Ad Valvas 2006-2007 - pagina 278

A D

PAGINA 16

>Griff '^poKé

R E

AP VALVAS 25 JANUARI 2007

M

>Lentjes ^ ^ ^

1 MA mA/wd^k6 t o sec J ^^^1

.1

—yS^T

>De tafel van 196­1363 De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede­bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Liselotte Timmermans (27) open.

Rog aaien

Wat schaft de pot? "Kaasfondue uit een pak­ je, met stokbrood en rauwe groente om erin te dopen. Een vriend komt bij me eten." Wat studeer je? "Ik doe rechten aan de VU én Sportmanagement aan de HvA. Ik begon ooit met rechten, maar ben na mijn prope­ deuse gestopt. Ik had geen zin om nog zes jaar te studeren. Ik heb toen dne jaar gewerkt en ben daarna aan de opleiding sportmanage­ ment begonnen, waar Ik me na een jaar een beetje verveelde. Dus toen heb ik rechten weer opgepakt." En wat voor baan vond je met je propedeuse op zak? "Ik heb dne jaar gewerkt als secreta­ resse. Allereerst voor een advocaat die fail­ lissementen deed. Het was erg surreéel om in een kwartiertje tachtig ontslagbrieven te schrijven. Daarna kwam ik te werken op een notanaat. Daar ontdekte ik dat ik absoluut geen notaris wilde worden. Als secretaresse maakte ik eenvoudige leveringen en hypothe­ ken en met een afgeronde studie had ik de moeilijkere mogen doen." Sportmanagement is wel heel iets anders. "Sport is altijd mijn grote hobby geweest. Vanaf mijn negende heb ik al zeker tien ver­ schillende sporten gedaan, zoals schaatsen.

jiujitsu, tennis en zwemmen." Maar dan kon je dus nooit ergens goed in worden. "Nee, ik hoefde voor mezelf nooit de beste te zijn. Bij schaatsen zeiden trainers op een gegeven moment dat ik talent had, maar ik wilde daar verder niets mee. Naast mijn studie rechten heb ik wel belachelijk fanatiek geroeid. We trainden acht keer in de week, dus ik was alleen maar aan het roeien." Je had toen helemaal geen sociaal leven? "Nee, maar dat miste ik wel. Ik had geen

vrienden buiten het roeien en ging nooit stap­ pen, want we mochten niet dnnken. Na een jaar ben ik het wat rustiger aan gaan doen." Wat kun je nu met rechten en sportmanage­ ment? "Er zijn steeds meer juridische regels waar sportinstanties zich aan moeten hou­ den. Die vormen vaak problemen. Ik ga onder­ zoek doen naar de haalbaarheid van een jun­ dische helpdesk voor sportverenigingen." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

>Cordelia KiUMrRS

Ceno^

'M 6€M£

cLoAJlST^

^A^.

tbh

Het nadeel van veel reizen is dat het steeds moeilijker wordt om ergens oprecht van onder de indruk te raken. Dat moet het grootste luxeprobleem op aarde zijn. Ik ga hier ook niet beweren dat het bij mij al zo ver is ­ ik vind alles wat nieuw is nog steeds geweldig, al is het dat niet (maar toch nieuw). Hoewel, in archeologische musea heb ik het wel eens. Beroepshalve heb ik er daar al zo veel van gezien dat een nieuwe automatisch plaatsneemt in de persoonlijke museum­interessant­ heidsschaal in mijn hoofd. Onlangs heb ik ontdekt dat het ook opgaat voor aquaria. Geen viskommen, maar van die semi­die­ rentuinachtige pretparken. Eigenlijk vind ik aquaria veel leuker dan archeologische musea, hoewel dat natuur­ lijk van het geval afhangt. Ik bedoel üa, wat bedoel ik eigenlijk?): zeehonden die vis eten zijn gewoon eindeloos fascine­ rend, ik ken maar weinig Griekse vazen die daar tegenop kunnen. De afgelopen jaren heb ik aardig wat aquaria bezocht en er begint zich nu ook iets van een aquarium­ schaal te vormen. Zo moet het Sea Center in Barcelona wel het sufste aquarium zijn dat ik ooit bezocht heb. Dat van Mystic in Connecticut daarentegen scoort hoog. De criteria zijn natuurlijk stnkt persoonlijk. Voor mij geldt: er moeten piranha's zijn. Er moeten pinguïns zijn. Een haaientunnel. En een bak met roggen ­ waarbij opgemerkt dient te worden dat de mogelijkheid tot het aanraken daarvan onmiddellijk bonus­ punten oplevert. Ik kan namelijk maar weinig dingen bedenken die leuker zijn dan roggen aaien. Ze voelen aan als het opper­ vlak van een in olijfolie geroerbakte oester­ zwam; Ik kan het echt niet beter beschrij­ ven. Ga een halfuurtje langs een bak met roggen staan en je voelt de positieve energie door je aderen razen, echt waar. En wat te denken van zeehondenshows? Zeehondenshows zijn niet zielig, dat is een groot misverstand, zij vinden het net zo geweldig als wij. Al zeehonden obser­ verende ga je al snel inzien dat dit bui­ tengewoon publieksminnende dieren zijn. Ze zwemmen rustig nog even een rondje op hun kop voor je om te laten zien hoe schattig ze zijn. Sommige tropische vissen hebben ook zoiets, die komen expres heel dicht bij het glas zwemmen omdat ze best weten hoe mooi wij ze vinden. Over een paar dagen vertrek ik weer uit Amerika, maar er staat nog een handjevol aquaria en archeologische musea op mijn verlanglijstje. Geef mij maar meer van het­ zelfde, da's het beste vermaak.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen