap. Bjom Bates heet zijn alter ego. Bates is aanzienlijk gespierder dan De Boer. Hij ziet er cool uit met zijn stoere zonnebril en zijn punkachtige, peroxideblonde haar. "En je kunt in Second Life shoppen, dat wil je niet weten!" vult student bedrijfswetenschappen Viola van Alphen hem aan. De kleding van haar avatar Sandwoman heeft ze echter zelf gemaakt. Vandaag draagt ze een sexy elfenjurk. Een jurk, bekent Van Alphen, die ze m het echt niet snel zal durven aantrekken.

Glas en staal Informaticastudent Tom Bestebreurtje zegt het maar sneu te vinden als mensen Second Life bezoeken om daar te kunnen zijn wat ze in het echt niet kurmen of durven te zijn. "Het is een vooroordeel dat heerst over Second Lifers", verduidelijkt hij: wie in het dagelijkse bestaan geen first life heeft, neemt daarom maar een second life. Zijn avatar. Kip Nakamura, ziet er no-nonsense uit. Alleen zijn haar is wat extravagant om het woord 'demo' te kunnen bedekken dat op zijn virtuele voorhoofd prijkt. "Een gratis oefenmodel", legt Bestebreurtje uit. Van Alphen, De Boer en Bestebreurtje zijn, samen met de bij het interview afwezige informaticastudent Elbert-Jan Hennipman, de bouwers van de onlangs geopende virtuele

l

VU-vestiging in Second Life. Die vestiging is eveneens een geïdealiseerde versie van het echte universiteitsgebouw. Li plaats van de grijze, betonnen kolos aan de De Boelelaan staat in Second Life een transparant gebouw van wat er uitziet als glas en staal. Het is wel heel goed te zien dat het de VU is. Ook het interieur is herkenbaar maar toch totaal anders. Op de een of andere manier zijn de vier studenten erin geslaagd iets van de sfeer van de centrale ontvangsthal en de foyer van het hoofdgebouw in de virtuele VU te vangen. De studenten werden door econoom Frans Feldberg benaderd met het verzoek een vestiging te bouwen in Second Life, om te onderzoeken wat de mogelijkheden van zo'n virtuele universiteit zijn. Allemaal hebben ze iets met computers en internet. De Boer onderzoekt besluitvormingsprocessen in virtuele werelden, Bestebreurtje en Hermipman zijn informatici en vertrouwd met de besturingsen coördinatiesystemen van computergames, die ook voor Second Life worden gebruikt. Van Alphen heeft niet alleen veel verstand van iet, ze is als enige van de vier ook al een paar jaar actief in Second Life. "Tot nog toe is het bij Second Life vooral om vermaak en ontspanning gegaan", aldus De Boer. "Wij gaan kijken wat er nog meer kan." Ter illustratie laat hij een aantal modellen van moleculen zien, die ergens bovenin het virtuele gebouw zweven. Die moleculen kun je met elkaar verbinden en dan zullen ze dezelfde reactie geven als echte moleculen. Mogelijk erg nuttig in een virtueel scheikundecoUege.

Gratis T-shirt Voorlopig kun je in de virtuele VU echter alleen nog terecht voor wat voorlichting. De Boer klikt een filmpje aan over De Vrolijke School, het middelbare scholenproject van hoogleraar onderwijskunde Jos Beishuizen. Op het campusplein kun je terecht voor een gratis T-shirt met VU-logo. Toevallig loopt Van Alphens avatar, die ze voor de lol heeft veranderd in een afzichtelijke, trolachtige zwerver, de avatar van een student van de Universiteit van Amsterdam tegen het lijf. Die vertelt haar dat hij in opdracht van zijn docent door Second Life aan het struinen is. Zijn gra-

tis VU-shirt heeft hij aan. "Een UvA-student in een VU-shirt, dat moeten we hebben", lacht De Boer. De virtuele universiteit bevindt zich op een eiland in de vorm van de griffioen uit het VUlogo. Overal waar je kijkt, strekt het water zich uit tot aan de horizon. Second Life is een eindeloze oceaan vol eilandjes. Van bovenaf gezien, lijkt het de kosmos. Het VU-eiland bevindt zich in een afgelegen hoek van Second Life. "Maar afstand is geen probleem", benadrukt De Boer. "Want je hoeft er toch niet heen te lopen." Vervoer gaat in Second Life via transportatiepalen en portals. Daar ga je staan, je kiest een bestemming en een seconde later ben je waar je wilt.

Onderzoeken wat de mogelijkheden van een virtuele universiteit zijn Op het eiland is ook een Hortus Botanicus, die wél precies lijkt op de echte VU-hortus. Van Alphen, die een studie projectarchitectuur heeft gedaan, is verantwoordelijk voor het ontwerp. "Ik heb de hele dag foto's in de hortus staan maken en op basis daarvan gewerkt", vertelt ze. Zelfs de planten zijn waarheidsgetrouw. Je kunt er wel dwars doorheen lopen, net als door de deuren van de kassen. "Ik zou het zo stompzinnig vinden als dat niet kon", aldus Van Alphen. "Je gaat in een virtuele wereld toch niet de beperkingen van de echte wereld stoppen? Wat heeft het dan voor zin om een virtuele wereld te creëren?"

Free the byte "Second Life is een uitvloeisel van een ideaal dat in de jaren tachtig leefde onder computerafficionado's ofwel hackers," legt Van Alphen uit. "Hen stond een wereld voor ogen zonder

Het tweede leven van de VU De VU is de eerste Nederiandse universiteit in de virtuele internetwereld Second Life. Het experiment staat onder leiding van docent management of infosystems Frans Feldberg. Feldbeis ontdekte dat tal van grote bedrijven al actief zijn in Second Life en vond dat de VU daar ook bij moest zijn. Samen met communicatiewetenschapper Eily Konijn, informaticus Anton Ellens en Egon Compter van de Dienst Communicatie heeft hij zich aan het project gezet. Doel is onderzoek naar de betekenis van virtuele werelden voor de samenleving en de mogelijkheden van onderwijs en onderzoek in een wereld als Second Life. Studenten, docenten en onderzoekers kunnen elkaar in de virtuele wereld ontmoeten en deelnemen aan het proces van kennisontwikkeling. Ze kunnen ook gezamenlijk onderzoekend leren, bijvoorbeeld door middel van pi/olstudies en het doen van experimenten. Twee weken geleden, op 1 maart, opende de virtuele VU haar deuren. Te bereiken op www. vu.nl/sluri.

files en luchtvervuiling, waar mensen in cyberparken met elkaar communiceren, landsgrenzen zouden zijn opgeheven en de macht was weer terug bij het volk. Free the byte was het motto en dat stond voor vrijheid van meningsuiting, communicatie en persoonlijke ontwikkeling." De realisatie daarvan begon min of meer met de chatrooms, denkbeeldige kamers waarin mensen met elkaar konden keuvelen door teksten op het beeldscherm te laten verschijnen, al bevonden ze zich elk in een andere uithoek van de wereld. De Boer ziet Second Life als een visuele vorm van chatten. "Het visuele aspect zorgt ervoor dat je directer kenbaar kunt maken wat je denkt of voelt. Ik kan mijn avatar bijvoorbeeld laten geeuwen om aan te geven dat een gesprek me verveelt." Reageren? Mail naar: redactie@advalvas.vu.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen